بازیگر Silent Hill 2 Remake: واقعاً تلاش می‌کردم گریه نکنم

ریمیک بازی Silent Hill 2 برای بازیگران آن سفری احساسی و دشوار بوده است. یکی از تأثیرگذارترین لحظات این بازی، خواندن نامه‌ی مری برای جیمز است، حالا بازیگر نسخه‌ی جدید این بازی، سالومه گونارسدوتیر (Salome Gunnarsdottir)، درباره‌ی اجرای این صحنه صحبت کرده است.

در نسخه‌ی اصلی Silent Hill 2، مونیکا تیلور هورگان (Monica Taylor Horgan) با اجرای بی‌نقص خود در نقش مری، لحظه‌ی خواندن نامه را به یکی از نمادین‌ترین صحنه‌های تاریخ بازی‌های ترسناک تبدیل کرد. حالا در بازسازی جدید، سالومه گونارسدوتیر باید جای او را پر کند، کاری دشوار، به‌ویژه در همین صحنه‌ی احساسی.

در پاسخ به پرسش‌های طرفداران در شبکه اجتماعی Twitch، گونارسدوتیر این صحنه را «سخت‌ترین بخش ضبط» توصیف کرد و مستقیماً به همان نامه‌ی معروف اشاره کرد. او تجربه‌ی خود را با فلسفه‌ی ماریا کالاس (Maria Callas)، خواننده‌ی مشهور جهان، مقایسه کرد؛ کسی که معتقد بود بازیگر یا خواننده نباید احساسات را بیش‌ازحد بروز دهد، بلکه باید انرژی را درون خود نگه دارد تا مخاطب تحت‌تأثیر قرار گیرد.

گونارسدوتیر این رویکرد را در Silent Hill 2 به‌کار گرفت، اما اجرای آن آسان نبود. او گفت:

واقعاً تلاش می‌کردم گریه نکنم، چون نمی‌خواستم آن احساس را برای خودم بردارم. می‌خواستم آن را برای دیگران بگذارم.

او در ادامه اینگونه اعلام کرد:

در نخستین روز ضبط موشن کپچر، خوانش نامه در پایان روز انجام شد. در آن زمان باردار بودم و اجرای آن بخش برایم بسیار دشوار بود؛ احساسات فراوانی درگیر بودند، اما آن‌ها را درون خود نگه داشتم. مطابق آموزشی که دریافت کرده بودیم، باید «درِ قابلمه را گذاشت» و اجازه نداد احساسات به جوش بیایند.

هرچند مقایسه‌هایی با اجرای احساسی مونیکا تیلور هورگان در نسخه‌ی اصلی مطرح شد، اما سالومه گونارسدوتیر با درایت از آن‌ها فاصله گرفت و تمرکز خود را بر اجرای شخصی‌اش حفظ کرد. حتی راهنمایی‌های پشت‌صحنه نیز به حداقل ممکن محدود شده بودند.

در پایان او گفت:

چند برداشت انجام شد و تمامی آن‌ها صرفاً شامل یک نوبت خوانش کامل نامه بودند. تیم تولید با رویکردی قابل‌تحسین، احترام ویژه‌ای برای نسخه‌ی اصلی قائل بود. تنها چیزی که به من گفتند این بود که لطفاً بیا و این نامه را بخوان و هیچ‌گونه توضیحی درباره‌ی پیش‌زمینه‌ی صحنه، دلایل محبوبیت آن نزد مخاطبان یا انتظارات از نحوه‌ی اجرای من ارائه نشد. نتیجه، اجرایی متفاوت اما به همان اندازه زیبا و دردناک از لحظه‌ای فراموش‌نشدنی است. لحظه‌ای که همه‌ی ما در رؤیاهای بی‌قرارمان شنیده‌ایم.