بهترین فیلم‌های کیانو ریوز در هر دهه

کیانو ریوز یکی از محبوب‌ترین و دوست‌داشتنی‌ترین بازیگران معاصر است که کارنامه‌اش طیفی گسترده از اکشن، کمدی و درام را در بر می‌گیرد. هرچند شروع کار او با نقش‌آفرینی در قالب یک نوجوان بی‌خیال بود، اما خیلی زود استعداد خود را در قامت یک قهرمان اکشن بزرگ ثابت کرد؛ قهرمانی که فرنچایزهای شگفت‌انگیزش جزو تحسین‌شده‌ترین مجموعه‌های تاریخ سینما به شمار می‌روند.

بهترین فیلم‌های ریوز در سراسر دوران فعالیتش پراکنده‌اند و هر دهه از دهه‌ی ۱۹۸۰ به بعد، نقش‌های جالب و منحصربه‌فردی را برای او به ارمغان آورده است. فیلم‌های کیانو ریوز با دیالوگ‌های به‌یادماندنی‌اش جایگاهی ویژه در فرهنگ عامه دارند و همین امر گواهی است بر دامنه‌ی بازیگری او؛ چرا که به یک اندازه در کمدی‌های خشک و بی‌پیرایه، نقش‌آفرینی‌های دراماتیک پرتنش و صحنه‌های اکشن نفس‌گیر خوش می‌درخشد.

Bill & Ted’s Excellent Adventure (1989)

کیانو ریوز با نقش‌آفرینی در فیلم Bill & Ted’s Excellent Adventure به نقطه عطف کارنامه‌اش رسید؛ اثری که داستان دو نوجوان کم‌کار و ناموفق در دبیرستان را روایت می‌کند که برای نجات از مردودی در ارائه‌ی کلاسی خود، دست به سفری در زمان می‌زنند تا شخصیت‌های بزرگ تاریخ، از آبراهام لینکلن گرفته تا سقراط را گرد هم بیاورند.

ریوز در نقش تد «تئودور» لوگان، نوجوانی عاشق گیتار ظاهر شد که رویای تبدیل شدن به یک ستاره‌ی راک را در کنار بهترین دوستش، بیل اس. پرستون (با بازی الکس وینتر)، دنبال می‌کرد. این دو جوان دست‌ و پا چلفتی در ظاهر چیزی جز یک مشت بیکار به نظر نمی‌رسیدند، اما در واقع سرنوشتی بزرگ در انتظارشان بود: تبدیل شدن به منجیان آینده‌ی بشریت، چرا که موسیقی‌شان قرار بود جهان را به اتحاد برساند.

Bill & Ted’s Excellent Adventure به یک فیلم کالت محبوب بدل شد که توانایی ریوز را در ایفای نقش یک جوان ساده‌دل و بی‌خبر از همه‌جا به نمایش گذاشت، در حالی که کاریزمای ستاره‌ای او از همان ابتدا آشکار بود. موفقیت فیلم آن‌قدر چشمگیر بود که ریوز و وینتر بار دیگر برای Bogus Journey به هم پیوستند و حتی در سال ۲۰۲۰ نیز در یک دنباله‌ی نوستالژیک بار دیگر این نقش‌ها را زنده کردند.

The Matrix (1999)

دهه‌ی ۱۹۹۰ برای کیانو ریوز دوران طلایی محسوب می‌شد؛ چرا که او کم‌کم از قالب نوجوان بی‌خیالی که با Bill & Ted مشهور شده بود فاصله گرفت و توانایی‌هایش را به‌عنوان یک قهرمان اکشن در کلاسیک‌هایی مثل Point Break و Speed به اثبات رساند. اما درست در انتهای این دهه بود که ریوز با نقش‌آفرینی در فیلمی که هویت حرفه‌ای‌اش را تعریف کرد، یعنی The Matrix، به نقطه‌ی اوج رسید.

این فیلم که درست در آستانه‌ی هزاره‌ی جدید اکران شد، اثری عصرساز بود که با بازی خیره‌کننده‌ی ریوز در نقش نئو به سطحی بالاتر ارتقا یافت. در دل یک جهان دیستوپیایی که انسان‌ها در واقعیت شبیه‌سازی‌شده گرفتار بودند، The Matrix پرسش‌های عمیق فلسفی درباره‌ی ماهیت وجود و حقیقت را پیش می‌کشید.

چه از نظر صحنه‌های اکشن حیرت‌انگیز و دقیقاً طراحی‌شده‌اش که تکنیک بصری «bullet-time» را به پدیده‌ای ماندگار تبدیل کرد و چه از نظر روایت تمثیلی و پرمعنا، این فیلم ترکیبی بی‌نقص از فلسفه، سبک سایبرپانک و بدلکاری‌های نفس‌گیر بود. بی‌دلیل نیست که The Matrix به فیلمی بدل شد که ریوز را برای همیشه در یادها زنده نگه می‌دارد.

Constantine (2005)

چندین سال پیش از آن‌که دنیای سینمایی مارول پا بگیرد، کیانو ریوز با اقتباس کمیک Hellblazer در فیلم Constantine به سراغ دنیای کتاب‌های مصور رفت. او در نقش جان کنستانتین ظاهر شد؛ جن‌گیر بدبین و خسته‌ای که توانایی دیدن نیمه‌فرشته‌ها و نیمه‌شیطان‌ها را دارد و می‌تواند میان قلمروهای بهشت و جهنم سفر کند.

Constantine تفسیری منحصربه‌فرد از اسطوره‌شناسی کمیک بود که در زمان اکران چندان با منتقدان ارتباط برقرار نکرد و نقدهای متفاوتی دریافت کرد. اما گذر زمان جایگاه فیلم را تغییر داد و امروز به‌عنوان یک کالت کلاسیک واقعی شناخته می‌شود؛ اثری که یکی از بهترین نقش‌آفرینی‌های ریوز را در خود دارد و با حال‌وهوای نئو-نوآر خود به‌شدت متمایز است.

واقعیت این است که Constantine در زمان خودش دست‌کم گرفته شد، اما تصویر ویژه‌ای که از جهان ماورایی و معنوی ارائه داد، کاملاً تازه و بدیع بود. ریوز انتخابی بی‌نقص برای این نقش بود؛ چرا که حضور آرام، حالت ذن‌گونه و متانت ذاتی‌اش به شخصیت جان کنستانتین وزن و رازآلودگی خاصی بخشید.

John Wick (2014)

در حالی‌که کیانو ریوز در دهه‌ی ۲۰۰۰ همچنان یک ستاره‌ی بزرگ سینما باقی ماند، به نظر می‌رسید که نقش نئو در The Matrix برای همیشه به‌عنوان هویت اصلی او شناخته خواهد شد. اما با ظهور فرنچایز John Wick، ریوز به قهرمان اکشنی تازه دست یافت که حتی توانست از نظر تأثیر فرهنگی و محبوبیت جریان اصلی، با ماتریکس رقابت کند.

ریوز در نقش جان ویک، یک قاتل بازنشسته، ظاهر شد که داستان او از دل کلیشه‌های آشنای سینمای اکشن (مانند فیلم Taken) آغاز می‌شود، اما خیلی زود به سطحی کاملا متفاوت می‌رسد. با جهان‌سازی شیک و طراحی مبارزات رزمی استثنایی، جان ویک از یک تریلر انتقامی ساده فراتر رفت و به پدیده‌ای واقعی بدل شد.

ترکیب صلابت وی در بازی ریوز، شخصیت ویک را به قهرمانی عمیقا جذاب تبدیل کرد؛ کسی که تماشاگران بلافاصله به جهان زیرزمینی‌اش با قوانین پیچیده و قاتلان حرفه‌ای کشیده شدند. John Wick نه‌تنها دوران حرفه‌ای ریوز را در دهه‌ی ۲۰۱۰ احیا کرد، بلکه موج موفقیتش تا امروز نیز ادامه دارد.

 John Wick: Chapter 4 (2023)

هرچند کیانو ریوز در دهه‌ی ۲۰۲۰ نقش‌های مهم دیگری هم برعهده گرفت، از بازگشت دوباره به نقش نئو در فیلم بحث‌برانگیز The Matrix Resurrections گرفته تا صداپیشگی شخصیت شدَو در فرنچایز Sonic the Hedgehog، اما بی‌تردید یک نقش همچنان به‌عنوان تعریف‌کننده‌ی این دوران از کارنامه‌اش باقی مانده است: جان ویک. این مجموعه جایگاه ریوز را به‌عنوان افسانه‌ی اکشن معاصر و یک نماد فرهنگی تثبیت کرده است.

John Wick از معدود فرنچایزهایی است که با هر قسمت بهتر و کامل‌تر می‌شود، و John Wick: Chapter 4 این روند را با صحنه‌های مبارزه‌ی حماسی و پویایی‌های پیچیده‌ی شخصیت‌ها به اوج تازه‌ای رساند. جهان‌سازی جان ویک همواره یکی از ارکان جذابیت آن بوده، و در این قسمت، تماشاگران دیگر کاملا با ساز و کار Continental و قوانین مرموزش آشنا بودند.

در حالی‌که ویک برای انتقام از اعضای High Table که او را به حال مرگ رها کرده بودند، به میدان می‌رفت، تداوم روایی هر قسمت که به قسمت بعدی پیوند می‌خورد، انسجامی کلی به این فرنچایز بخشید؛ چیزی که در بیشتر آثار اکشن غایب است. این موفقیت بی‌وقفه نشان می‌دهد چرا کیانو ریوز از اوایل دهه‌ی ۱۹۹۰ تاکنون همچنان قهرمان بلامنازع ژانر اکشن باقی مانده است.

منبع: SR