تحقق رویای هیتلر | اولین نگاه به Wolfenstein The New Order

ارتش آلمان که روزی با صلابت بود دیگر تاب مقاومت نداشت. سرمای سوزناک اتحاد جماهیر شوروی، جوانان آلمانی ای که چند سال قبل فرانسه، یکی از قدرت های سنتی اروپا را در چند هفته از پای درآورده بودند، اکنون نمی توانستند پیشروی کنند و در سرجای خود مانده بودند. اشتباهات پیشوای رایش سوم، باعث شد که آلمان فرصت تصرف مسکو را از دست بدهد و در عوض با حمله متقابل روس ها مواجه شود. سرمای مخوف روسیه، امید را از دل تک تک سربازان آلمان گرفته بود و در عوض به روس ها و یهودیان امید می داد. سربازانی که از نظر هیتلر طبعا دارای نژاد برتری بودند،حالا نمی توانستند کاری بکنند و …

با کوچکترین زخمی، پزشکان به ناچار اعضای بدن را قطع می کردند. سرما روز به روز بدتر می شد و ماشین نظامی آلمان را از کار انداخته بود و روس ها متقابلا پیشروی می کردند و غربی ها هم پس از مدتی، نورماندی را در غرب فتح کردند. رویای هیتلر داشت نابود می شد و او هیچگاه نتوانست از بمب اتم، اختراع مخوف و سری اش استفاده کند. روس ها با قساوت آلمان را فتح کردند و مانع این شدند تا امپراطوری ای که هیتلر رویای آن را در سر می پروراند شکل بگیرد. هیتلر به همراه اوا براون در گذشت و در نهایت آن انسان های زجرکشیده ای که نتوانستند خود را تسلیم غربی ها کنند، سال ها در حسرت عبور از دیوار برلین ماندند و آرزو کردند که ای کاش هیتلر شکست نمی خورد. به هرحال تاریخ را نمی توان عوض کرد اما نسخه جدید Wolfenstein، یکی از قدیمی ترین شوترهای تاریخ، می خواهد تاریخ را عوض کند، میخواهد معادلات را عوض کند، میخواهد روایت گر داستانی در دهه ۶۰ میلادی باشد. آن هم نه داستانی که مرتبط با دوران بی اعتمادی شوروی و ایالات متحده باشد، بلکه داستانی باشد مبنی بر تحقق رویای آدولف هیتلر، امپراطوری ای از جنوبی ترین نقطه فرانسه تا شمالی ترین نقطه انگلستان. یک امپراطوری شگفت انگیز، یک امپراطوری رعب انگیز…

عنوان : Wolfenstein The New Order

ناشر : Bethesda

سازنده : Machine Games

سبک : First Person Shooter

موتور سازنده : ID Teach 5

پلتفرم : PS4,PS3,Xbox One,X360

تاریخ انتشار : TBA 2014

شاید باورش سخت باشد اما می توان از Wolfenstein به عنوان یکی از قدیمی ترین عناوینی یاد کرد که هنوز هم منتشر می شوند. اولین نسخه از این بازی در سال ۱۹۸۱ تحت عنوان Castle Wolfenstein بر روی Apple II منتشر شد. این بازی یکی از اولین شوترهای موجود در تاریخ بازی های ویدئویی نیز محسوب می شود. شاید مقایسه اولین نسخه با WTNO کمی خنده دار باشد، اما به راستی با دیدن تصاویر این دو بازی میتوان گفت که بشر چگونه پیشرفت می کند!

داستان بازی روایتگر زندگی کاراکتر مطرح این سری  William Joseph B.J. Blazkowiczاست. حضور وی در عنوان بازگشت به قلعه ولفنشتاین، باعث شد تا این کاراکتر عملا به شخصیت محبوبی تبدیل به شود. وی در ۱۵ آگوست سال ۱۹۱۱ میلادی به دنیا آمد و فردی دورگه(آمریکایی-لهستانی) است. پدر وی هم یکی از فرماندهان متفقین در جنگ جهانی دوم بود. داستان بازی از جایی شروع می شود که BJ پس از این که چشمان خود را باز میکند، متوجه می شود که جهان اطرافش کاملا گنگ و مبهم است. او نمیداند کیست و در کجاست. تا این که با کمک پرستاری به نام Anya از بیمارستان فرار میکند. آن هم در حالی که نازی ها وارد بیمارستان می شوند تا تمامی افراد داخل بیمارستان را به قتل برسانند. داستان بازی در دهه ۶۰ میلادی پیگیری می شود. اما شاید جای سوال برای شما پیش بیاید که نازی ها در دهه ۶۰ چه کار میکنند؟ همان طور که می دانید سازندگان سناریویی فوق العاده متفاوت را انتخاب کرده اند. در واقع نازی ها فاتح جنگ جهانی دوم شده اند و قدرت های سنتی اروپا نظیر بریتانیا و فرانسه که عملا تحت کنترل نازی ها هستند و آمریکا و شوروی هم کوچکترین قدرتی ندارند و آلمان نازی، حاکم دنیاست. به هرحال BJ تصمیم میگیرد که به مبارزه به نازی ها و ارتش قدرتمندشان بپردازد. همان طور که می بنیید سناریو کلی داستان مانند نسخه های قبل فوق العاده نیست مگر این که اتفاقات خاصی رخ بدهد و افرادی نظیر هیتلر یا هاینریش هیملر، مستقیما وارد داستان شوند و تبدیل به محور داستان و هدف اصلی BJ شوند. نوع ساخت اتمسفر بازی هم بسیار جالب است، تلفیق معماری های باستانی با ایده های جدید! هیتلر همواره به تاریخ یونان و روم باستان علاقه داشت اما هیچگاه نتوانست از این تاریخ استفاده کند. شاید در WTNO هیتلر پیروز باشد اما در جهان واقعیت، اگر وی از سرنوشت ناپلئون بناپارت عبرت میگرفت، هیچگاه یک میلیون سرباز آمریکایی را به کام مرگ نمی کشاند و با متحدان ناچیزی مثل رومانی و ایتالیا متحد نمیشد. ایتالیا و رومانی در غرب و شرق ضربات بزرگی به روسیه زدند خصوصا رومانی که سربازانش، با خالی کردن استالینگراد، میلیون ها سرباز آلمانی را به کام مرگ کشاندند و البته باعث شدند تا امپراطوری رعب انگیز هیتلر شکل نگیرد!

به هرحال بازی ایده های خوبی دارد و نویسنده بازی سعی کرده است نازی ها را یک امپراطوری پیشرفته جلوه دهد که حداقل ۵۰ سال از سایرکشورهای جهان جلوتر است. در طول بازی مشاهده می کنید که نازی ها توانسته اند بر روی ماه قدم بگذارند و از روبات ها و ماشین های جنگی پیشرفته گرفته تا سلاح های عجیب و غریب و بناهای ستبر و بلند که همگی نشان می دهد هیتلر چه امپراطوری عظیمی را تشکیل داده است.

Wolfenstein The New Order با Id Teach 5 ساخته شده است. Bethesda به وضوح یک گرافیک نسل بعدی را به شما نشان داده است. این را می توانید از روی نمایش های بازی ببینید. هنگامی که در همه جا فقط صدای شلیک گلوله شنیده می شود و BJ و دشمنانش بر سر یکدیگر آتش می ریزند، متوجه می شوید که با چه عنوانی رو به رو هستید. عنوانی که جلوه های ویژه بصری و افکت های طبیعی اش فوق العاده است. متوجه می شوید که تکسچرها و بافت ها چه قدر خوب کار شده اند و به چه شکل قدرت موتور بازی را نشان می دهند. در طراحی چهره ها چند ضلعی ها یا Polygon ها به تعداد زیادی استفاده شده است. به طوری که با مشاهده تصویر زیر درک خواهید کرد که اولا تفاوت بازی با نسخه های اولیه چیست و ثانیا طراحی چهره ها در سال ۲۰۱۴ چه قدر فوق العاده به نظر می رسد.

علاوه بر جلوه های ویژه بصری که باعث چشم نواز بودن گرافیک بازی شده اند، ویژگی های فنی بازی نظیر نورپردازی و رنگ بندی هم خوب به نظر می رسند گرچه اغراق در استفاده از رنگ قرمز و سیاه، باعث شده که کمی اتمسفر بازی را در محیط های تاریک اغراق آمیز بدانیم. به جز این مشکل، شاهد نورپردازی های فوق العاده ای هستیم. نورخورشید و نور ماه، باعث ایجاد یک تعادل بین نورهای طبیعی و نورهای دیگر مثل چراغ ها می شود. به طور کلی، در همه زمینه ها از سایه زنی گرفته تا طراحی اجسام، شاهد یک بالانس فوق العاده هستیم. اجسام، با بهره گیری از بافت های مناسب، در محیط کاملا خودنمایی میکنند و به نظر می رسد. افکت های خون، آب و آتش هم جالب کار شده اند و در کنار طراحی هنری بازی، باعث ایجاد یک گرافیک چشم نواز می شوند. به طور کلی به نظر می رسد بازی عملا میخواهد نشان دهد که کنسول های نسل هفتم هم میتوانند خوب باشند و گرافیک خوب بازی صرفا به کنسول های نسل هشتم اختصاص ندارد. معماری های هنری در بازی هم به خوبی بر روی بازی پیاده شده اند و ساختمان هایی که بر طبق الگوهای نازیسم ساخته شده اند، جلوه خوبی به لوکیشن های بازی می بخشند. شهرهایی مثل لندن و برلین لوکیشن های اصلی بازی به شمار می روند که کاملا بی روح و تاریک به نظر می رسند.

در امر گیم پلی، شما شاهد یک شوتر سخت هستید. Machine Game سعی کرده واقعیت و تخیل را به شکل باورپذیری در بازی پیاده کند. در گیم پلی مثل همیشه سلاح های عجیب و غریبی را می بینید. از سلاح های لیزری گونه که دارای انرژی های خاصی هستند بگیرید تا Machine Gun های سنگین که BJ می تواند از روبات ها بگیرد و از این سلاح ها بر ضدآنها استفاده کند . مکانیزم کاورگیری هم در بازی وجود دارد و البته سخت تر از آن این است که سیستم سلامتی خودکار در بازی وجود ندارد و برخلاف سری بازی های COD، شما اگر تیرهای خود را با شلیک های بیهوده هدر دهید، نمیتوانید مراحل را ادامه دهید و با یک دشمن زره پوش و یا یکی از نازی ها مواجه خواهید شد. حتی سربازان ویژه SS هم در بازی وجود دارند که نابود کردن آن ها کار فوق العاده دشواری است. این سربازان که نوعی ربات هستند، به جای سربازان SS استخدام شده اند. این روبات ها به این دلیل جانشین انسان ها شدند که SS هیتلر، اعمال جنایت کارانه ای انجام می داد. از قتل عام یهودیان گرفته تا کمونیست ها و اغلب نژادهایی که از نظر هیتلر به شدت پست بودند. به دلیل این که این فعالیت ها باید انجام میشد، روبات ها جایگزین شدند که هم قدرتمندتر بودند هم احساسات را در کارشان دخیل نمی کردند. اوج سختی بازی بر روی Level پایانی بازی یعنی I Am Death Incarnate مشخص می شود. هنگامی که سازندگان بازی رسما اعلام کردند که خون گریه خواهید کرد!

در نمایش های بازی متوجه می شویم که نازی ها توانسته اند بر روی ماه قدم بگذارند و میخواهند به مریخ هم راه یابند. BJ برای جلوگیری از پروژه های آن ها راهی آزمایشگاه سری آن ها می شود و در آنجاست که با انواع ربات های غول پیکر و انواع سربازان آهنین مواجه خواهید شد که با همکاری سربازان نازی، آزمایشگاه را برای شما تبدیل به یک جهنم خواهند کرد. به طور کلی بازی میخواهد تجربه یک شوتر بی وقفه را برای شما به ارمغان بیاورد که در آن Player، باید سریع باشد و از مهارت بالایی برخورد دار باشد. پلیر باید بی وقفه به دنبال مهمات و بسته های سلامتی باشد و از درگیری های خیلی شدید پرهیز کند. استفاده از المان های واقعی نیز از جمله ویژگی های جالب در گیم پلی بازی است. به عنوان مثال اگر بخواهید بعضا به صورت مخفی کاری وارد بخش خاصی شوید، ناچار هستید به سبک عناوین مخفی کاری بدون شلیک گلوله و با سلاح سرد پیش بروید. نکته جالب اینجاست که هوش مصنوعی NPC ها پس از ناکام ماندن یک چک پوینت یک جور نیست و ممکن است آن ها در جایی باشند که شما توقعش را نداشتید!  هوش مصنوعی بازی بر روی Level های بالا باور نکردنی نیست و شاید تصمیم بگیرید برای بار اول، WTNO را بر روی درجه Easy بازی کنید! مکانیزم کاور گیری دشمنان نیز دقیقا نظیر شماست! به شکلی که آن ها هم خودشان را راحت نشان نمی دهند. به طور کلی بازی دارای گیم پلی هیجان انگیزی است که باید به اندازه “بازگشت به قلعه ولفنشتاین”، برای مخاطب سورپرایز داشته باشد و وی را با چالش مواجه کند.

Sound Track های موجود در بازی هنوز به شکل کامل وارد بازی نشده اند. منتهی استفاده از موسیقی هایی که باعث ایجاد هیجان در گیم پلی می شود کاملا مشهود است. در نمایش های بازی اکثر موسیقی هایی که بر جو بازی حاکم بودند، جنبه دلهره آور داشتند و به سرعت حس وحشت را به آدم القا می کردند. با توجه به اتمسفر بازی باید هم چنین باشد زیرا شما شاهد یک امپراطوری وحشت آفرین هستید که افرادش رحم ندارند و سعی دارند که جهان را از تمامی نژادهای پست پاکسازی کنند و دنیا را صرفا نازیسم نگه دارند.

به نظر می رسد Wolfenstein The New Order عنوان خوب و هیجان انگیزی باشد. اما نهایتا می تواند درحد یک شوتر خوب باقی بماند و صرفا بعید است که بتواند در لیست FPS های خاطره انگیز قرار بگیرد. مگر این که Machine Game و Bethesda سورپرایزهای خارق العاده ای برای WTNO داشته باشند که ما هنوز از آن ها بی خبریم. به هرحال منتظر WTNO می مانیم تا ببینم چه چیزهایی را برای عرضه دارد!