بازیهای سولزبورن و سولزلایک در حال حاضر از اصلیترین ترندهای دنیای سرگرمی هستند، بهطوری که دیگر انتخاب گیمرها به ساختههای شرکت FromSoftware محدود نمیشود.
حتی میتوان گفت بازار این عناوین در حال اشباع شدن است. با وجود استقبال گسترده مردم و توسعهدهندگان از این سبک، شاید این بازیها برای شما مناسب نباشند. برای این دلایل متنوعی وجود دارد که در ادامه ده مورد از آنها را بیان میکنیم.
۱۰. نبود قابلیت تنظیم درجه سختی

اغلب وقتی وارد یک بازی میشوید و گزینه New Game را انتخاب میکنید، با تنظیمات درجه سختی طرف هستید. قابلیتی که در عناوین سولز وجود ندارد یا بهرهگیری از آن بسیار پیچیدهتر است. البته از نظر خیلیها نبود این قابلیت با ماهیت این آثار آمیخته شده. بسیاری معتقدند بازی اگر ساده باشد، دیگر سولز محسوب نمیشود.
در هر حال نبود امکان انتخاب میزان دشواری که در آن بتوان مثلا Demon’s Souls را روی حالت سادهتری تجربه کرد، به این معنا است که بسیار از افراد هرگز از مناطق اولیه بازی فراتر نخواهند رفت. البته استثناهایی مانند Steelrising هم وجود دارد که حالت کمکی ارائه میدهند، اما قاعده این زیر-ژانر ارائه یک درجه سختی ثابت است.
۹. داستانهای نامفهوم و پیچیده

دنبال کردن داستان، میتواند از انگیزههای اصلی برای انجام یک بازی باشد. اما فهمیدن داستان در عناوین سولز کار سادهای نیست، زیرا معمولا میان پردههای معدودی وجود دارند و به جای روایت داستان، به فضاسازی کمک میکنند. همچنین کاراکترهایی که با آنها مواجه میشوید نیز مبهم و مرموز بوده و دیالوگهایشان چندان شفاف به داستان نمیپردازند.
در این آثار به جای کاتسین و دیالوگهای زیاد، باید توضیحات آیتمهایی که مییابید را بخوانید، به قصهگویی محیطی توجه کنید و سرانجام احتمالا در یوتیوب به دنبال شرح داستان بگردید! علاوه بر این، معمولا قهرمان داستان آدمی ناشناس (یا شبیه انسان) است که چیزی دربارهاش نمیدانید و به سختی میتوان دانست او از کجا آمده! این موارد موجب میشوند همذاتپنداری یا ایجاد ارتباط عاطفی با شخصیتی که هدایت میکنید، کار سادهای نباشد.
۸. اتلاف وقت در بازیهای سولزلایک

در آثار سولز شاید ساعتها وقت صرف کنید بدون اینکه احساس پیشرفت محسوسی داشته باشید. در خیلی سبکهای دیگر اگر مغلوب شوید، ممکن است کماکان پول، آیتمهای کاربردی یا امتیاز کسب کنید تا برای دفعه بعد وضعیت مساعدتری داشته باشید و همچنین ممکن است به شما پیشنهاد کاهش درجه سختی داده شود. اما در بازیهای سولز به موقعیتهایی میرسید که فقط مهارت خود شماست که به کمکتان میآید؛ موقعیتهایی که دیگر نمیتوان روی افزایش Level یا کشف اسلحهای بهتر حساب کرد. در این شرایط، ممکن است چند ساعت تنها درگیر مبارزه با یک باس یا پیدا کردن مسیری خاص باشید بدون آنکه به نتیجهای برسید. هیچ چیز بدتر از این نیست که اوقات فراغت خود را صرف کاری کنید و در آخر به نتیجه مطلوب نرسید.
۷. گیمپلی بیرحم و پرفشار

بازیها بسته به سبکشان میتوانند آرامش و رضایت خاطر را به مخاطب منتقل کنند، اما عناوین مشابه سولز اصلا تجربه آرامشبخشی ارائه نمیدهند. شما همیشه با ترس شکست مواجهاید و باید در هر لحظه آمادگی واکنشهای سریع را داشته باشید، چرا که حتی یک یا دو ضربه دشمن میتواند منجر به مرگ شما شود. همچنین ممکن است به راحتی میزان پولی که با مشقت جمعآوری کردهاید را از دست بدهید.
موارد یاد شده و برخی دلایل دیگر موجود در این مقاله، میتوانند به منبع استرس برای بازیکن تبدیل شوند. همچنین باخت پیاپی که در چنین آثاری رایج است، احتمالا حس ناکامی و خشم را در گیمرها برانگیزد. در مجموع عناوین سولز هم از نظر مهارت در گیمپلی، هم از نظر فشاری که میتوانند به روحیه وارد کنند، معروف هستند.
۶. حالتهای چندنفره محدود

برخی از بازیهای سولز اصلا حالت چندنفره ندارند و آنهایی هم که از آن بهره میبرند، از ساختار مخصوصی پیروی میکنند. معمولا شما با محدودیتهایی در مکان یا تعداد دفعات فراخوانی دیگران مواجه هستید. همچنین اینکه بخواهید با دوست خود بهطور کامل بازی را از آغاز تا پایان تجربه کنید نیز احتمالا غیرممکن است.
بعضی مواقع مردم ناشناسی که به شما میپیوندند تعادل گیمپلی را به هم میزنند. برای نمونه، در Bloodborne یک بازیکن با سطح بسیار بالا ممکن است به شما ملحق شود و یک غول دشوار را در چند ضربه از پا در آورد؛ در این وضع، شما تماشاگری منفعل باقی میمانید. لازم به ذکر است که در رایانههای شخصی معمولا هواداران مادهایی منتشر میکنند که میتوانند تغییراتی در راستای بهبود تجربه حالات چندنفره ایجاد کنند.
۵. برخی طرفداران بازیهای سولز

صحبت در مورد بازیهایی که دوست داریم خودش میتواند لذتبخش باشد، اما برخی گیمرها به جای این که به محصولات سولز به چشم یک سرگرمی نگاه کنند، از این سبک در کلامشان به عنوان ابزاری برای بهچالش کشیدن دیگران و اثبات خویشتن استفاده میکنند. البته رقابت سالم میتواند جالب باشد اما پرخاشگری یا کوچک شمردن فردی که از قابلیت احضار یار کمکی در Elden Ring استفاده میکند حتما کار درستی نیست.
همچنین مشاهده شده که برخی هواخواهان آثار سولز، تعصب شدیدی به عنوانی خاص دارند. بنابراین اگر در جمع آنها نقدی به فلان بازی محبوبشان مطرح کنید ممکن است عصبانی شوند، به شما کنایه بزنند یا شما را به نداشتن مهارت و ضعیف بودن متهم کنند. البته به یقین اکثر مخاطبهای بازیهای شبه سولز اینگونه نیستند.
۴. جو دیداری و شنیداری ناراحت کننده

خیلی از بازیهای سولز فضاهای تیره و خاکستری، منظرههای دلگیر، موسیقیهای غمآلود یا هراسانگیز و صحنههای خشن را به نمایش در میآورند. البته استثناهایی هم در این میان وجود دارند. مثلا در Enotria: The Last Song با محیطهای آفتابی، طبیعت چشمنواز و هنرهای زیبای دوره رنسانس مواجه هستیم.
با این حال، بازیهایی مثل سری Dark Souls اغلب حالتی قرون وسطایی با معماریهای عظیم و گوتیک برای مرعوب کردن بیننده دارند. در این آثار حتی چشماندازهای طبیعی نیز مرده و دلگیرکننده بوده و خرابی و بیماری همهجا دیده میشوند. از آنجا که منبع الهام خیل عظیمی از توسعهدهندگان سری Dark Souls است، آنها نیز همین اتمسفر غم زده را بازآفرینی میکنند. پس اگر تجربه بصری دلگرم کنندهای بخواهید آن را اغلب در سبک سولز پیدا نخواهید کرد.
۳. راهنمایی نکردن مخاطب

امروزه بازیها طوری هستند که از هر موقعیتی استفاده میکنند تا گیمر را به سمت مسیر درست رهنمون سازند. از نقشه با علامتهای گوناگون گرفته تا راهنماهای متنی که گوشهوکنار تصویر نمایش داده میشوند. حتی مرسوم است محلی که باید به سویش بروید هم جلوی چشم شما علامتگذاری میشود. بازیهایی هم که قرار نیست ساده باشند، نظیر Hell Is Us، آنقدر نکات مختلفی را ارایه میدهند که بالاخره بتوانید راهتان را بدون زحمت فراوان پیدا کنید.
وضعیت برای سولزها کاملا برعکس است. آنان اساسا بخش آموزشی جامع و کاملی ندارند و راهنماییهای چندانی هم به شما ارائه نمیدهند. اوج چنین وضعیتی را میتوان در Elden Ring مشاهده کرد که نقشه بزرگ و متراکمی دارد و خودتان باید جستجو کنید و هدفتان را پیدا کنید. این برای افرادی که به راهنماییهای مکرر عادت دارند میتواند سردرگم کننده باشد.
۲. مجازاتکنندگی شدید

بازیهای سولز در قبال شکست گیمر سنگدل هستند. شما شکست میخورید و سولهای خود که عنصر اصلی برای ارتقای سطح هستند را از دست میدهید. بعد باید برگردید و امتیازاتی که از دست داده بودید را دوباره جمع آوری کنید، آن هم با این ریسک که دشمنان دوباره به سراغتان آیند. این عناوین چیزی به نام ذخیره خودکار ندارند تا راحت به نزدیکترین نقطه بازگردید.
از سازوکارهای ژانر هم این است که وقتی استراحت کنید یا شکست بخورید، دشمنان دوباره پدیدار میشوند. در این بازیها دشمنِ عادی نیز میتواند شما را با حتی چهار یا پنج ضربه مغلوب کند. بهخاطر چنین سختی بالایی، چرخه یاد شده بارها برایتان تکرار خواهد شد و ممکن است در نهایت خستگی و ملال به سراغتان آید.
۱. سختی غیرعادلانه بازیهای سولز

در بازیهای سولز معمولیترین نیروهای متخاصم میتوانند بازیکنان تازهوارد را شکست دهند، غولهای آخر با آن میزان سلامتی زیاد و حرکات غیرقابل پیشبینی و سهمناک که جای خود را دارند. البته هدف این است که پیروزی دشوار شیرینتر به نظر برسد. اما مرز میان سختی منصفانه و غیرعادلانه بسیار باریک است. به همین خاطر احتمالا در برخورد با برخی از باسها، بهخصوص آنانی که چند فاز مبارزاتی دارند، بگویید: «این یکی دیگر نامردی است».
این بازیها نیاز به یادگیری عمیق دارند و باید با تمام امکانات خود و حریف آشنا باشید و بتوانید از کوچکترین موقعیتها نهایت سود را ببرید. بهخصوص اگر از حالت چندنفره همکاری استفاده نکنید، نبردها معمولا دشوارتر از آنچه که انتظار دارید هستند. همه اینها باعث میشوند بسیاری از مواقع به جای حمله مشغول جاخالی دادن و دفاع کردن باشید که شاید روش مبارزه مورد علاقه شما نباشد.











































منکه سولزباز هستم مشکلی ندارم البته با بخش داستانش مشکل دارم چون بشدت گیج کننده و مبهم در کل بازی های سولز واقعا لذت بخش هستن
اگه بازی مورد علاقتون gta و ردد هست پیشنهاد میکنم اصلا سمت سولز لایک نرید چون گیمپلی بازی با اون شبیه سازا بسیار متفاوت است و مپ مارکر و از دنبال npc راه رفتن نداره باید خودتون اکسپلور کنید و از داستان بازی سر در بیارید حالا از سختی بازی که اصلا صحبت نمیکنم.
رد دد رو دوست دارم gta رو اصلا سولزها رو عشق میکنم باهاشون بخصوص بازی های فرام سافتور بعد از هک ان اسلش خوشم نمیاد از بازی های نوبتی متنفرم اکشن ادنونچر رو هم دوست دارم فقط مشکلی که دارم باهاشون اینه بازی های اکشن ادونچر ساده هستن وچالش خاصی ندارن
نمیدونم راکستار چیکار کرده با زندگی تو که هرچیزی رو به بازی های راکستار ربط میدی
پ.ن: GTA و rdr شبیه ساز نیستن * (زیر هرپستی گفتی، بسه دیگه)
هر دو بازی کژوال پسندترین بازی های تاریخ هستند حتی از فورتنایت هم کژوال پسندتر هست. پس نگو چرا ربط الکی میدی
شما درست میگین ، الدن رینگ شاهکاره ولی کژوال پسندنیست ، هیچ اشکالی نداره.
ولی اینکه یک بازی هم شاهکاره ( مثل ردد و جی تی ای ) هم کژوال پسند ، دلیلی برای هیت از طرف شما نداره ، لطفا، بخاطر من وقتی خواستی کامنت بدی ، کاری به این بازی ها که دوست نداری ، نداشته باش مگر اینکه کمکی یا اموزشی از بچه ها میخواستی .
من خودمم با جی تی ای به غیر از سن آندرس با هیچکدوم خاطره ندارم ولی دلیلی برای هیت نیست . ممنون دوست عزیز
برا اونایی که الدن رینگ رو برا سختیش نرفتن بنظرم ویدیوهای واکترو پلات امید لنون برین بازیو ، خیلی راحت میشه و بعد از چند قسمت راه میفتین و بازی اوکی میشه . من خودم چند ماه پیش از بچه های گیمفا پرسیدم و دمشون گرم معرفی کردن و الان شروع کردم و شاهکاره بازی
من خیلی طرفدار راکستار نیستم ولی بعضی از مردم از بازیهای اسم و رسم دار معروف به سادگی میگذرن و حتی بدون اینکه یک دور بازی رو تموم بکنن دربارشون اظهار نظر میکنن و فکر میکنن گیمر سطح بالا ترین درحالی که بازیایی مثل رد دد و جی تی ای بازی کردنشون برای هر گیمری واجبه
از این مسئله هم که بگذریم درسته جی تی ای اورریتده ولی بازیی شاهکاری مثل ردد واقعا جای هیت دادن نداره
داداش چه بخوای چه نخوای همون GTA اندازه کل تاریخ بازی های سولز فروخته
بیخیال شو دیگه
خب دارم میگم دیگه یه سری پلیر های عادت کردن به اینجور بازی های فست فود دوست دارن همه چی آماده باشه براشون در حالی که بهترین و بزرگترین بازی تاریخ الدن رینگ هست و از تک تکه دقیقه هایی که من تو این گیم سپردم خاطره دارم و هم gta رو بازی کردم هم ردد هردو رو نصف نیمه دروپ کردم چون چیزی دیگه ای برای عرضه نداشت.
الدن رینگ حتی جزو ۱۰ بازی برتر تاریخ هم بزور میتونه باشه
نگفت بده ک گفت همه پسنده…دلیل فروش زیادی هم همونه ..من خودم کلا جی تی ای ۵۰ ساعت و رد دد دو هم ۵۰ ساعت فقط استوری اونم پلی دادم
وقتی سن میره بالا دیگه دغدغه های آدم زیاد میشن و وقت برای گیم بسیار بسیار کم و آدم میخواد با گیم در دنیاهای خیالی به آرامش برسه برای من بازی های سبک سولزلایک نه یک سرگرمی یا “گیم” بلکه شکنجه ذهنی هستن من طرفدار Accessibility حداکثری در بازی ها هستم تا هر کسی بتونه به نحو خودش از بازی لذت ببره حتی اگه وقت نداشته باشه برای کشتن یه باس ۱۰۰ بار بمیره یا نخواد داستان رو با اکتشاف محیط و خوندن نوت ها بفهمه یا برای ادامه بازی سرگیجه بگیره! از دید یه مهندس نرم افزار من بازی ها رو هم یه نرم افزار میبینم که باید هر کسی حتی اگه معلولیت هم داشته باشه بتونه از بازی لذت ببره. بخاطر همین game awards یه جایزه جدید برای دسترسی پذیری اضافه کرد که میازاکی شانسی در این جایزه نداره
من مدتیه هست که قبل از لحظه تاثیرگذار بازیهای مختلف مثل یک مبارزه سخت، بهصورت دستی بازی را سیو میکنم تا در صورت شکست خوردن حداقل بخشی از زمان از دست رفته را بتونم بدون نیاز به طی کردن دوباره مسیر جبران کنم. با اینحال همیشه حس ناخوشایندی از این کار داشتم چون فکر میکردم آن «بهره کامل»ی که سازنده برای گیمر درنظر گرفته را تجربه نمیکنم.
اما الان با خواندن پیام شما دلگرم شدم. چون اولا در موقعیتی شبیه به موقعیت شما هستم و دوما فراموش کرده بودم که “لذت بردن” از یک بازی قانون کلی و یکسانی نداره و هرکس میتونه به هر نحوی ازش بهره ببره.
مثل کسی که زمان یا اعصاب تجربه کردن سولزبورنها را نداره اما از تماشای Lore run های آنها لذت میبره!
اولا تشکر از اقای حسن پور عزیز بابت مقاله ی جذابشون و قدرت نویسندگی بالاشون❤️🙏
من به شخصه حالت وسطم. لایز اف پی، خازان ،
ووچانگ، ووکانگ ، بلاد بورن رو تموم کردم چون جذبشون شدم . باسی که امید لنون پنجاه بار تو خازان سرش مرد رو توی ترای سیزدهم چهاردهم زدم اما از یه طرف بقیه ی بازیهای استاد میازاکی رو اعصابم نکشید و نتونستم تموم کنم
البته لازم به ذکره که مثلا من بلاد بورنو ۲۳ سالم بود تموم کردم و مطمئنم اگه الان بخوام بازی کنم نمیتونم تمومش کنم حالا دلیلش خیلی چیزا میتونه باشه
یه چیزی بگم و زیاد سخنرانی نکنم. اگه نمیتونید بازی های سولزلایک رو بازی کنید شما ضعیف یا نوب
نیستین دوستانه گل و هیچکس حق نداره فخر بفروشه بهتون. شما صرفا حوصله و اعصاب اینو ندارین که روی یه بازی زیاد وقت بزارین و میخواین از وقتتون لذت ببرین❤️🙏
من خودم کلا سمت بازی های سخت نمیرم حتی زیاد دنبال چالش تو بازی نیستم برای همین بازی ها رو روی حالت نرمال یا آسون بازی میکنم معتقدم بازی باید به آدم لذت بده نه ذلت و فقط دوست دارم داستان بازی رو دنبال کنم ولی یک روز یکی از دوستام سکیرو رو به من پیشنهاد داد جدای از اینکه خیلی داخلش میمردم ولی گیمپلی درگیر کننده ای داشت که نمیتونستی ولش کنی مخصوصا سیستم دفاع بازی عالی بود فکر کنم یه ۲۰ باری تمومش کردم بعش خواستم الدن رینگ و دارک سولز رو بازی کنم ولی نمیدونم چرا جذبم نکردن شاید به خاطر سبک مبارزه متفاوتشون با سکیرو بود
اگه سکیرو رو دوست داشتی و با سیستم پری اوکی هستی به شدت لایز اف پی و خازان رو بهت پیشنهاد میدم
اون پری نبود و دیفلکت بود. توی لایز اف پی به بدترین شکل ممکن این سیستمو پیاده کردن ب اسم پرفکت گارد. ک فاجعس سیستم مبارزتش فاجعس. اما خزان ب بهترین نحو ممکن سیستم سکیرورو پیاده کردن تو بازی و حتی بهترشم کردن چون سه نوع تایپ صلاح برای بازی داری ک هر کدوم اسکیل های جداگانه داره و واقعا خفنه. خزان یا سکیرو این ها گیمای اکشن خیلی خوبین. اما ضعف خزان همونقدر ک در گیم پلی خوب عمل کردن تو بقیه بخش ها ضعیف عمل کردن. مقایسه لایز و خزان خیلی راحته چون توی تنها موردی ک خزان برتری داره گیم. پلی هست. توی بقیه بخش ها از داستان روایی و لول دیزان ها گرفته تا چیزای دیگ لایز اف اف پی بهتره.
اون دقیقا همون پری بود منتها اسمش رو گذاشته بودن دیفلکت
در مورد فاجعه بودن مبارزات احتمالا برای شما اینطور بوده وگرنه سیستم پرفکت گارد بازی از دید اکثریت بی نظیره. با چندتا پرفکت گارد و یه ضربه قدرتی میتونی باس رو کامل استگر کنی
اقا اگر سولز باز باشی متوجه هستی ک پری کردن اصن ی چیز دیگس. ک کاملا متفاوته با سیستم دیفلکت. سیستم دیفلکت در کنارش سیستم پاسشر برای انمی ها لازم داره. هر نوع تایپ صلاح نیاز مند اسکیل های خاص برای اون تایپ هست. مثلا تو خزان ما فقط کاتانا داریم. و اسکیل هایی ک میگیریم همرو با همون کاتانا میشه انجام داد. چرا میگم سیستم لایز اف پی خوب نیس؟ اینکه گفتم فاجعس ی مقدار زیاده روی کردم قبول دارم. منظور اصلیم اینه ک خوب در نیومده. ایده فیبل آرت ها واقعا خوب نیس. مثلا شما وپن آخر دی ال سی ک از استالکر افسانه ای بدستش میاری تا اون وپنو دستت میگیری فیبل آرتش دقیقا همون حرکتیه ک خود طرف انجام میداده. و تو با کاتاناهای دیگ نمیتونی اونو اجرا کنی. اینکه اومدن این سیستم قدیمیه سولزو ک اشتباه هست و کنار سیستم دیفلکت گذاشتن کاملا اشتباهه اگر شدنی بود خود میازاکی تو الدن رینگ میتونست بزاره سیستم دیفلکت رو. شما باید برای ی سیستم مبارزات خوب دقیقا مثل خزان اگر تایپ وپن های مختلف داری برای همشون باید اسکیل های جدا و متنوع باشه. مثال میزنم. اگر شما ی اسکیل برای کاتانا یاد میگیری یا آزاد میکنی تو بخش اسکیل ها باید با تمام کاتاناها بتونی اون حرکتو انجام بدی. ن ک یهو نثلا صلاح استالکر افسانه ایو ورداری و یهو تبدیل بشی ب اون! خب این کاملا غیر منطقی و سیستم قدیمی و اشتباهی هست. نمیدونم متوجه منظورم شدی یا ن.
کازان اکانتی خریدی؟ ظرفیت ۱ پیدا نمیکنم . البته من از سایت های معروف دیدم فقط . آشنا داری بگیرم ..یا اگه خودت تموم کردی و میفروشی
من دیسکشو خریدم. ظ۱ میشه هکی که هیچوقت نخریدم.
ظ۲ و ۳ اگه میخوای بخری من ایکس گیمو بهت پیشنهاد میکنم
مایه داری و لاکچری بازی دیگه 😐. من ی موز برمیدارم پس
من غلط بکنم 😂 دیسکو میخرم بعدش میفروشم داداش مایه دار کجا بود
اره من ظرفیتی خریدم ولی ظرفیت ۳ ن یک. من ظ ۳ میگیرم چون آنلاین میشه شد و گیم رو بروز رسانی کرد. اینطوری با اپدیت هایی ک برای گیم میاد و هردفه بهینه تر میشه بازی کردن جالب تره. ظ ۳ دارم هنوز خواستی میفروشم
برای شما دوست عزیز ک با سکیرو حال کردی ولی با الدن رینگ نتونستی حال کنی ی بحث سادس. مشکل شما اینه ک با سکیرو استارت زدی. کلا حتی خود فرام سافتور و میازاکی خودشون گفتن ک بهترین سیستم گیم پلی و مبارزه ک تونستن تا امروز بهش برسن سکیرو بوده. یعنی شما سکیرو بازی کنی هر بازی دیگ ای ک سمتش بری آشغال برات بنظر میرسه. چون تو بهترین بازی اکشن و هارد کوری ک توی تاریخ وجود داررو بازی کردی. خزان ک این دوست عزیز میگه خوبه حتی تونسته از لحاظ گیم پلی خیلی عالی عمل کنه و سیستم سکیرورو پیشرفته تر کرده حتی و بسیار جذابه. اما توی بقیه بخش ها حرفی برای گفتن نداره واقعا. سکیرو ی گیم ۱۰ از۱۰عه ک توی تمااممیییی بخش ها عالییی عمل کرده. هیچ نقطه ضعفی نداره. اینه ک شما نتونستی با گیمای دیگ ارتباط بگیری چون گیم پلیشون آشغاله. مثلا تو الدن رینگ کلاس هایی وجود داره داره برای انتخاب کردن ک عملا نمایشین! یعنی هیچ فرقی باهم ندارن! تو کلاس جادوگر برداری دقیقا میتونی کاراییو بکنی ک کلاس سامورایی انجام میده! یا بلعکس! یعنی عملا دارن گول میزنن پلیر هارو. ک خب خیلیم سخته شما بخوای برای ی بازی با این عظمت و جهان باز بودن بیای اینهمه کلاس مختلف بزاری. ک واقعی باشن. شاید تو آینده همچین چیزی ببینیم.
خیلی ممنون از توضیحتون همچین حسی رو سر سریال های تاریخی هم دارم اولین سریال تاریخی رو که نگاه کردم گیم آو ترونز بود بعد از اون دیگه نتوستم سریال های تاریخیه دیگه رو پیگیر بشم چند قسمت نگاه میکردم ولی جذبم نمیکردن و ولشون میکردم واقعا بده برای اولین بار بری سراغ بهترین ها تو هر سبک بعدش بقیه دیگه حال نمیده
این دوستمون درست میگه تا جایی چون منم سولز لایک رو با سکیرو شروع کردم، بعد سکیرو لایز او پی و بعدش خازن پل دادم و نوبت رسید به الدن رینگ . اول که بازی رو شروع کردم چون دوست داشتم تمام حرکات باس و دشمنا رو پری و دفلکت کنم اصلا بهم حال نداد و ناامید شدم یادمه تو یه پستی نوشتم الدنگ رینگ کل بازیش داج رولینگ هست ، ولی بعد از ۱۰ ساعت تجربه الدن رینگ و دیدن اون دنیای زیبا و اکسپلور دیگه سکیرو و هرچی بازی قبل الدنگ رینگ پلی دادم و فراموش کردم، و الون رینگ شد بهترین بازی عمرم، دست بوس استاد میازاکی هم هستم.
دقیقا اون دنیای بزرگ و زیبا حیفه تجربش نکرد بالا ترم گفتم تو اون زمان امکانات کافی نبوده ک بیان همچین دنیای اوپن ورد بزرگیو کلاسای واقعی و انحصاری براش بزارن ک مثلا سامورایی واقعا سامورایی باشه. کلاسا همه عین همن انگار ک ی آدم معمولیه دستش شمشیر دادی. سیستم دیفلکت اگر بخوال باشه ی سیستم پاسشر برای انمی ها و باس ها باید وجود داشته باشه. هر کلاسی باید اسکیل های خاص خودشو داشته باشه. هر نوع تایپ وپن باید اسکیل های خودشو داشته باشه. خب تو الدن رینگ این کار شدنی نبوده. شاید اگر الدن رینگ ۲ام بیاد بشه! توی نایت ریتگ ک تازه اومد دیدیم ک تونستن تا حدی کلاسای درست حسابی درست کنن و سیستم دیفلکت رو روی ی کلاس خاص گذاشتن اما هنوز خیلی جا داره تا برسه ب سیستم کامبت در حد سکیرو یا خزان ک اوج این سیستمه واقعا عالیه خزان گیم پلی فایتینگش
خواهش میکنم. این ی چیز طبیعیه. هرگیمی فاز خاص خودشو داره. اینکه چرا سیستم دیفلکت رو توی الدن رینگ پیاده نکردن چون تو اون زمان با اون امکانات شدنی نبوده. توی لایز اف پی هم ک اومدن سیستم دیفلکت رو ب عنوان پرفکت گارد گذاشتن مکانیزمشون هنوز ک هنوزه ایرادات زیادی داره. اما جرعتشون خوب برای همچین کاری و اینطوریم نیس بگیم بد شده. حتما خزان و لایز اف پیو پلی بده اگر نمیتونی با الدن رینگ ارتباط بگیری
حالا حرفامم طولانی شد حوصله نداشتی نخون اشکال نداره. اما ب این حال بازم من الدن رینگو پیشنهاد میدم پلی بدی. بزرگترین راهنمایی ک میتونیم راجبش بهت بکنم اینطوریه ک شما برخلاف سکیرو ک تمرکز روی دیفلکت کردن بود شما باید تمرکزتو بزاری روی داج دادن و بالا بردن دمیجی ک وارد میکنی! ک امید لنون و من پیشنهاد نمیکنم ک واکتروشو ببینی چون بازیش خوب نیس واقعا و اذیت میشی. پوریا رممنانت اگر واکتروی الدن رینگشو تو یوتویوب پیدا کردی با اون بازی کن بهتر یاد میگیری خیلی بیشتر از امید بازی بلده. امید بیشتر داستان بلده بگه.
کازان رو پی اس ۵ پلی دادی؟
بله
اکانت از چه سایتی خریدی
ایکس گیم استور
فهمیدنش زیاد هم سخت نیست،.. من به شخصه از دارکسولز۲ به بعد دیگه مسکنهای معمولی، مثل ژلوفن، روم تاثیری نداشت!
دارک سولز ۲ نسخه کلاسیکش نسبت به نسخه بعدیش اتفاقا هیت باکس بهتری داشت و من اولش کلاسیک پلی میدادم و همه میگفتن دارک ۲ فاجعست، منم نمیفهمیدم و حال میکردم بعدا سر DLC رفتم سراغ نسخه جدیدتر و اصلا نابود شدم سرش، خیلی بد بود هرکار میکردی دمیج میخوردی، و این در حالیه که تو ردیت کاربرا میگن: Just lvl up ADP😐
ولی با اینحال داستانش خوب بود و دیزاینش هم با قشنگ بود، اما چون یکم از DNA سولز بودن های میازاکی جدا شده بود خیلی تو سرش زدن…
حقیقتی که راجب این سبک وجود داره اینه که شما برای اینکه به یک سولز پلیر تبدیل بشین باید کاملا توسط بازی هیپنوتیزم بشین ! و نکته جالب اینه که جادوی این سبک به خوبی از پس این کار برمیاد .
نمیشه گفت همه سولز ها اینطوری هستن اما لااقل این نکات به یک سری قانون نانوشته در ساخت این بازی ها تبدیل شده ، اینکه شما رو واقعا تحت تاثیر معماری های پر جزئیات موسیقی دیزاین طراحی و داستان عمیق خودشون قرار میدن جوری که به خودتون میاین و میبینین اگر در یک بازی دیگه سه بار مردن توی باس فایت دیوونتون میکرده توی این بازی بار ها و باره توی مکان های عادی کشته شدین و منابع رو از دست دادین اما تمام نکات مثبتی که گفتم این موضوع رو برای شما قابل تحمل کرده .
اولین تجربه من بلادبورن بود و منی که همین الان هم اکثر بازی ها رو روی آسون ترین درجه پلی میدم اولین تروفی پلاتم رو توی این بازی گرفتم ، میدونستم که بازی خیلی سخته چون قبلش راجبش شنیده بودم اما به محض اینکه بازی شروع شد کاتسین اول رو دیدم و بعد از فایت ناجوانمردانه اول دروازه ورود به شهر روباز کردم جوری منو جادو کرد که حتی وقتی توسط ابتدایی ترین انمی های اول بازی ده ها بار کشته میشدم از اشتیاقم برای ادامه اون کم نکرد 🖐🏻
توصیه من به گیمر هایی که هنوز این سبک رو تجربه نکرن اینه که اول از همه با آثار استاد میازاکی شروع کنن و بعد هم اینکه زیاد از سخت بودنش نترسن ، چون ممکنه بلایی که سر من اومد سر اونا هم بیاد و عاشق مجنون این سبک بشن 👌🏻
دقیقا. فقط برای شروع آثار استاد میازاکی هستش که با تجربه کردنش دیگه ول کن این سبک نمیشین و تمام زندگی گیمری شما رو میتونه عوض کنه
خداییش من اولین باری که کنسول خریدم بازی اولم خدای جنگ رگناروک رو بازی کردم و زدمش روی give me story بعد پایانش فکر کردم خفنم… بعدش بلادبورن و الدن رینگ و سکیرو رو سر هم ریختم….
دیگه خودتون حدس بزنید
خداییش احساس میکردم دارن بهم فحش میدن..
ولی خب کم کم یاد گرفتم و الان به لطف بازی های سولزبورن مهارتم توی همه گیم ها خیلی زیاد شده
عزیزم خودتو ناراحت نکن فقط پسرای بچه سال بازی های این شکلی رو میرن
ما دخترا که لجندیم 🫡😌 موزیکای خفنی مثل کی پاپ دیمن هانترو گوش میدیم نه این مزخرفات کودکانه 🤣🤣🤣🤣🤣🤣
اصلا کیپاپ چه ربطی به این مقاله داره 😐؟
اسپم خالص…
اصلا حالت خرابه تو
هیپنوتیزم شدن،قطعا اولویت اوله..درست گفتی..باید عاشق فضاسازی بازی بشن دوستان..به شخصه هلاک فضای بشدت دارک دارک سولز۳ هستم..مثلا خودم حتی توی اسمولدرینگ لیک هم عشق میکردم،دیگه رینگدسیتی و اون فضای زیباش بماند..
از نظر خودم بازی های سولز لایک اونقدر هم سخت نیستن و خیلی ها که تاکید زیادی میکنن که این بازی ها سختن شاید هنوز کامل متوجه نوع ساختار جهان اینجور بازی ها نشدن یا هنوز یه سری از نکات ساده رو به خوبی رعایت نمیکنن من یه بخشی از تجربه هام رو داخل این جور بازی ها مینوسیم (البته من خودم بازی های سکیرو و بلادبورن و دیمن سولز رو تجربه نکردم و نظر دقیقی روی این اثر ها ندارم)
اولین نکته ای که باید خیلی بش توجه کرد از نظر خودم انتخاب درست کلاس تو اول بازیه
برای اولین تجربه به نظرم انتخاب کلاس هایی برپایه قدرت یا چالاکی خیلی میتونه بهتر از کلاس های برپایه هوش ( جادو ) یا ایمان باشه
ابن دو کلاس نیاز به اسپل های مختلفی دارن که به دو دسته تقسیم میشن میراکل ها که بر پایه فیث یا ایمان هستن و سورسری ها که برپایه هوش هستن، پیدا کردن این ایتم ها در خیلی مواقع نیاز به انجام دادن معموریت کاراکتر ها و شناخت مکان دقیقشون داره و برای افراد تازه کار شروع بازی با این دو کلاس رو خیلی پیشنهاد نمیکنم یه چیزی دیگه ای هم بین این دو کلاس هست که بر پایه ایمان یا هوش نیست و بش پایرومنسی گفته میشه که برپایه اسپل های اتیشه
البته به هیچ عنوان این کلاس ها ضعیف نیستن و در خیلی مواقع میتونن از کلاس های قدرت و چالاکی هم بهتر عمل کنن و حتی بازی رو براتون بیارن روی ایزی مود
نکته دوم از نظر خودم شناخت میزان سختی و درجه دشمن های اون مکان هست چون در خیلی مواقع یکی از نشونه های راه درست میزان سختی برابر دشمن ها با کاراکتر شما هست مثلا داخل دارک سولز ۱ خیلی راحت میشه همون اوایل بازی حساب هالو هارو رسید ولی کشتن اسکلت هایی که داخل قبرستون فایرلینک شراین(فایرلینک شراین هاب اصلی بازی دارک سولز ۱ و ۳ به حساب میاد) خیلی سخت تر از هالو ها هست که خب این یه نشونه هست که قرار نیست از مصیر اسکلت ها برید
نکته بعدی توجه به میزان وزن کاراکتر هست خیلی از سلاح ها و زره ها میتونن همون اول کاری کاراکتر رو خیلی سنگین کنن سنگین شدن کاراکتر هم منجر به کند تر شدن میشه و وقتی که کند تر بشید فرار کردن و داج دادن از زربات دشمن و باس های خیلی سخت تر میشه
برای حل این مشکل داخل الدن رینگ و سه گانه دارک سولز باید استقامت کاراکتر رو ارتقا بدید و یا از زره و سلاح سبکتر و یا از رینگ ها و تلسم هایی که میزان تحمل وزن رو بیشتر میکنن استفاده کنید
نکته بعدی استفاده از نقطه ضعف باس هست خیلی از باس ها به دمیج اتیش و یا آذرخش حساسیت دارن و استفاده از این دو افکت میتونن مبازره رو براتون ساده تر بکنن و به صورت موقت سلاح شما رو قوی تر بکنن (البته این یک مورد داخل الدن رینگ و دارک سولز ۳ خیلی رایج تره و افکت های خیلی بیشتری در دسترس هستن ولی کاربردی ترین هاشون به نظرم همون اتیش و آذرخشه )
نکته آخر هم استفاده از زره هست
اگر شما استقامت کافی و میزان تحمل وزن کافی دارید استفاده از زره ها میتونن در خیلی از مواقع اثر زیادی داشته باشن و به دلیل افکت پویز مقاومت کاراکتر در برابر زربه های سنگین رو افزایش بدن و باعث بشن کاراکتر راحت عقب نره یا زمین نخوره از نظر خودم همیشه سعی کنید یه زره که حداقل ۲۰ درصد دمیج هارو بلاک میکنه و حداقل ۲۰ تا دونه پویز داره تن کارکتر کرده باشید (البته داخل دارک سولز ۱ و ۲ فقط زره های فلزی دارای واحد پویز هستن و زره های پارچه ای و لباس های ساده فاقد پویز هستن)
به نظرم این نکات برای شروع و ادامه دادن بازی کلیدی هستن و میتونن روی تجربه شما اثر مثبت بزارن
با تمام حرفات موافقم بغیر از ذره، چون توی الدن رینگ پویز ۵۰ یا ۵۴ هست که میتونید باهاش تانک کنید یه سری از دمیج ها رو و به راحتی استگر نشید. پوشیدن ذره های سنگین هیچ کمکی در مقابل باس های بازی به خصوص باس هایی مثل مالینا و dlc نمیکنه ، چون با یک هیت از وسط نصفت میکنه، پس بهتره که به جای بالا بردن وزنت با ذره از مدال و سلاح های بهتر و بالا بردن سلامتی کارکتر استفاده کنید.
همچیش قابل درک بود بجز ناعادلانه بودن که مخالفم اصلا یکی از معیارهای سولز خوب بالانس و تعادل خوب بازی هستش این بازی های عادی هستن که کفه ترازو رو به سمت پلیر سنگینی میدن اونا غیر متعادلن ولی به نفع شما البته سولز لایکایی هم هستن که با ایجاد نا عدالتی میان سختی رو بالا میبرن ولی همیشه از این نکته به عنوان ایراد یاد میشه
بنده به جایی رسیدم که دیگه جز بازی های سولز چیزی نمیتونه ارضام کنه
مثلا الان دارم بلادبورن رو بازی میکنم حتی خودم میرم آیتم ها رو میخونم و روی کاغذ مینویسم
تا کم کم کنار هم قرار بگیرن
چون از اینکار و این بازی لذت میبرم
هرکسی هم دوست نداره به هر حال نظرشه و قابل احترام
ولی به نظرم حداقل سعی کنید الدن رینگ رو بازی کنید و بهش وقت بدین. بخدا خیلی حال میده 😃🙏🤚
من که خیلی دوست دارمبرم این مدلو ولی تحمل سختی بازی و عواملی که تو مقاله بود رو ندارم و از حوصلم خارجه ولی تا یه نفر میبینم همین بازی رو میره کلی حال میکنم
این بازی ها برای هر کسی ساخته نشده ….
حالا یکی مهارتشو نداره یکی حوصلشو نداره یکی وقتشو نداره یکی کلا حالش از این گیما بهم میخوره . مثلا خداییش تموم کردن سکیرو کار هر کسی نیست ولی اگه توش حرفه ای بشین میشه یکی از بهترین گیمای عمرتون . مورد آخر لیست راجع به گیمای میازاکی صدق نمیکنه و فقط مربوط به سولزلایک های دیگست که سعی میکنن ادای میازاکی رو درآرن وگرنه سختی های بازی های فرام سافتور کاملا منطقی و نیازمند آزمون و خطاست و مصنوعی نیست . البته لایز آو پی یه نمونه سولزلایک خوبه . قضیه اینجاست که اگه عاشق و دلباخته این سبک بشین هیچجوره ازش زده نمیشین ولی اگه ازش بدتون بیاد دیگه نمیتونید هیچوقت تجربشون کنید . دارک سولز ۲ هم یک مقدار بیش از حد سختیش مصنوعیه .
ممنون از نویسنده بابت مقاله ولی من یه جواب ساده تر دارم
هیچ گیمی برای همه ساخته نشده، هیچ گیمی
ولی خب با وجود تموم اینا
بازم یه فرصت بهشون بدید
خودم کسی بودم که به هیچ وجه فکر نمیکردم جذب این سبک شم ولی خب سر بیکاری نسخه اول دارک سولز رو ریختم و خب
حالا بعد تموم کردن دیمن سولز ، سکیرو ، دارک سولز سه و یک ، مشغول دارک سولز دو ام
هممون همینجوری بودیم یه روز برای بار اول تجربش کردیم و عاشقش شدیم پیشنهادمم برای همه کسایی که برای اولین بار میخوان این سبک رو امتحان کنن این فرصت رو به خودشون بدن مطمئن باشن اونا هم مث ما عاشق میازاکی و این سبک میشید اگرم نشدید بالاخره خودتون امتحانش کردید
” سختی غیرعادلانه بازیهای سولز ”
با قسمت “غیرعادلانش” کاملا مشکل دارم ! فرق یه سولزلایک خوب با یه سولزلایک بد دقیقا همین هست ! سولز های خوب اصلا غیرعادلانه نیستن . شاید به ظاهر برای پلیرهای آماتور اینطور به نظر برسن اما واقعا اینطور نیستن . داشتن یه الگو مشخص باعث میشه حتی شما بتونید بدون حتی یه ضربه خوردن بعضی باس هارو شکست بدید
“برخی طرفداران بازیهای سولز ”
این که فکر کنیم افراد تاکسیک تو یه ژانری از بازی بیشتر هستن اصلا قابل هضم نیست . هر سبکی افراد ترش تاکر خودشو داره
” اتلاف وقت در بازیهای سولزلایک ”
هدف از بازی لذت بردن هست نه پیشرفت خاصی یا بهتر بگم پیشرفتی که مد نظر یه سری افراد هست . ترجیح این هست که اگه لازم بشه تو یه باس یک ساعت گیر کنی مثل همون مثل قدیمی میگه هدف از سفر از مسیر لذت بردن هست نه خود فعل و مکان سفر
مورد های دیگه ای هم بود دوست داشتم نظر مخالفمو بگم ولی فکر میکنم کامنت طولانی بشه حوصله سر بر میشه . دوستداران سولزلایک شاید بعضی موارد دیگه رو اشاره کنن . در هر صورت دمتون گرم بابت مقاله
نمیدونم حس میکنم این مقاله بیشتر برای کوبیدن سبک سولز بود تا راهنمای تازه واردینی که میخوان این سبک رو امتحان و تجربه کنن و متاسفانه بیشتر باعث دور شدن و حس ناتوانی اونها میشه. بنده یه روزی هم خودم تازه وارد این سبک بودم ولی تمام مواردی که ذکر شد برای من نه تنها ایراد نبود بلکه خیلی جذاب و شیرین بود اونم منی که همه بازی ها رو حتی حاضر نبودم تو حالت نرمال تمام کنم و فقط روی اسونترین درجه سختی بازی میکردم ولی با تشویق ها و اتفاقا مقالات جداب یکی از دوستان و سردبیران سابق همین گیمفا جذب سولزلایک شدم و الان دیوانه وار عاشقشم و الان طوری شده ۹۹ درصد بازیهایی که روی کنسول دارم و پلی میدم سولزلایک هستش و واقعا افتخار میکنم تونستم تمام بازیهای سولزبورن میازاکی رو پلات کنم(اونم منی که فقط همیشه easy پلی میدادم)
چیت:من در نمیزنم میام با لگد
مشکل بزرگی که سولزلایک بوجود آورد پوشاندن عیبای گیما زیر برچسب سولزلایکه
آنبالنس میکنن گیمپلی بدی داره داستان ضعیفی داره اما چون سولزلایکه گیری بهش نمیدن
نمونش ووچانگ که منتقدا فهمیدن این موضوع ولی پلیرا خیر
مشکل دوم فن بیساشه که زمین و زمانو به هم میزنن اگه فلانی سه گانه سولزو پلت نکرده باشه
با جملات تو گیمر نیستی و تو به حساب نمیای رو مخ بقیه میرن، بعلاوه این مورد، بیش از حد به خودشون افتخار میکنن به خودشون میگن هاردکور پلیر، خودم به شخصه بغیر از دیمن سولز تمام سولزبورنا رو رفتم اما چون رو هیچ شرکتی تعصب ندارم نمیام پروف میازاکی و الدن رینگ بزارم و تو بیوم بنویسم سولزپلیر
کلا بازی های سبک سولز ویژگی های دارن که عامه پسند نیستن
چون رو اعصابه
لطفا مشابه همین رو برای ژانرهای مترویدوینیا و روگلایک هم بنویسید.
روگ لایک مثل هادس که خیلی اسونه…
هر بار بازی یه مسیر جدید باز میشه پول و کریستال جمع میکنی تا به خوبی لول اپ کنی، در نهایت باید بدون شکست و مردن بازی رو به اتمام برسونی…
باید اونقدری قوی بشی که بتونی بدون مردن ببری
بازی های سولز لایک عملا هسته گیم پلیشون کپی همه و گرافیک و انیمیشن هاشونه که فرق داره تو همشون ۹۵ درصد آیتمای بازی اصن به کارت نمیاد مخصوصا اگه melee انتخاب کنی و خب از یه جایی به بعد تو بازی میگی واقعا لازمه برم این مکان مخفیو بگردم یا برم این بخش از نقشه باز یه آیتم بدردنخور دیگه خلم مگه برم بگردم
طبق تجربم معمولا کسایی با سولز لایک حال نمیکنن مثل من از چیزای تکراری زود خسته می شن و چون کل بازی رو این می چرخه بری انمی ببینی چند بار بهش بمیری الگوی حمله هاش دستت بیاد بعد هر وقت اتک داد جاخالی بدی هر وقت نداد اتک بدی یه روتین برای تمام دشمنا حتی نیازی به خلاقیت یا عوض کردن روتینت نداری بخش راهنما هم نگم که عملا ۹۵ درصد پلیرا بدون ویدیو یوتیوب اصن نمیتونن بازیو بازی کنن و بازی براشون یه تجربه عذاب آوره(در ضمن یه نوب فشاری نیستم الدن رینگو تو ۲۱:۴۷:۳۲ ساعت تموم کردم در یه حد بازیکن نرمال هستن که این نظرو میدم🙄)
در ضمن واقعا روتون تو wolfstain برید رو درجه سختی daddy?😂بعضیاشون یه جوری ترغیبت میکنن حتی اگه نخوایم مجبور بشی رو درجه سختی آخر بازی کنی مثل give me god of war
خداییش من بدون راهنمایی های یوتیوب و نقشه راهنما هیچ جوره نمیتونستم تا این حد برسم..
اعتراف میکنم که سخته بدون راهنما
نمیدونم چرا اینطور شدم که اول کیفیت بازی رو نگاه میکنم اگه خوب نباشه و تو ذوقم بزنه دیگه بقیه موارد برام اصلا مهم نیست اصلا سراغش نمیرم و بالعکس ..اینم سلیقه منه هرکی یه مدلهد
اگر کیفیت اذیتت میکنه سکیرو بازی کنن از لحاظ گرافیک عالیه