در دوره‌ای که بازیهای ویدیویی هر روز به سمت تجربه‌هایی واقع‌گرایانه‌تر، پیچیده‌تر و پرزرق‌وبرق‌تر حرکت می‌کنند، موفقیت چشمگیر یک بازی ریمستر شده از سال ۲۰۰۶ توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. The Elder Scrolls IV: Oblivion Remastered در اولین ماه انتشار خود نه‌تنها از نظر فروش عملکرد فوق‌العاده‌ای داشته، بلکه به یک پدیده فرهنگی در فضای گیمینگ تبدیل شده است.
طبق گزارش موسسه Circana، فروش این ریمستر تنها در ماه اول انتشار، بیش از مجموع فروش نسخه اصلی طی پانزده ماه ابتدایی عرضه‌اش روی Xbox 360 و PC بوده است. علاوه بر این، Oblivion Remastered در ماه آوریل به پرفروش‌ترین بازی آمریکا از نظر درآمد دلاری تبدیل شده و در حال حاضر، جایگاه سومین بازی پرفروش سال ۲۰۲۵ را در اختیار دارد. این در حالی است که اثر مذکور همزمان از طریق سرویس اشتراکی گیم پس نیز در دسترس است.
بسیاری از بازیکنان سالها منتظر نسخه ریمستر یا ریمیک The Elder Scrolls IV: Oblivion بودند. شایعات و گمانه‌زنی‌های زیادی پیرامون این پروژه منتشر شد که به دنبال آن، وجود آن به یک راز آشکار در صنعت بازی تبدیل شده بود، مسئله‌ای که افشای اطلاعاتی از سوی کمیسیون تجارت فدرال آمریکا (FTC) نیز آن را تا حدودی تأیید کرد.
با توجه به انتظارات به وجود آمده، بسیاری مطمئن بودند که این عنوان دیر یا زود منتشر خواهد شد و زمانی که این اتفاق بیفتد، موفقیت آن قطعی خواهد بود. اکنون این پیش‌بینی‌ها رنگ واقعیت به خود گرفته‌اند. ریمستر Oblivion با وجود معدود تغییرات در گیمپلی و ساختار اصلی، توانسته عملکرد چشمگیری داشته باشد و حتی از بسیاری از بازیهای جدید پیشی بگیرد. ارتقای گرافیکی با بهره‌گیری Unreal Engine 5 یکی از مهم‌ترین نقاط قوت این ریمستر محسوب می‌شود، اما هسته اصلی بازی همچنان به نسخه سال ۲۰۰۶، با همان حس‌وحال و جذابیت کلاسیک وفادار باقی مانده است.
با این حال، موفقیت ریمستر Oblivion تنها یک اتفاق تجاری محسوب نمی‌شود و بازتابی از شرایط فعلی صنعت بازی است. شرایطی که در آن ناشران و توسعه‌دهندگان بزرگ، بیشتر از همیشه به بازسازی مبانی عناوین خاطره‌ساز قدیمی تکیه کرده‌اند. این موفقیت در کنار استقبال از آثار مشابه، نشانه‌ای از رکود نسبی در نوآوری و ریسک‌پذیری در میان بازی‌سازان بزرگ به شمار می‌رود.
هر فردی که کمی با دنیای امروزی بازیهای ویدیویی آشنا باشد، می‌داند که ساخت بازیهای بزرگ تا چه اندازه زمان‌بر و پرهزینه شده. بازی The Elder Scrolls 6 نخستین بار در سال ۲۰۱۸ معرفی شد و با این حال، همچنان چند سالی تا انتشار آن زمان باقی مانده است. بازی Intergalactic: The Heretic Prophet نیز زمانی که استودیوی ناتی داگ برای نخستین بار آن را معرفی کرد، حدود ۴ سال از روند توسعه خود را پشت سر گذاشته بود. نمونه‌های مشابه بی‌شماری در این زمینه وجود دارند که می‌توان به آنها اشاره کرد.
ما در دوره‌ای هستیم که گرافیک بازی‌ها به مرز واقع‌گرایی بصری رسیده، پیچیدگی‌های فنی روزبه‌روز بیشتر می‌شود و انتظارات گیمرها نیز پیوسته افزایش می‌یابد. در نتیجه، تجربه‌هایی در مقیاس AAA که پیش‌تر هر چند سال یکبار منتشر می‌شدند، حالا تنها چند بار در هر دهه عرضه می‌شوند. در این نقطه است که برای پر کردن این فاصله‌ها، بار دیگر به گذشته‌ای نه‌چندان دور نگاه می‌کنیم.
گیمرها به طور ذاتی افرادی نوستالژی‌باز هستند و خاطرات اولیه‌شان از دنیای بازی را با علاقه‌ای عمیق در دل نگه می‌دارند. بارها خودمان را قانع کرده‌ایم که «دیگر مثل گذشته بازی ساخته نمی‌شود» و به آثاری اشاره می‌کنیم که یا به زیبایی با گذر زمان کنار آمده‌اند یا به ویرانه‌ای دیجیتالی تبدیل شده‌اند. این حس نوستالژی کاملاً قابل درک است.
هنگامی که این بازیهای خاطره‌انگیز چه در قالب ریمیک‌های پرزرق‌وبرق و چه به عنوان پورت ساده ارائه می‌شوند، نمی‌توان نسبت به آنها بی‌اهمیت بود؛ حتی اگر در مقابل‌شان بازیهای جدیدتر و شاید خلاقانه‌تری وجود داشته باشند. توسعه‌دهندگان و ناشران مدت‌هاست که این حقیقت را درک کرده‌اند و البته به خوبی متوجه شده‌اند که بهره‌برداری از این حس نوستالژی تا چه اندازه می‌تواند سودآور باشد.
در چند نسل اخیر، بارها شاهد انتشار نسخه‌های بهبود یافته از بازیهای جدید یا بازگشت مجموعه‌های کلاسیک بوده‌ایم. این آثار در قالب کالکشن‌هایی با گرافیک ارتقایافته، کنترل‌های بهبود‌یافته و ویژگی‌های جدید ارائه شده‌اند. بسیاری از این بازی‌ها با استقبال خوبی مواجه شدند و به عنوان نقاط عطف مهمی در حفظ تاریخچه بازیهای ویدیویی شناخته می‌شوند که می‌توان به کالکشن عناوین مبارزه‌ای متعدد شرکت کپکام اشاره کرد. اما برخی دیگر از این آثار به وضوح تلاشی برای پر کردن خلأ تقویم انتشار بازی‌ها هستند. این خلأ در صورتی که مسیر تولید بازی‌ها به این سطح ناپایدار از پیچیدگی نرسیده بود، شاید اصلاً به وجود نمی‌آمد.
سونی در این میان، بیشتر از دیگران مورد انتقاد قرار گرفته است. بازیهایی چون Horizon Zero Dawn و Days Gone نسخه‌هایی ارتقایافته دریافت کردند که به‌عنوان آثار مستقل و کامل به بازار عرضه شدند. اما در واقعیت، منابع توسعه صرف بهبود نسخه‌های پیشین و نه خلق تجربه‌ای کاملاً تازه شد. ادامه این روند، فرساینده و ناامیدکننده است. شاید The Last of Us Part 1 بارزترین نمونه از این روند تکراری و پرسش‌برانگیز باشد. اثری که با قیمتی بالا عرضه شد و در واقع ریمیک یک نسخه ریمستر شده از اثری بود که خود در ابتدا هم چندان قدیمی به حساب نمی‌آمد.
اما از سوی دیگر، برخی در این بحث دچار نوعی تناقض هستند و از ایده ریمیک‌ها و نسخه‌های ارتقایافته هیجان‌زده شده‌اند. دو نسخه اول سه‌گانه Final Fantasy VII Remake تنها به این دلیل به مرحله تولید رسید که اسکوئر انیکس خیلی خوب عشق بی‌پایان میلیون‌ها طرفدار نسبت به نسخه اصلی را درک کرده بود. یا عرضه چندین باره عنوان Skyrim در قالب نسخه‌های جدید، تنها به این دلیل که جاذبه‌ای فراتر از زمان دارد و کمتر عنوانی می‌تواند با آن رقابت کند، منتشر شده است.
اما هنگامی که یک شرکت بزرگ به اثری برمی‌خورد که گیمرها حاضر نیستند دست از تجربه‌اش بکشند، هرگونه حس تعهد هنری کنار گذاشته می‌شود، زیرا سودآوری بی‌پایان به راحتی میسر می‌شود. اما سوال این است: هنگامی که یک منبع نوستالژی آسان و کم‌هزینه به پایان برسد و دیگر چیزی برای عرضه باقی نمانده باشد، چه بر سر صنعت خواهد آمد؟ وقتی افراد مهم پشت پرده چیزی برای فروش ندارند، آینده به کدام سو خواهد رفت؟
Oblivion شایسته یک بازسازی مناسب بود و پس از سالها، سرانجام فرصتی برای درخشش دوباره پیدا کرد و توانست با تحسین منتقدان و موفقیت تجاری چشمگیری همراه شود. اما این میزان از موفقیت، به خوبی نشان می‌دهد که اکنون تا چه اندازه عناوین AAA نو و بدیع در بازار کم هستند که می‌توان آن را نتیجه مستقیم زمان و هزینه سرسام‌آوری دانست که ساخت این‌گونه بازی‌ها طلب می‌کنند.
این واقعیت که پرفروش‌ترین بازی ماه گذشته، ریمستر یک اثر نقش‌آفرینی مربوط به دو دهه پیش بوده، نشان‌دهنده وضعیت نگران‌کننده بلاک‌باسترهای امروزی است. به جز عناوین لایو سرویس و بازیهای مستقل، که البته بسیاری از آنها شایسته توجه بیشتری هستند، اغلب اثر قابل ملاحظه‌ای دیده نمی‌شود.
تصور آینده صنعت گیمینگ زمانی که توسعه‌دهندگان و ناشران دیگر منبعی از نوستالژی برای بهره‌برداری نخواهند داشت نگران‌کننده است و ناگزیر با واقعیت تلخ و ناپایدار رسانه‌ای که خود ساخته‌اند روبه‌رو می‌شوند.
دیر یا زود، روزی فرا خواهد رسید که گذشته چیزی جز پوسته‌ای توخالی نخواهد بود و چاره‌ای جز حرکت به سوی آینده باقی نمی‌ماند. اما شاید تا آن زمان، برای نجات مسیر خلاقانه صنعت بازی دیگر خیلی دیر شده باشد.
منبع: TheGamer
![[DEMON]](https://gamefa.com/wp-content/uploads/avatars/195400/1749989610-bpthumb.jpg "[DEMON]"){kind=small}
فقط یک جمله میشه گفت
«یه زمانی بازی ها واقعا با عشق و علاقه ساخته میشدن »
چه جمله ای !
بازم از این کامنت ها که فقط واسه لایک میزاری :
نمیفهمم چرا میخواید الکی دنیای خودتونو رو به زوال نشون بدین احساس میکنم کله ایران تو افسردگی هستن که خب حقم دارن…هیچ وقت تو کامنت های پست های غربی حداقل من ( مثلا کانال سدپر و چت های دد ایلند و … ) از این چرندیات ندیدم و هنوز با کلی شوق در مورد بازی ها صحبت میکنن و ….
میازاکی شدید که از دنیا رو به زوال لذت میبرید ؟؟؟
بازی ها هیچوقت واسه عشق و علاقه ساخته نمیشدن
نمونش کرانچ های شدیدی که اعضای راکستار و … تجربه کردن و کلی ازش به بدی یاد شده
اگه واسه علاقه ساخته میشدن اسلیپینگ داگز و … هیچوقت از بین نمیرفتن
جمع کنید خودتونو نمیفهمم فازتونو
جالب اینجاست که کامنتم هنوز نیومده دیس خورد
اقا عرشیا 😂 یزید توکه نخوندی
حداقل میزاشتی یذره بگذره بعد میکوبیدی رو صفحه مرد 😂
نه داداش خدایی ۲ یا ۳ دقیقه ای از کامنت گذشته بود دیس دادم😂😁. درمورد مبحث هم که حرف میزدیم این که میگه با عشق بازی ساخته درسته اولویت اصلی عشق به بازی و نیست و درآمد ازشه ولی بازم عشق به بازی یه درصدی تو صنعت داشت و به نظر گیمر ها هم تا حدی توجه میشد چیزی که توی ۳ ساله اخیر حداقل چیزی ازش ندیدیم. مثلا بازی apex legend من تقریبا از آخرای سومین فصل با پیشنهاد دوستان شروع به بازی کردم ولی الان در مقایسه با قبلش، پشتیبانی و باگ هایی که هوش مصنویی اش داره واقعا میشه متوجه شد که همون یه مقدار عشقم که شاید سازنده و استودیو داشته هم با پول جاش پر شده
زیاد با کامنتت مشکلی ندارم ، چون من یه مقدار حرفم رو کلی زدم وگرنه باید در ادامه میگفتم که هنوزم کمپانی هایی هستن که با عشق و علاقه بازی میسازن ، ولی اینکه فکر کردی من نگاه منفی دارم و همش میگم یادش بخیر فلان …. الان فلان….
اشتباه کردی من معمولا حرفام رو هرچی باشه میزنم تا دلت بخواد کامنت دارم که کلا یدونه لایک گرفته
ی چنل یوتیوب ی حرف قشنگی زد:
“ی زمانی گیمرا توی استودیو جمع میشدن ی گیمی مثل ورلد اف وارکرفت میساختن اما الان بازیا توسط اکتیویستا ساخته میشن”
چیزایی تو بازیا میبینین که هیچ ربطی به ماهیت گیم ندارن فقط برا فرو کردن تفکرات ی عده به جامعه هستن، اولویت خیلی از بازیای انلاین شده تبلیغات و تمرکز برا خرید درون برنامه ای تا رفع باگای بازی
هر هفته بازی رو اجرا میکنی چندتا باندل و لاکی دراو اومده اما باگ ها هنوز سر جاشونن
فقط ی قیاس سری اول cod mw با سری دومش نشون دهنده سطح کیفیت گیمای قدیمی با جدیده، هزارتا مثال مثل این هست برا زدن
برو به اون چنل یوتیوب بگو هنوز هم توی این صنعت از این دسته اتفاق ها می افته فقط نون اون یوتیوبر دلقک تو اینه که یه چیزی بگه که ویو بگیره و مخاطب های نادونی مثله شمارو جذب کنه :
ناشر Clair Obscur: بودجه بازی کمتر از Mirror’s Edge، یک بازی AA متعلق به ۱۷ سال پیش بوده است
کارگردان Clair Obscur، یکی از بازیکنان حرفه‌ای سری Devil May Cry است
و ……
مقایسه کالاف های قدیمی با کالاف های جدید ؟
اگه فقط بتونی تعصب مسخرت رو بزاری کنار میفهمی که همون cod mw های نسل هفتی مقدار قابل توجهی حفره داستانی دارن
مثلا رئیس جمهور خاورمیانه ….
البته حقم دارید بچه هستید و فقط میخواید حرف بزنید
کاد های قدیمی متا های بالایی گرفتن چون برای بازار جدید بودن
اگه میخوای متوجه حرفم بشی برو مدرن ۲ ریبوت رو بازی کن و بعد برو سراغ اورجینال ببینم هنوز میای حرف هایی که زدی رو تکرار کنی ؟
تازه بماند اینکهتو بازی مثله ویچر ۲ هم قیچی کردن وجود داشت و هزاران چیزه دیگه و این چیزا تو بازی ها جدید نیست !!!!!!!!!
کامنتتو خوندم واقعا حرفی برا گفتن نداری که بخوام جواب بدم فقط با ادعا های بی پایه و اساس خط پر کردی
کامنتتو خوندم واقعا حرفی برا گفتن نداری و فقط کامنت دادی که بگی هستم
آخ از نسل شش و هفت
نسل های پیش از آن دو ساده انگاری شده و پس از آن دو پیچیده
مخصوصا Ubisoft و EA عزیز که نه تنها به آیپی هاشون اهمیت میدن، بلکه به شدت به هواداران گوش می‌دهند و از صمیم قلب به آنها احترام میگذارند.(پول هم که معنایی نداره)
والا اومدم کلی درباره این موضوع مطلب بنویسم دیدم ارزشش رو نداره
فقط میتونم بگم که دلیلش خود گیمر ها هستن که چنین بلایی سر بازیسازی اومده همین اونایی که قدیمی‌تر هستن خودشون خوب میدونن چی دارم میگن
همه این سالا ژاپنی‌ها هر چی ریمستر و ریمیک زدن، از Final Fantasy گرفته تا Resident Evil، کیلویی نمره ریختین پای بازی‌هاشون، یه‌سره هم آوردینشون تو لیست بهترین‌های سال!
تا نوبت به مایکروسافت رسید و Oblivion Remastered ترکوند، یهو یادتون افتاد صنعت گیم داره نابود میشه؟!
اگه Square Enix می‌ساخت، می‌گفتین شاهکار نوستالژیک! حالا چون Bethesda ساخت، شد زنگ خطر؟!
خودتون رو گول نزنید، دردتون اسم سازنده‌ست نه کیفیت بازی!
کاری به گیمفا ندارم چون منبع مقاله خارجی هستش
روند توسعه بازی های بزرگ روز به روز طولانی تر میشه
ریمیک و ریمستر چیز بَدی نیست ولی حدی داره
مثلا دو نسخه از یک بازی در سال های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۸ منتشر شد و الان سازنده میخواد دنباله بازی رو بسازه ولی خیلی ها بخاطر قدیمی شدن و گرافیک ضعیف حاضر نیستن نسخه های قبل رو تجربه کنن و دنباله بازی هم به دلیل اینکه دو نسخه قبل رو تجربه نکردن نمی‌خرند . اینجا سازنده میتونه دو نسخه قبلی رو ریمستر یا ریمیک کنه که نسل جدید گیمر ها هم اون دو اثر رو تجربه کنند و نسخه سوم هم بخرن
ولی در بعضی موارد استودیو ها بجای ساخت بازی های جدید اثار قدیمی رو چندین بار ریمیک و ریمستر میکنن و با فاصله زیادی بازی جدید رو میسازن
ریمیک و ریمستر هم میتونه مفید باشه هم مضر
ریمیک و ریمستر چیزای بدی نیستن، مشکل اینه استودیو هایی که نمیخوان ریسک کنن از این دوتا ایده سو استفاده میکنن
مقاله خیلی خوبی بود ممنون از جناب رضوی فر
والا این مسئله ریمستر و ریمیک خطرناکه ولی زنگ خطر اصلی بازیای ۸۰ دلاری بچگونه نیتندو با اون کنسول داغونش و قیمت فضاییش هست!!
نویسنده محترم
شما حداقل این مقاله رو یه موقعی منتشر نمیکردی که قبلش کلی کنفرانس و بازی جدید و خلاقانه رونمایی شده باشه
حداقل میگفتی ریمستر DAYS GONE یا یه چیز دیگه ای که هیچ تغییر خواستی نداشته
🔆حس نوستالژی یه ریمیک برای یه گیمر قدیمی از هزار تا بازی AAA نو و بدیع با ارزش تره
وقتی عینا همون بازی ای که سالها پیش در دوران کودکی اش بازی کرده رو با کلی پیشرفت گرافیکی میبینه خیلی خیلی حس خوبی بهش میده که هیچ چیزی نمیتونه جایگزین اون بشه براش
🔆اتفاقا پایبندی تمام به اثر موفق اصلی مسأله خیلی مهمی هست و با بازی ای مثل until dawn این قضیه تا حدودی روشن شد ، چرا که اومده بود برای ذاءقه مخاطب جدید زوایای دوربین رو تغییر داده بود و این تغییر اشتباهی بود
🔆راه نجات مسیر خلاقانه ارائه dlc برای این ریمیک های قدیمی هست ، اگر خلاقیتی هست اونجا باید رخ بده و نه در تغییر اصل ساختار بازی اصلی
بلایی که متأسفانه با بازیهایی مثل god of war 2018 شروع شد و خیلی خراب کاری ها به بار آورد
اون بازیهای دوربین ثابت قدیمی چی شدن ؟
پس شاید همون بهتر باشه که بازیسازها خلاقیت به خرج ندند اگر نمیدونند چیو باید تغییر بدند
عجب است واقعا..
والا من که هنوز وقت تموم کردن این بازی رو نداشتم اما تا الان خوب بوده👍 امیدوارم سونی هم یاد بگیره هی ده تا ریمستر لست آف آس نسازه یا اگه میخواد بسازه خوب بسازه🙄
بنظر من خطری نیست چون چه تعداد بازی دیگه می توانند ریمیک کنند؟چند وقت پیش سگا اعلام کرد دست به ساخت بازی های AAA نمی زند و در عوض باهمین سیستم ساخت بازی مثل شینوبی یا شورش در شهر …. که هزینه کمتر و سود بهتری دارند ادامه می دهد در اصل روی گیمپلی تمرکز می کنه روشی که خیلی زود بیشتر استودیوها ادامه خواهند داد و سبک جدیدی بوجود خواهد آمد در واقع صنعت گیم از هدفش که فقط سرگرمی هست دور شده و با این روش باز می گردد.هر چند سال یکبار هم بازی پر هزینه ساخته میشه.
کاری زیاد به مقاله ندارم ولی کلا این بازیهای بهینه نشده واقعا رو اعصابن، خیلی وقت پیش GTA V روی کامپیوتر ذغالی من کار میکرد بدون هیچ مشکلی و اصلا تو این بهینه بودنش الان محو شدم، برعکس این ابلیوین ریمستر و خیلی بازیای دیگه که بسیار سنگین هستن و بهینه نبودنشون یه مشکل دیگه اضافه میکنه، ای کاش و ای کاش یکم از سودشون بگذرن و وقت بیشتری بذارن رو سیستما بهینه سازی بهتری کنن، باز حالا کنسول یه سخت افزار ثابته براش راحت میشه درست کرد اما PC…/ حالا اگه بخوام به گونه‌ای حرفمو بچسبونم به مقاله[به عنوان نظر]، واقعا حیف که سازنده های گیم خیلی خیلی دارن پول پرست میشن، نمونش میازاکی که نایت رنو داده بیرون، باز حالا جای شکرش باقیه یبار پول میدی، یا اون داسکبلادی که انحصاری شد! گیم دارک برا نینتندو!/ امیدوارم این صنعت سقوط نکنه، هرچند بنظرم با سیاستایی که در پیش گرفتن[سازنده ها] رو لبه واستادن
میشه گفت دو روی یک سکه مایکروسافت و سونی هستن سونی ریمستر و ریمیکی ارایه میده که تقریبا هیچ نیازی بهش نیست و بازی اصلی کاملا بروز هست و فقط برای پول بیشتر هست .
مایکروسافت اما ریمستر ارایه میده اغلب یرای بازی هایی که واقعا نیاز دارن مثال زیاده
اما نکته بعدی اینه که توسعه بازی های جدید طولانی شده و استودیو ها شاید باید با ارایه ریمستر نسخه های قدیمی اون فرنچایز رو روی بورس نگه دارن تا نسخه بعدی همچنان خواهان داشته باشه. و از طرفی استودیو با درآمد بازی ریمستر سرپا بمونه
و نکته آخر واقعا دست و پای مایکروسافت رو میبوسم که مسترچیف کلکشن رو زد تجربه نکرده بودم بازی کردم واقعا عالی بود
اگر سونی کیلزون بزنه چه عالی میشه !!
خدایی خیلی حرفه ی بازی ریمستر توی گیمپس باشه و بدون تبلیغات بشه سومین بازی پرفروش سال
اتفاقا حالا وضعیت حداقل برای بازی های rpg خیلی بهتر از چند سال قبله. KCD 2 و expedition 33 عالی دراومدن. به نظر من نگرانی حداقل برای این ژانر نیازی نیست. فقط امیدوارم وضعیت بازی های اکشن ادونچر هم درست بشه و از این ریمستر های دوزاری خلاص بشن.
خیلی از پلیرای نسل جدید شاهکار های گذشترو تجربه نکردن ، اینجور ریمیک و ریمستر ها بهانه ی خوبیه نسل جدید این شاهکارارو پلی بدن و بفهمن بازی خوب تو لست آف آس و رد دد و … خلاصه نمیشه . من ب شخصه خیلی خوشحالم شرکتای بازی سازی دارن بازیای گذشترو زنده میکنن ، بازی ای مثه Medievil و همین Oblivion برای من مثه یه رویا بود که به واقعیت تبدیل شده ، فقط امیدوارم یروزی سری بازی Driver دوباره زنده بشه که فکر میکنم همین ریمیک کردن نسخه ۱ ۲ ۳ کافی باشه تا این فرانچایز دوباره زنده بشه .
دنیای گیم دوران طلای خوبی داشت مخصوصا در نسل هفت ولی الان همه چیز شده گرافیک و ظاهر سازی و گیم های بتل رویال و سبک هایی که هدفشون سن های زیره چهارده سال هست و دیگه داستان و گیم پلی نقشش کمرنگ شده و سلیقه نسل جدید هم کاملا داره با گیم ها تغیر میکنه .دنیای گیم رو به تخیلی شدن رفته.