بازی جدید انیمه‌ای خالق Danganronpa که The Hundred Line: Last Defense Academy نام دارد، تقریبا به اندازه ۶۰ جلد کتاب رمان محتوا داشته و به همین علت، مترجمان کشور‌های دیگر از ترجمه آن از زبان ژاپنی به زبان‌های مختلف اجتناب می‌کنند.
بازی The Hundred Line: Last Defense Academy یک بازی انیمه‌ای جدید با ترکیبی از ژانر رمان تصویری (Visual Novel) و استراتژی است که توسط کازوتاکا کوداکا (خالق Danganronpa) و کوتارو اوچیکوشی (خالق Zero Skip) ساخته شده است. پیش از انتشار این بازی در ماه گذشته، اعلام شده بود که این اثر عظیم حدود «۱۰۰ پایان مختلف» دارد که هر کدام از آنها آن‌قدر عمیق و پرجزئیات هستند که هر کدام می‌توانند به عنوان مسیر اصلی بازی در نظر گرفته شوند.
در یک مصاحبه جدید با Defaminicogamer، کوداکا جزئیات بیشتری از آمار بازی فاش کرد و نشان داد که بازی نامه «صد پایانی آن» آن‌قدر حجیم است که می‌تواند حدود ۶۰ جلد کتاب رمان را به راحتی پر کند. گفته می‌شود پیش‌نویس اولیه این بازی نامه حدود ۵ میلیون حرف بود که پس از مدتی به ۶ میلیون حرف نیز رسید، تا جایی که مترجمان از کوداکا خواستند آن را خلاصه‌تر کند. کوداکا می‌گوید این کار را انجام داد، اما با مطرح شدن ایده‌های جدید در طول توسعه، بازی نامه نهایی در نهایت حتی طولانی‌تر از قبل شد.
همکار این کارگردان در واکنش به این مصاحبه، در پستی روی شبکه اجتماعی توییتر نوشت:
به همین دلیل است که بسیاری از کشورها از ترجمه کردن بازی خودداری کردند. توصیه من این است که لازم نیست تمامی خطوط داستانی را کامل کنید و به همین دلیل، امیدوارم با گذاشتن وقت مناسب، آن را به آرامی و در طول مدت طولانی‌تری تجربه کنید. هر زمانی که بازی کنید، روایت داستان با جذابیت‌های متفاوتی همراه خواهد بود. همچنین، خودتان را مجبور نکنید همه چیز را یکباره انجام دهید. اگر وسط بازی احساس کردید «این مسیر درست نیست»، انتخاب‌هایتان را اصلاح کنید و به هدفی برسید که از آن راضی هستید.
با وجود اینکه بازی The Hundred Line: Last Defense Academy در میان بازیکنان سوییچ و رایانه‌های شخصی با استقبال مناسبی مواجه شده و توانسته است رضایت ۸۹ درصد از کاربران را کسب کند، همچنان توسعه دهنده آن یعنی Too Kyo Games نتوانسته است از لحاظ مالی از این عنوان به سوددهی برسد و آخرین امید آنها، پورت این بازی برای کنسول‌های نسل نهمی و هشتمی خواهد بود. کوداکا در گذشته اعلام کرده بود که «تأمین بودجه این بازی، این استودیو را تا مرز ورشکستی پیش برده بود».
عجب حرکت بزرگی ، ولی خیلی بده که همچین حرکات بزرگ و ریسکی برای آثاری زده بشن که به سوددهی نرسند ، یاد الن ویک ۲ افتادم ایشالا که این یکی عاقبت به خیر بشه 🤲
ولی بگذریم عکس پایین وسطی چقدر شبیه وایه !
نه اشتباه میکنی.
عکس پایین وسطی شبیه عکس بالایی سمت چپه😅 و اون چقدر شبیه به بالا سمت راست😅😆
مجبوری آخه مگه دیوانه هستن اینا بخدا مثل آدم بساز هزار تا پایان ۶۰ تا جلد کتاب ؟خواستی رکورد بزنی اگه پس دیگه تامین هزینه بازی نباید برات مهم باشه اگرم نه که دیگه این راهش نبوده بالدور گیت۳ رو آدم عذا میگیره تموم کنه این حالا چند سال آخه زمان صرف نوشتن بازی فقط کردی بی انصاف؟🤣😂
اینو دو ماه پیش اگ اشتباه نکنم، نسخه Demoش رو بخاطر اروری ک داد نتونستم تجربش کنم متاسفانه، حیف شد واقعا خیلی حسرت خوردم سرش
نسخه کاملشو باید حتما ی چک بکنم
من پیشنهاد میکنم قبل از این بازی قبلی ایشون که Master detective archive raincode بود رو بازی کنید. بازی کارآگاهی نوار هست سبک گیمپلیش هم ترکیبی از Persona و Danganronpa و یه ذره Phoenix Wright هست .داستان و شخصیت های خیلی خوبی داره و مخصوصا آخر بازی واقعا شگفت انگیزه.
یا خدا چه خبره
والا چی بگم 😅
البته ریسک زیادی داره
منی که تیتر رو دیدم یک لحظه ذهنم به جاهای خطرناک کشیده شد متن رو خوندم دوباره به حالت عادی برگشتم.🗿
چه انتظاری داشتن دقیقا؟ تو یه بازار نهایتا ۵۰ میلیونی بین PC گیمر های ژاپن و سوییچ فن هاشون به طبع تعداد کسایی که چنین حوصله عظیمی داشته باشن که یه بازی هیبرید ویژوال نوول/استراتژی اونم در این حجم وحشتناک رو بازی کنن، بعیده اونقدر زیاد باشه، به نظرم رو موبایل پورت کنه خیلی بیشتر می فروشه
البته یه بحثی هم هست اونم اینه که هر آدمی که یه درصد به وقتش احترام می ذاره، از هر چیزی که تو اسمش آکادمی داره پرهیز می کنه
نگو تروخدا
نگو🥲
گوتی امسال spilt fiction با اختلاف. خلاقیت گیم ۱۰ از ۱۰
آقا یوکو تارو( خاق nier/drakengard ) یکبار گفت: اگه قرار بود بازنشست بشم و کسی آثار منو اوامه بده،یا آقا gen urubuchi یا کازوتاکا کوداکا( خالق danganronpa) میتونه ادامه بده
*گرچه اقا یوکو تارو واضحا از اثار kinoko nasu و when they cry الهام گرفتن و سبک و سیاق ایشون به این افراد هم نزدیکه
( ولی دوستان اشتباه نکنن،بازی ها ویژال ناول فوق العاده ای ما داریم،این اسم هایی که نام بردم بعضی از بهترین ویژال ناول ها رو ساختن که ارزششون از خیلی از انیمه ها که میشناسم بیشتره ولی ویژال تاول صبر عظیم میخواد ،تموم کردن یکی شون مثل تموم کردن یه انیمه ۳۰۰ قسمتیه
مثلا مجموع Fate stay night + Tsukihime بالاتر از ۲۰۰ ساعت در کمترین زمانه(بدون در نظر گرفتن tsukihime remake)، و تموم کردن هر دو قسمت when they cry قطعا بالا ۳۰۰ ساعته ( higurashi + umineko هم question arc و answer arc ) ولی درنهایت این نویسنده ها به اندازه ای هنرمندانه روایت ویژال ناول گفتن که ارزش اون زمانه برای خیلی از مخاطب که تجزبه کر ن پیدا کرده که حتی اگه انیمه ازشون ساخته بشه نمیتونه ازش جلوبزنه
هولی Tsukihime. واقعا یکی از ویژوال ناول هایی بود که پیچیده به نظر میرسید ولی واقعا درگیر کننده بود. دلیل اینکه خودم تجربه کردمش به خاطر بازی Melty Blood بود. این بازی رو هم من دنبال تجربه اش هستم چون بازی قبلیشون که Master detective archive بود واقعا خوب بود. و اینکه کوتارو اوچیکوشی هم در ساخت این بازی شرکت داشته که سازنده بازی Ai somnium files و من پیشنهاد میکنم حتما بازی کنیدش
Ai somnium دارم ولی هنوز تستش نکردم(چون لیستم هنوز پره،برنامه دارم kanon بازی کنم، مطمئنم بهتر از انیمه اشه،جون شنیدم انیمه اش خوبه ولی اکثر روت ها رو قر و غاطی کرده و از اورجینال دراورده)
توی یوتیوب tier list چندتا از خبره ها ویژال ناول دیدم ،برنامه دارم اونا رو هم چک کنم( اگه بتونم سری persona رو هم برم ولی من ۱۰ ساعت نسخه ۴ رفتم، خیلی جذبم نکرد : کلا jrpg ها ویژال ناول اند،خود nier automata خیلی بخش ها ویژال ناول وارانه داشت)
داداش ،من اول با melty blood آشنا شدم اما دلیل اصلیش این بود که اول madoka دیده بودم(من madoka دیدم،شنیدم کارگردانش fate zero ساخته، عاشق fate stay night شدم، متوجه شدم یه بازی فایتینگ مرتبط داره به اسم melty blood ، منتها شخصیتش هاش خیلی شبیه شخصیتا فیت بودن ولی فقط شبیه بودن، از اون طرف وارد tsukihime شدم، کلا این قضیه ۲ یا ۳ سال پیشه ،ولی خوش حالم type moon فن شدم،چون mahoyo هم واقعا عالی بود، و انیمه kara no kyoukai هم واقعا تدی جای خودش دلچسب بود)
البته داداش ،من بیش تر از همه درگیر tsukihime remake شدم، شوخی نمیکنم که بگم ۳ بار رفتمش از اول تا اخر…منتظر far side of red garden ام
*ممنون داداش،حتما چکش میکنم،خوش حالم میبینم بلاخره توی این کامیونیتی ها گیم داخلی یه vn باز میبینم،ماشالله پایه تجربه vn بلد بودن زبانه و ماشالله اکثرا اینجا منتظر اند کسی بیاد براشون فارسی ساز بسازه تا یه چیز بازی کنن(والا من با خارجی ها که صحبت میکنم بعضیا اصلا زبون ژاپنی هم یاد گرفتن که vn ها ترجمه نشده بتونن تجربه کنن…البته لازم نیست، برنامه ها VNOCR یا Machine translator یا game2text یا DEEPTL هست که کار راه میندازه، برنامه دارم روی Madoka psp تست کنم)
در کل داداش خوش حال شدم ریپلای دادی، اگه عنوانی روت خیلی تاثیر گذاشته و میتونی پیشنهاد کنی برام اسمش بگو(من بیشتر با اثار تایپ مون کیف کردم مخصوصا اونایی که خود کینوکو ناسو روایت کرده بود،( نه افراد دیگه)، مثل tsukihime remake و mahoyo …اثار دیگه برنامه دارم تجربه کنم(بازی هایی هم که المان ویژال ناول/روایت و اکشن خوب قاطی کردن بنظرم nier replicant/automata/drakengard3 و scarlet nexus و یه عنوان مستقل به اسم crystar بوده)
Crystar رو اتفاقا من همین اخیرا بازی کردم. بازی خیلی جالبی بود.
بله واقعا این حرف شما رو من قبول دارم که خیلیا متاسفانه خیلی راحت از کنار ویژوال ناول ها میگذرن یه سری هم نمیدونم چرا فک میکنن ویژوال ناول رفتن بده.
دو تا بازی هم که المان VN رو با دانجن کارلر قاطی کردن Zenki Zero هست که خیلی جالب بوده و Labyrinth of Galleria هست که یکم کمدی تره
یه بازی که ویژوال ناول مانند هم هست ۱۳ sentinel Aegis rim که سنتی نیست ولی خیلی المان VN داره
۱۳ sentinal رفتم(علتش این بود اون موقع که منتشر شده بود یوکو تارو بولدش کرده بود و گفته بود بازی سال از نظرشه اگه درست یادم باشه…گرچه به اندازه اون هایپش بنظرم نبود ولی پلاتش قبول دارم خیلی پیچیده بود که مغز من آمپر سوزونده بود که چطوری اتفاقات وصل میشن…البته یوکو تارو گفته بود از بچگی با gundam و ربات ها غول پیکر و neon evagellion خاطره داشته، ولی عنوان خوبی بود ولی اونقدر بالا نمیبرمش)
.
.
داداش تعجب کردم crystar تجربه کردید،معمولا بیشتر افرادی که میشناسم بازی تجربه نمیکنن مگه اینکه بمب هایپش از سقف افتاده باشه(سال ۲۰۱۹ که اومده بود،یه تریلر ازش دیدم،اتفاقا تریلرش بنظرم واقعا خوب بود،جمعا فهمونده بود با چی طرفیم،یه عنوان که موزیک ها اوکی داره،داستان ویژال ناول و گیم پلی با المان ها اکشن..من با انتظار ضعیف تا متوسط سمتش رفتم ولی حد انتظاراتم شکوند…من هنوز فرصت نکردم crymachina رو برم ولی برنامه دارم تجربش کنم،توسط خالق همون crystar هه.. البته یه بازی ۲ بعوی هم به اسم cogen sword of rewind هست، بازم خالقش همون استدیوئه، اینم اثر جالبی بود ولی تمومش نکردم که پیشنهاد بدم هنوز ولی گیم پلی یونیکی داشت)
جالبه، Labyrinth of Galleria توی لیستم بود ولی فک کردم کمتر کسی میشناستش
و zenkai zero محبوبتره،اسمش زیاد شنیدم،
حالا که بحث بازیا ویژال ناول و اکشن شد،داشتم مصاحبه ویدیو خالق expedition 33 میدیدم،گفت محبوبترین بازی هاش Devil may cry و final fantasy 8 و nier 1 (فک کنم همون ۲۰۱۰ باشه چون محبوبترینش توی سری برای منم همون نسخه اوله) و tales of vesperia هس(خواستی لینک مصاحبه میفرستم)…من tales ofberseria تا حدودی رفتم،نسبتا پلاش اوکی بود ولی برنامه دارم باقی بازی ها سری tales چک کنم(در کنار fire emblem )
یه بازی ویژال ناول با المان اکشن SENRAN KAGURA هس،شدیدا پیشنهادش میکنم،خیلی ها به خاطر فن سروایس پیش قضاوتش میکنن ولی داستانش واقعا دارک هم میشه،خواستی نسخه Senran kagura burst renewal عالی برای شروع،به اصطلاح ریمیک نسخه اوله(بعدش میتونی senran kagura 2 deep crimson یا senran kagura shinovi versus چک کنی(هردتا انتخاب ها خوبی لند ولی اول ریمیک مهم تره تا پلات بفهمی)
یه بازی هم به اسم neptunia شاید اونم بعدا برسی کنم
______
من درک میکنم چرا شاید بعضیا با بازی ها دیژال ناول یا بازیهایی که المان ویژال ناول دارند حال نمیکنن(چون تمرکز گیم پلی نیس،حتی بعضی از موفق ترین بازی ها این ژانر از نظر فزوش مثل nier automata بیشتر به خاطر موسیقی، داستان و سیمپ هایی که دنبال دامن 2b بودن بازی خریدن..گیم پلیش فان هست ولی در مقابل رقبا گیم ها دیگه حرف زیادی برای گفتن نداره)
ولی بنظرم چه اشکال داره،اگه دوست داشتی یه کلیپی هست برات میفرستم،طرف خبره ویژال ناول بود ،میگفت : نه انیمه نه سریال نه گیم هیچ کدوم به اندازه ویژال ناول بهش کیف نمیدن چون ویژال ناول انقدر تایم میزاره توی داستان تا عاشق کرکتر هاش و داستان بشی و شخصیت ها سطحی نداره(من بقیه مدیوم ها رو نمیکوبم ولی قبول دارم انیمه ها اقتباسی مثل انیمه persona یا senran kagura یا scarlet nexus یا fate stay night و danganronpa و … هیچ کدوم نمیتونن اون جادو گیم و ویژال ناول توی انیمه بیارند ، پس قطعا ویژال ناول ها جایگاه خودشون دارند
البته من با اثار داستانی راحت کنار میام telltale walking dead هنوز goat هه ولی گیم بچشم گیم پلی دوست دارم ببینم،هر کدوم جای خودشون دارند
بله متاسفانه Crystar لیاقتش خیلی بیشتر بود و لایق هایپ بیشتری بود و این بازی یه جورایی کالت هست. Crymachina بیشتر اکشن تر هست و خیلی سعی داره به شبیه بودن به نیر. از همین سازنده من بازی Caligula effect 2 رو هم بازی کردم که موسیقی و فضاسازی خیلی عالی داشت و مبارزاتش واقعا خلاقانه بود ولی بازی پر ایرادی بود.
متاسفانه خیلی از بهترین بازی ها که توسط خلاق ترین بازی ساز ها ساخته میشن هیدن جم میمونن بهترین نمونش هم یوکو تارو که خیلی ها حتی هنوز هم میگن Drakengard 1 یه کلون از واریرزه. که مطمئنم به سری Drakengard تسلط کامل داری. Labyrinth of galleria هم من به خاطر اینکه سری دیسگایا رو دنبال میکنم و همونطور که رو پروفایلم هست یکی از بازی های مورد علاقمه و خب اسپین آفش هست واسه همین تجربه کردم.
سری فیت رو هم اتفاقا اشاره کردید من خیلی Fate Samura remnant رو پیشنهاد میکنم که توسط سازندگان Dynasty warriors ساخته شده.
Senran Kagura هم یک نسخه اش رو فقط تجربه کردم ولی با شخصیتاش آشنایی دارم به خاطر حضورشون BlazBlue Cross Tag
داداش شما اولین نفر(توی کامیونتی داخلی خودمون) هستید که واقعا احساس میکنم این ژانر درک میکنیم
من اگه بخوام بگم،یه طرف type moon فن شدیدیم و یه طرف yokoverse فن
(البته یه مدته آیار آقا یوکو تارو ول کردم چون تعدادشون واقعا اونقدرا زیاد نیست ولی همونایی که تجربه کردم با دقت تجربه شون کردم،مثلا اطلاع دارم بعضی دیالوگ ها nier automata به اشتباه ترجمه در بازی شده،همین اتفاق در بازی drakengard 3 خیلی رخ داده،یه کاربری رفته بود ترجمه صحیح کل DLC One قرار داده خیلی تفاوت توی بیان و دیالوگ ها بود که بندرت شاید کسی اطلاع داشته باشه(البته شما درست متوجه شدید من با اثار drakengard اشنایی دارم و اتفاقا برام جایگاه ویژه ای دارند، همونطور که گفتم آثار یوکو تارو کم اند اما جزییات برای کاوش زیاد دارند، همین drakengard 3 ، ۲ سری مانگا داره ، نزدیک ۱۵ رمان کوتاه ۴ صحفه ای داره و ۱۵۰ صحفه رمان داره که درواقع پایان اصلی بازی(خط زمانی nier توش جریان داره) و وقتی همه اینا رو کنار هم میزارم میبینم اثار اقا یو کو تارو کم اند ولی جا برای بخث زیاد دارند و هر کدوم جایگاه خودشون دارند که بیاستند…متاسفانه اکثرا یه سری به nier automata میزنن و میگن تموم شد،حتما باقی اثار یوکو تارو بی ارزشه)
من crystar جز jrpg ها فوق العادهددر نظر میگیرم،ویژال ناولش نه اونقدر کوتاهه و نه اونقدر بلند،تقریبا ۱۲ ساعت، خود دانجن های بازی از گرافیک بالا برخورد دار نیس اما چندتا چیز بازی تحسین برانگیز میکنه،موسیقی عالی،صداگذاری تاثیر گذاد(من معمولا jrpg ها رو ژاپنی بازی میکنم حتی اثار پر گرافیکی مثل final fantasy rebirth اما crystar هم از تیم ژاپنی و انگلیسی قوی داشت)،شخصیت مردازی خیلی خوب، المان ها میستری و مرموز درست..و گیم پلی هم واقعا سطح پایین نبود،نمیدونم چرا انقدر سر گیم پلیش کوبیدن بازی رو، اتفاقا از اون دسته بازیا بود که مجبور بودی بین هر ۴ شخصیت مرتب سوییچ کنی و هرککدوم درست بکار بگیری یا ترکیبشون کنی، خیلی در حق crystar ظلم شد،همینکه هیچکی نمیشناستش نشونشه
من crymashinia تست کردم ۲ ساعت اولش،احتمالا توی تابسون سراغش میرم ولی احساس میکنم اون قدرت روایتش کمی ازدست داده ولی پیش قضاوته ،باید تجربش کنم(اره درست میگین احساس میکنم قصد داشته شبیه نیر اتوماتا بشه…بنظرم لازم نبود اینطور عمل کنه،جذابیت اون بازی هم به خاطر ماشین و ربات نبود،شخصیتا موندگار بودن)
.
.
جالبه پس شما هم blazeblue cross tag بازی کردید(من بازیا فایتینگ دوس دارم کلا)،من بیشتر بخاطر شخصیت ها سریال rwby میخواستم تجربه اش کنم(از اون سریال هاست که شدیدا پیشنهادش به دوستام میکنن با وجود اینکه خیلی توی کامیونتی داخلیمون ناشناختس،حتی لینک ها دانلودش از اکثر سایتا پاک شده،فقط از تلگ رام میشه دانلودش الان کرد) ولی وقتی yomi دیدم شاخ دراوردم،گرچه بنظر کاندید ها بهتری بود از senran kagura ولی بهترین نسخه برای شروعش همون ریمیک نسخه اول reburst هه
.
.
اه درست میفرمایید اسم پروفایلتون هم بر اساس همین سریه،هنوز هیچ نسخه ای ازش شروع نکردم ولی شنیدم تلفیقی از کمدی هم بین داستان داره و روایتش همراه با شوخی هم هست اما روایت خوبی داره،برنامه دارم حتما سراغش برم ولی چون مجموعه اش بلنده گذاشتم سر فرصت
.
.
من این عنوان Caligula نشنیدم اسمش ولی حتما برسیش میکنم،ممنون برای معرفی
.
.
حرف fate samurai شد، یکی از سوپرایز ها برام بود، بزارید یه چیزی خدمتتون بگم،من خوره type moon ام،نه شوخی نمیکنم،میتونید وارد پروفایلم بشید یه آدرس وبسایت گذاشتم چنل شخصیم بیشتر مخاطب هام هم تایپ مون فن اند،
حالا چدا فیت سامورای سوپرایز برام بود؟چون نویسنده این بازی اقا kinoko nasu نبود،بلکه خود koei tecmo بود، من به قطع تردید کرده بود که قطعا این شیره کشی از اسم فیته و هیچ خبر خاصی نیس فقط یه بازی اکشن با شخصیت ها اشنا فیته، اما وقتی تمومش کردم اغراق میکنم پیش قضاوت خیلی بدیش کردم koei tecmo ترکونده بود،بیشتر از اون چیزی که فکرش میکردم،در نهایت شخصیت yui حتی به عنوان یکی از heroine ها تاپم توی type moon قرارش میدم، اگه بازیرتموم کامل کرده باشید میدونید که سومین پایان بازی عجب پلات توئست عجیبی بود(پایان خوب،پایان معمولی و پایان بد … و البته پایان جوک که حالا اونو کنار نیزارم) بازی واقعا لحظات خنده دار،احساسی و شخصیت ها جدید ماندگار داشت و گیم پلیش هم واقعا یونیک تازه بود و حس یه بازی جدی که باید یادش میگرفت میداد..کلی ارت ورک جالب،دی ال سی و فن هاش توی فضا مجازی دیدم…من معمولا اثاری که خود اقا ناسو نمینویسن خیلی جدی نمیگیرم ولی این سوپرایز قوی بود(چون معمولا ضعف زیاد دارند مثل fate kalied که چندین فصلو سینمایی و … داره ولی بنظرم در حد مجموعه اصلی نیس ) چون این ۴ تا : FATE STAY NIGHT , TSUKIHIME , KARA NO KYOUKAI, MAHOYO ستون ها روایتی اقا ناسو بودن..البته ایشون بعضی اینا رو هم پیش درامد و پس درامد دادن مثل بازی همین امسال FATE EXTRA RECORD که منتظرشم چون روایتش خود اقا ناسو به عهده داره… اما بعضی اسپین اف ها این مجموعه واقعا احساس میکنم صرفا جهت کشوندن فن ها قدیمیه و حتی Canon بودنشون هم توی ابهامه(البته من fate grand order تجربه کردم، و همه اینا canon حساب میشن، اما اقا ناسو توی fate frand order فقط یکی از ارک ها مهم داستانی واقعا نوشتن ،بقیه شون نویسنده ها دیگه نوشتن، اسم اون ارک FATE GRAND ORDER AVALON LE FAE هست،خیلی از فن ها کل فیت گرند اورد کار ندارند فقط سراغ همین ارک میرن چون به ادعا خیلی ها بهترین ارک داستانی بازی همینه ،که من پیشنهاد نمیکنم یه دفعه ای ادم بپره و تقریبا از وسطا یا اخرا داستان شروع کنه، از LOSTBELT ARC هم شروع کنه باز بهتره یا ترجیحا از SINGULARITY ARC گرچه همونطور که گفتم بیشتر روایت دست اقا ناسو نبود و خیلی پستی و بلندی روایت فیت گرند اورد داره)
من هم اولین باره که یک نفر رو میبینم که انقدر تسلط به همچنین آثاری داشته باشه.
جدا از قضیه نیر و دراکنگارد یک سری هم همیشه با چشم قضاوت میکنن و میگذرن و برای همین خیلی ها سه گانه Voice of cards رو تجربه نکردن. شاید یکی از بهترین تجربه های Table top بود برای من و اینکه چقدر یه بازی Board game میتونست در عین ظاهری ساده گسترده و عمیق باشه. هم از لحاظ بصری، هم از لحاظ موسیقی و شخصیت پردازی و داستان.
Nasuverse هم کلا چیز عجیبیه. سری فیت شاید در ظاهر فقط‌یه چیزی باشه که برای بازاریابی و مرچندایس ازش استفاده میشه ولی وقتی شروع به دنبال کردنش کردم فهمیدم یکی از بهترین و فکر شده ترین فرنچایز هاست. Tsukihime هم من اولش انتظار نداشتم اونقدر دارک باشه و یک دفعه چندین خط داستانی بشه که همه مرتبط بشن. و اینکه Melty blood چطور از Tsukihime به وجود اومد و چقدر خوب شخصیت هایی مثل Arc, Kouma و Vlov رو نشون داد.
Fate samurai remnant با اینکه Canon نبود ولی یکی از بهترین اقتباس های فیت بود. من بیشتر به خاطر گیم پلی جذبش شدم اتفاقا چون من تقریبا همه بازی های Warriors رو بازی می کنم حتی عجیباشون مثل Touken Ranbu. و این بازی همه چیز رو به نظر من کامل انجام داد. حتی اون پایان جوکش هم یه رفرنس فکر کنم به میتی کومان بود. و در کل همه پایان هاش خوب کار شده بود. و دی ال سی های عالی هم داشت مخصوصا Munenori Yagyu. و بله اون مشخصی شدن هویت شخصیت Yui در آخر خیلی خوب بود. خود Iori هم شخصیت اصلی جالبی بود. مخصوصا اینکه تکنیک Kojiro Sasaki رو یاد گرفته بود یکی از بهترین قسمت های بازی بود
حقیقتا بر اساس تجربه شخصیم اینطوره گیمرا(مخصوصا گیمرا داخلی خودمون) با ۲ عامل به تجربه گیم ترغیب میشن: ۱.گرافیک ۲.هایپ،ویو، اخبار،رسانه،متاکریتیک
هر دو عامل برای من کم ارزش اند(گرافیک میتونه امتیاز مضاعف برام باشه اما دلیل بر بازی کردن نیس… بازیها زیادی میان و میرن که با هایپ زیاد اند بعضیاشون جز بازیا محبوبم هستن،اکثرا احتمالا سمتشون نمیرم)
متاسفانه کل تجربه داخلی ما این شکلیه،برای همین jrpg ها اندریتد اند چون به جز عده انگشت شماری مثل final fantasy که میتونن جریان رسانا تکون بدن(و گرافیک بالا دارند) بقیه همه اندریتد میشن(مثلا nier reincarnation هم جز مجموعه هس ولی چون جریان ساز نبوده احتمال میدم ۹۵ درصد گیمرا داخلی سمتش نرفتن)
.
.
البته وقتی بحث بازی موبایل وسط میاد من درک میکنم چرا بعضیا جبهه گیری کنن،به لطف اسم گاچا اکثرا بازیا کپی از همدیگه با شخصیت ها بی روحی هستن که فن سروایس تمام بار بازی گرفته..اما استثنا هایی هم مثل fate grand order و nier reincarnation داریم…اما کلا jrpg توی کامیونتی داخلیمون اندریتده(و بدتر از jrpg ،بازیا vn اندریتد اند،احتمال میدم ۱ درصد از گیمرا داخلیمون هم سمتشون نمیرند)
.
(بنظرم سیک vn پایه jrpg و خط داستانیشونه،منتها گیم پلی حذف میشه و تمرکز توی داستان و موسیقی بیشتر میشه)
.
.
سری ویس او کارد بازیا جالبی هستن،من متاسفانه فقط تونستم اولی رو بازی کنم ولی با خودم گفتم حتما سراغ دومی و سومی هم میرم(اما در عوض sinoalice رفتم تا ۳ تا arc اش رو(این یکی خودم بازی نکردم فقط برای داستان رفتم)عنوانی بود که داستان سر راست نداشت و پستی و بلندی توی روایتش زیاد بود،خیلی روی هرج و مرج استفاده کرده یود،نظر شخصیم این بود بعضی ارک هاش مثل ارک۲ سپید برفی و بعضیاشون خوب بود و بخش زیادیش ضعیف تر یا به اصطلاح خاص پسند بود ولی شخصا از تجربش ناامید نشدم،فرصت کنم آرک ۴ اش هم میرم، چندتا کراس اور هم با نیر اتوماتا و رپلیکنت و درکنگارد ۳ داشت(شخصیتا one و zero به شخصیتا قابل بازیراضافه کرده بود و یه ارک داستانی اضافه براشون کرد) بدم نمیاد چکشون کنم، کلا sinoalice یکم خاص پسنده برای اونایی که با اثار یوکو تارو خیلی علاقه دارند و از داستان پر هرج و مرج اوکی اند)…جدیدا اقا یوکو تارو یه انیمه هم ساختن به اسم app god که رفرنس هایی هم به درکنگارد داشت ولی به ادعا تیم سازنده ربطی به یونورس نیر نداره
(من واقعا انتظار ندارم درکنگارد به صنعت گیم برگرده ولی یه ۲ یا ۳ سری انیمه حقشه،که هم حق مطلب درمورد گیم مانگا و ۲ تا کتاب و رمان ها کوتاه و نسخه اول برسونه…چون حتی اونایی هم که گیماش بازی کردند بعضا برداشت کاملی از داستان ندارند و تئوری پردازی برای شخصیتا و اتفاقات کردند درحالی که توی کتاب ها پاسخ همه سکالات داده شده ولی بیشترا نخوندن (چون هم این سری بازیچندان شناخوه شده نیس و هم همه سمت کتابا نمیرند،ولی دوست دارم انیمه جامعی بیاد و این مسائل باز کنه،مثلا من از سال ۲۰۱۷ تقریبا A2 به عنوان یکی از شخصیت ها آیکانیکم بود ولی همه نسبت به A2 بی خیال بودند تا وقتی که انیمه nier automata v1.1 اومد و شخصیت a2 و داستانش از کتاب ها short story long و نمایش ها روی صحنه در قالب انیمه دراورد و بخش ها ویژال ناول به انینه دراورد،تازه ملت فهمیدن A2 شخصیت دوست داشتنیه، متاسفانه احساس میکنم این موضوع برای خیلی اثار یوکو تارو و شخصیتاش صادقه..پس ساخت انیمه خوبه اگه قصد بر ساخت بازی وجود نداره)
.
.
(یه نکته درمورد ویس او کارد این بود که بدون دیالوگ مستقیم،راوی داستان هم باعث خنده میشد و هم روایت کلا اثر خاصی که هم داستان داره و هم گیم پلیش چیز توخالی نیس)
(یه بازی شبیه درکنگارد هس به اسم valkurie elysium داستانی داشت ولی اونطوری خاص نبودانتظارم کمی بالاتر بود ولی شنیدم نسخه ها قدیمیش داستانشون خوبه،شاید بعدا برسیشون کنم)
.
.
درمورد ناسو ورس و آقا کینکو ناسو،ایشدن یکی از بهترین جهان ساز ها هستن،شاید جالب باشه بگم خالق سری when they cry اشاره کرده که منبع الهام بازیش tsukihime بوده، اقا gen urubuchi خالق madoka هم گفته الهام از اقا ناسو گرفته
(جدیدا داشتم انیمه violet evergarden میدیدم و حتی احساس میکنم این انیمه هم کلی رفرنس و الهام از اثار ناسو داشته،نه فقط در ظاهر ،بلکه پلات)
کلا اثار ناسو در ظاهر فن سروایس اند ولی عمیق اند،اخرین جمله ایشون در بازی mahoyo به صراحت این بوده که قصد داشته اثارش تقلا ها جوون ها رو نشون بده،من میتونم همینطور به تعریف ایشون ادامه بدم ولی جهان سازیشون خوبه،بعضی اسپین اف ها مجموعه که توسط ایشون ساخته نشده کمی شیره کشی از مجموعع بوده ولی روی هم رفته این سری عالی بوده( tsukihime به ادعا فن ها همون heaven feel اما اگه چند برابر بار روانی و احساسی بالاتر باشه،البته tsujihime قدیمی تر از فیته)(melty blood توی معرفی این سری به جامعه عام گیمر خوب بوده،البته خود گیم پلیش هم واقعا یونیکه،کمتر فایتینگ گیم ۲ بعدی این شکلی داریم)
.
.
Iori شخصیت خیلی جالبی بود،کل داستان فک میکنیم قهرمانه تا اینکه میفهمیم اینطور نیس،یه تفسیر جالب از بازی داشتم میدیدم که میگفت علتش که iori به یه قهرمان توی پایان خوب بازی تبدیل میشه این بوده که yui بهش باور میکنه که اون خوبه،و اون بهش قول میده که به بقیهدکمک کنه و عدالت حفظ کنه(که دقیقا سیبر همون لحظه به iori میگه : مطمئنی از این قول این قول … مهم نیس.) کلا فیت سامورایی رمننت هم فن ها فدیمی و جدید راضی میکنه…و صد البته من با این سبک گیم پلی اشنا زیاد نبود ولی واقعا دوستش پیدا کردم و گیم پلی هم چالشی و فانی ارائه داد(هاها میتی کمون ،فک کردم فقط خودمم…البته دی ال سی فان هم داشت،توی یکیداز دی ال سی هاش گیلگامش فرصت کرد مرکز داستان بگیره)
(و البته yui توی کل داستان درموردش به صورت غیر مستقیم حرف میزدن و در نهایت در انتها که میگن همانکولای هس مثل آب روی آتیش بود، چون میفهمیم این همه افراد هوادارش اند یا دوستش دارند توی مدرسه اش، و حاضرند بخاطرش بمیرند یا اینکه حتی یه سرونت rouge داره(اساسین روگ) که حاضره پشتش بگیره بخاطر رابطه خانوادگیش نیس،خودش انقدر خفنه که این همه آدم خواهان خودش کرده…تنها نکته یکم دلخور داستان اینکه اخر داستان توی پایان خوب نمیبهمیم چه اتفاقی برای yui میفته،پایانش بازه،من حتی فایلا نوشتاری بازی باز کردم،اشاره کرده که : and peacefully she closed her eyes کاملا مبهم تموم شد ،یعنی انگاری پایان باز بود، معلوم نشد به خاطر اینکه همانکولای عمرش تموم شد یا از هوش رفت(چون توی داستان ۲ بار از هوش میره و یوری اونو بغل میکنه میبره خونش،احساس کردم این اتفاق دوباره اینجا می افته) گمون کنم پاسخ این پایان هیچ وقت نمیفهمیم برای همین پایان بازی بود
.
راستی یه سری بازی پیشنهاد میکنم چک کنید، kingdom hearts ،.. اگه برای گیم پلی بگم،مطمئکا نسخه ۳ عابیه کلی مود هم تویگسط فن هاش ساخته شده…اما kingdom hearts 358 days یه عنوان استثناییه،داستانش واقعا به یاد موندنیه، توی مجموعه خودش بیش از حد عجیب سطح روایتش بالاست،چون این سری خیلی شناخته توی کامیونیتی داخلیمون نیس بعضی اوقات دست پایین گرفته میشه(یه بازی درجه بالا دیگه هم که به ندرت توی کامیونتی داخلیمون ازش میشنوم بازی scarlet nexus هس، بازی نصفش ویژال ناوله که بنظرم روایت خوب و درهم تنیده ای بین ۲ تا کرکتر اصلیش داره مخصوصا شخصیت مونث داستان کسانه که برای شروع بازی با اون بهتره، و شخصیت ها همراه هم واقعا داستانا خوبی داشتن و و به مرور داستان خودشون بیان میکنن،اما از اون طرف گیم پلی و موزیک ها بازی به شدت سطح بالاس، گیم پلی بازی واقعا عالی طراحی شده،ولی بازی اصلا توی کامیونتتی ما ناشناختس)
(اابته clannad و dies irae amantes هم بعدا میخوام چک کنم)
کسی جارو و چسب داره پرامو جمع کنم به خودم بچسبونم 😂😂