سینمای کره جنوبی؛ بهترین فیلم‌های تریلر با امضای شرقی | پارت اول

سینمای کره جنوبی طرفداران خاص خود را دارد، اما همان‌طور که می‌دانید در طی سه دهه اخیر سینمای این کشور بیش از پیش مردم ملل مختلف را به وجد آورد، یا حتی میتوان گفت از جنبه‌هایی فراتر از یک موج سینمایی بود، و نه تنها باعث دیده‌شدن آثاری که باعث و بانی این دیده‌شدن بودند شد، بلکه کل سینمای کره جنوبی را بر سر زبان‌ها انداخت.
در این مقاله بهترین فیلم‌های کره با تم تریلر معرفی خواهد شد، فیلم‌هایی که به هیچ‌وجه دوست ندارید از دست بدهید.

The Chaser (2008)

فیلم The Chaser فیلمی درگیر‌کننده است و لحظه‌ای آرام و قرار ندارد و این آرام و قرار نداشتن روی بیننده نیز اثر می‌گذارد و منجر می‌شود تا بیننده فیلم لحظه‌ای پلک نزند. تعقیب‌کننده همان‌طور که از نامش پیداست، اشاره‌ای است به جونگ-هو کاراکتر اصلی فیلم، که دائم نه تنها مشغول تعقیب‌ کردن قاتل روانی فیلم است بلکه این تعقیب کردن منجر می‌شود تا درگیر داستان و فرعیات دیگر شود و این تعقیب کردن، به تقلا و جان کندن دگر‌دیسی پیدا ‌کند.

در واقع به جای اینکه فیلم به یک مسیر دنبال‌کردنی ساده موش و گربه بازی ورود کند، به یک فضای جنایی پل می‌زند و مانند نمو‌نه‌های هم‌سبکش در ابعاد پنهان اثر جنبه انتقادی پیدا می‌کند. روایت فیلم ریتم قوی دارد و بازی بی‌مانند بازیگرانش، صحنه‌های تعقیب‌وگریز نفس‌گیر، مبارزات خام و استفاده از لوکیشن‌های سرد و بارانی،خشونت فیلم را به اوج می‌رسانند و منجر می‌شود تا تماشای فیلم از ذهن مخاطب به راحتی پاک نشود.

No Mercy (2010)

کانگ مین-هو با بازی (سول کیونگ-گو) درگیر یک پرونده قتل عجیب می‌شود و همین امر تمهیدات لازم برای روایت داستان در بستری مبهم و درگیر‌کننده فراهم می‌کند.

سول کیونگ-گو بار دیگر توانایی‌های کم نظیرش را در به تصویر کشیدن شخصیتی عمیق و درگیر با مسائل اخلاقی نشان می‌دهد. او نقش یک پزشک قانونی و استاد روانشناسی را بازی می‌کند که بین انجام وظیفه حرفه‌ای و نجات جان عزیزش به مرز فروپاشی می‌رسد. ریو سئونگ-بوم نیز در نقش آنتاگونیست فیلم عملکرد خیره‌کننده‌ای ارائه می‌دهد و با شخصیت مبهم و پیچیده‌اش به فیلم عمق می‌بخشد.

این فیلم بیننده را تا پایان در تعلیق نگه ‌می‌دارد و مفهوم انتقام را به بهترین نحو ممکن نشان می‌دهد، و موجب می‌شود مخاطب از دریچه نگاه بازیگران به روایت نگاه ‌کند و این به نوعی یک چالش روانی را برای بیننده هم ایجاد می‌کند و مخاطب را به تفکر در مواجهه با چالش‌های بحرانی و تصمیمات دشوار وا‌می‌دارد.

Pietà (۲۰۱۲)

یک تریلر بی‌حد و مرز که روان مخاطب را به چالش می‌کشد، و کاوشی دل‌خراش با درون مایه‌ای روانشناختی را به ارمغان می‌آورد. یک نزول‌خور با بی‌رحم‌ترین روش‌های ممکن افرادی که موعد حسابرسی‌اشان سر رسیده را زجر‌کش می‌کند.
نزول‌خور داستان به مانند سنگ است و ذره‌ای احساس برای همدردی با این افراد به خرج نمی‌دهد، اما در پس این احساسات و روان رنجورش ژرفایی از کمبود و نداشتنی‌ها نهفته و این خشونتی که مثل سرطان در بدنش پخش‌شده از گذشته‌اش نشئت می‌گیرد. فیلم ما را به عمق وجود تاریکی می‌برد، و در نهایت درسی را به ما یادآوری می‌کند که در اذهان به خوبی باقی‌ می‌ماند.

Sympathy For Lady Vengeance (2005)

روایتی از جنون و سیاهی در هم تنیده که فضای مناسب توصیف حس واحوالاتی شامل احساسات نهفته، انزجار، رستگاری گم‌شده، آوار روان و نمایش یک تباهی‌ خزنده که روح را می‌خراشد، در بستری سورئال و نمادپردازانه فراهم می‌کند.

کودک ربایی و قتل یک کودک به گردن زنی به نام گئوم جا می‌افتد، در صورتی که این زن بی‌گناه است و قاتل شخصیتی مریض و روان پریش است، و باعث و بانی فروپاشی روانی و شکل‌گیری عطش انتقامی در این زن می‌شود که در نهایت اگر او را الهه‌ی انتقام بنامیم بی‌راه نگفته‌ایم.

فیلم فضایی آشفته دارد، که این آشفتگی را به طرزی هنرمندانه پارک چان ووک مدیریت می‌کند. فیلم به طور مبرم از سکانس‌های ناپیوسته استفاده میکند و هیچ ابایی از اینکه اینکار آسیبی به فیلم بزند ندارد، چون در حال روایت داستان در شالوده‌ای شونیاتایی، سورئال و نمادگرایانه با رگه‌هایی از نهیلیسم است و چانگ طوری به فضای فیلم فرم و محتوا می‌دهد که تحیر مخاطب را بر‌می‌انگیزد.

Silenced (2011)

Silenced فیلمی است که داستانی واقعی و نه چندان دور را روایت می‌کند. اثر در قالب تریلر و درامی جان‌خراش خود را نمایان می‌کند، و به صورتی عیان سیستم قضایی از پای بست ویران را نقد و به تصویر می‌کشد. این فیلم که بر اساس رمان The Crucible نوشته گونگ جی-یونگ ساخته‌شده، داستان معلمی به نام کانگ این‌-هو را به تصویر می‌کشد که به مدرسه‌ای برای کودکان ناشنوا در شهر کوچکی منتقل می‌شود.

پس از مدتی، او متوجه می‌شود که برخی از دانش‌آموزان توسط کارکنان مدرسه، از جمله مدیر و معلمان، مورد آزار جنسی و جسمی قرار گرفته‌اند. ناگهان او خود را در وضعیتی اسفناک می‌بیند، که جزء دست به کار شدن چیز دیگری به ذهنش خطور نمی‌کند. Silenced یکی از نمونه‌های نادر سینمایی است که تنها یک اثر هنری نیست، بلکه فریادی انتقادی از دل سینما و قدرت آن در به چالش‌کشیدن ساختارهای فاسد و بی‌عدالتی‌های دولتی است، و چنان تاثیرگذار بود که حتی منجر به تغییرات قانونی در سیستم قضایی کره شد.

Parasite (2019)

فیلم برنده اسکار Parasite ساخته بونگ جون هو یک دستاورد سینمایی شگفت‌انگیز است که در عین حال که نقد قدرتمندی از اختلافات طبقاتی ارائه می‌دهد، قراردادهای ژانر را به چالش می‌کشد. این فیلم با داستان‌سرایی استادانه، فیلمبرداری خیره‌کننده و اجراهای ظریف، توجه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند.

بونگ جون هو با تلفیق سنت و مدرینته دست به خلق اثری می زند که زخم‌های کهن جامعه طبقاتی را با بینندگانش به اشتراک و آن را ریشه‌یابی می‌کند. کمتر کسی این‌چنین جسارت می‌کند، که به مرز میان کمدی و تراژدی، واقع‌گرایی و نمادگرایی ورود کند و آن را تا این حد دقیق درآورد. Parasite با نگاهی بومی اما جهان‌شمول، سنت‌های فرهنگی را از خلال داستانی به‌ظاهر ساده، لایه‌هایی از بحران هویت، شکاف طبقاتی و سرکوب آرزوها روایت می‌کند. بونگ جون-هو با مهارت، سنت‌های داستان‌گویی شرقی را با زبان سینمای مدرن درهم می‌آمیزد و اثری می‌آفریند که هم جهانی است، هم سرگرم‌کننده و هم هشداردهنده.

Memories of Murder (2003)

بونگ جون هو با نگاهی نقادانه با طنزی سیاه مخاطب را دعوت به بازاندیشی درباره قدرت، حقیقت و نحوه برخورد آدم‌های داستانش می‌کند. فیلم در کره دهه ۸۰ رخ می‌دهد و به صورتی نمادین، دو کارآگاه با رویکردهای متفاوت را به تصویر می‌کشد و با استفاده از کشش مهیج ژانر جنایی، نوآورانه و فضاسازی واقع‌گرا و تاریکش، به مرزهای نوآر معاصر پا می‌گذارد.Memories of Murder فیلمی از دل واقعیت است، که با فضاسازی متناسب با حال و هوای واقعیت سیاه و کمتر دیده‌شده در سینما جای پای خود را محکم می‌کند. برپا کردن فیلم بر پایه همین اصول باعث می‌شود که ما به تماشای اثری بنشینیم که به دنبال خلق اثری هنرمندانه و فراتر از صحنه نمایش باشد. یعنی دقیقاً همان چیزی که ما در مدیوم‌های مختلف به دنبال آن هستیم، و اینگونه آثار چیزی را متبادر می‌کنند که کاملاً خود را از آثار باسمه‌ای جدا و هم تراز با آثاری هستند که به اصطلاح ریشه‌دار هستند. این ریشه‌دار بودن، Memories of Murder را تبدیل به بهترین انتخاب برای تماشا، برای هر سینما‌دوست و فیلمبازی می‌کند.

Forgotten (2017)

Forgotten به کارگردانی جانگ هان جون، یک تریلر روان‌شناختی پیچیده و پر از تعلیق است که با روایت چندلایه و پیچش‌های داستانی متعدد، به سادگی در لیست برترین تریلر‌های کره جنوبی قرار می‌گیرد.

داستان از جایی که مردی به نام جین سئوک به همراه خانواده‌اش به مکانی جدید نقل مکان می‌کند آغاز می‌شود. بعد از این ماجرا در یکی از شب‌ها برادر بزرگتر او ربوده می‌شود، و پس از ۱۹ روز به خانه بر می‌گردد، اما هیچ چیزی از آن حادثه به یاد ندارد. در ادامه اتفاقاتی می‌افتد که جین سئوک به واقعیت اطرافش شک می‌کند. Forgotten فیلمی است که از المان غافلگیری به خوبی بهره می‌برد. فیلم به‌طور مداوم تغییر مسیر می‌دهد و با معرفی افشاگری‌های جدید، بیننده را وادار می‌کند تا همه چیزهایی را که فکر می‌کرده می‌داند، بازنگری کند. اثر فضایی سنگین و تمی تاریک دارد که با روایت پیچیده خود بیننده را تا پایان میخکوب نگه می‌دارد.

I Saw the Devil (2010)

خشونتی بی پرده و صریح از جنس انتقام که ما را به یاد جمله ای از فردریش نیچه می‌اندازد: آن کس که با هیولاها می‌جنگد، باید مراقب باشد که خود بدل به هیولا نشود. اگر مدتی طولانی به پرتگاهی بنگری، پرتگاه نیز به تو چشم می‌دوزد.

کیم جی-وون در اثر رک و پوست‌کنده خود، به جستجوی روان و نوع مواجهه مردی می پردازد که نامزدش به طرز فجیعی توسط یک روان پریش به قتل رسیده است. I Saw the Devil تاثیرات مخرب انتقام بر روح و روان انسان و چرخه بی‌پایان آن را آشکار، و چالشی تأمل‌برانگیز جلوی پای مخاطب قرار می‌دهد. این تریلر انتقامی که ساختاری عنان‌گسیخته و معناگرا دارد، شخصیتی چون کیم سو-هیون را به تصویر می‌کشد که در مواجهه با پلیدی سنگینی که بر جان این و آن، و من و شما ممکن است بی‌افتد، تاب نمی‌آورد و فضیلت‌های اخلاقی در او فرو می‌پاشند.

Memoir of a Murderer (2017)

اگر از من بپرسید یک لیست از بهترین فیلم‌های کمتر دیده‌شده‌ی سینمای کره تهیه کن، بی‌راه نگفته‌ام که فیلمMemoir of a Murderer شماره یک آن لیست است. Memoir of a Murderer فیلمی است که نه تنها دست کمی از تاپ‌های شناخته شده سینمای کره جنوبی ندارد، بلکه در مواردی حتی یک سر و گردن از آن‌ها بالاتر است. در جای جای فیلم ما شاهد یک تعلیق لحظه‌ای هستیم. تعلیقی که یقه‌مان را میگیرد، و تا انتهای فیلم دست از سر ما برنمی‌دارد. بینگ‌سو قاتل سریالی داستان یک مرد میان‌سال است که با تنها دخترش زندگی می‌کند. او که زوال عقلش در حال پیشرفت است، تشخیص واقعیت از توهم برایش سخت شده و فیلم هم ما را به‌صورتی هنرمندانه جای او می‌گذارد. در این بین با پیدا شدن سر و کله یک پلیس، که به‌نظر او هم یک قاتل زنجیره‌ای است روایت داستان اوج می‌گیرد و یک تجربه منحصر به فرد را برای بیننده رقم می‌زند.

Oldboy (2003)

رسیدیم به فیلمی که نیازی به معرفی ندارد. مردی که سال‌ها پس از زندانی شدن، در مسیر پر پیچ و خم انتقامی می‌افتد که اتفاقات جان‌خراشی را برای او و بینندگانش رقم می‌زند. در این مسیر او به سیاه‌چاله‌ای با راز‌های تاریک ورود می‌کند. این سیاه‌چاله پیچیدگی‌های روحی و عواقب انتخاب‌هایی است که شخصیت اصلی با آن مواجه می‌شود .

بازی چوی مین-سیک در فیلم Oldboy به قدری دیدنی بود که اسمش را از طریق آن بر سر زبان‎‌ها انداخت، و نه تنها نقطه عطفی در کریر اوست بلکه خود Oldboy یک نقطه عطف بزرگ در کل تاریخ سینما است. Oldboy فیلمی است که تنها درباره انتقام و مفهوم آن نیست. بلکه درباره پیامدها و کارمای بزرگی است که خِر همه‌ی افراد را در زمان و مکانی خاص می‌گیرد. این مهمترین دلیل تمایز فیلمی مثل Oldboy نسبت به دیگر فیلم‌ها با مضمون و محور انتقام است. علاوه بر همه‌ی این‌ها فیلم سوال‌هایی درباره ارزش‌ها و مفهوم نمادین آن‌ها مطرح، و مخاطب را به معنای واقعی کلمه به چالش می‌کشد که این مهم، مصداق بارز یک فیلم عمیق و باکیفیت است.

Voice of a Murderer (2007)

در بین آثار کره ای یک دسته از فیلم هایی هستند که از جنایات واقعی پرده بر میدارند. عوامل پرونده را در دست می‌گیرند و با خلق فضایی مثال زدنی و صریح و بدون حذف جزئیات آن، و اضافه کردن عناصر کمکی و تم مناسب با آن حال و هوا به بازسازی آن وقایع می‌پردازند.

فیلم Voice of a Murderer در این دسته قرار می‌گیرد. داستان درباره یک مجری محبوب شبکه خبری کره، هان کیونگ-بائه است. یک روز پسر نه‌ساله‌اش، سانگ وو، ناپدید می‌شود. پس از آن، تماس‌هایی از آدم‌ربا دریافت می‌شود که ۱۰۰۰۰۰ وون (واحد پول کره) باج طلب می‌کند. در بسیاری از پلان‌ها دوربین در فاصله نزدیک و به دنبال شخصیت‌ها حرکت می‌کند. این سبک تصویربرداری به‌صورت حساب‌شده‌ای استفاده شده تا بیننده را درون فضای احساسی داستان غرق و او را در موقعیت روانی شخصیت قرار دهد. Voice of a Murderer با ایجاد فضایی خفقان آور، پر از تنش، تشویش و تکان‌دهنده با بازی مثال زدنی سول کیونگ-گو به راحتی در لیست بهترین تریلر‌های جنایی بر اساس واقعیت جای می‌گیرد.

Burning (2018)

سینمای لی چانگ دونگ آدم هایی را به نمایش می‌گذارد که از محیط اطرافشان جدا مانده‌اند و به درون و تحولات درونی انسان رجوع می‌کند. این کارگردان دست روی وجه تأمل‌برانگیز و واقع‌گرای جهان می‌گذارد و در آخرین فیلمش Burning هم این مضامین را به کار بسته است.

این فیلم برگرفته از داستان کوتاه هاروکی موراکامی با عنوان انبار سوزان است. لی چانگ دونگ در کنار الهام از این داستان، با قلم خودش از نقطه‌ای فیلمنامه اثر را ادامه می‌دهد و یک درام اجتماعی و مبهم را به تصویر می‌کشد. Burning با بکارگیری المان‌های مفهومی مانند شکاف طبقاتی، تمایلات انسانی و جستجوی درونی توجه مخاطب را به خود جلب می‌کند. فیلم‌های لی چانگ دونگ ریتمی آهسته، توأم با معناگرایی دارند که در اینجا هم با تمرکز روی لحظات ظریف، سکوت‌ و بازتاب‌های ذهنی شخصیت داستان همراه است؛ این شیوه، تجربه‌ای ملموس‌تر از ابعاد پنهان شخصیت‌های داستان ارائه می‌دهد و یادآور یکی دیگر از آثاری هستند که فراتر از صفحه نمایش می‌روند.