گل به خودی ! | نقد و بررسی Pro Evolution Soccer 2014

نسل پنجم و ششم زمانی بود که سری Pro Evolution Soccer ( Winning Eleven ) پادشاهی می کرد و سلطان بی چون و چرای سبک ورزشی بود . خیلی ها به عشق Winning Eleven 3 ( همان فوتبال ۹۹ خودمان ) به کلوپ ها می رفتند و ساعت ها وقت صرف می کردند . بعد از ورود به دوران طلایی کنسول Play Station 2 ، سری بازی های PES نیز محبوبیت خود را دو چندان کرد . گیم پلی همیشگی و لذت بخش همراه با گرافیکی بهتر ، چیزی بود که طرفداران انتظار داشتند و کونامی هم همین را برای مخاطبان فراهم می کرد و موفق نیز بود . اما کابوس از شروع نسل هفتم ، کم کم شروع  شد . از نسخه ۲۰۰۷ به بعد بازی به نقطه ای رسید ه بود که به تکامل نزدیک شده بود و سازندگان هر سال همان بازی قبلی را با اندک تغییری روانه بازار می کردند ولی در سوی دیگر میدان رقیبی سرسخت وجود داشت که هر روز برای نزدیک کردن بازی به واقعیت و یک شبیه ساز کامل فوتبال ، تلاش می کرد و بالاخره توانست PES را زمین بزند .

Pro Evolution Soccer 2014

سازنده : PES Productions

ناشر : Konami

سبک : ورزشی ( فوتبال )

پلتفرم : PC , PS3 , PSP, PS2 , Xbox 360 , 3DS

تاریخ عرضه : ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۳

 Konami  فرمول های مختلفی را امتحان کرد تا به یک بازی خوب برسد ، اما هیچ وقت نتوانست به یک گیم پلی سر راست و سریع مانند گذشته دست یابد تا اینکه با PES 2013 تا حدودی موفق بود و توانست هواداران را راضی کند و حال که در اواخر نسل هستیم و کنسول های نسل هشتمی در راه اند ، نسخه جدید بازی عرضه شده که باید دید آیا توانسته انتظارات را برآورده کند یا خیر .

یک گیم پلی خوب و جذاب می تواند به تنهایی یک بازی را نجات دهد و به طور کلی رکن اصلی یک بازی محسوب می شود . حال این را در نظر بگیرید در یک بازی ورزشی که داستان در آن به معنای واقعی کلمه هیچ است و این وظیفه بر روی دوش گیم پلی بازی است تا مخاطب را پای بازی نگه دارد . فرانچایز PES هیچ گاه سعی نکرده یک شبیه ساز کامل فوتبال باشد و بیشتر جنبه ارکید آن در نظر گرفته می شود ، ولی در چندین نسخه قبل نشان بر این بوده است که سازندگان بازی بین ساخت یک شبیه ساز و ارکید بلاتکلیف مانده اند و این را می توان در اضافه و حذف کردن امکانات و مکانیک های جدید گیم پلی در چند نسخه اخیر به وضوح دید . در نسخه قبل ، بازی به یک تعادل خوبی در قسمت گیم پلی دست یافته بود و هر کسی می توانست به نوعی از بازی لذت ببرد ولی سازندگان تغییراتی را در بازی اعمال کرده اند که به هر چه ساده تر شدن بازی کمک کرده اند .

سرعت گیم پلی بازی اصلا جالب نیست و تاخیر در انجام دستور ها محسوس است و سیستم مسخره ی افزایش سرعت هم دردی را دوا نمی کند و فقط به هر چه مضحک تر شدن بازی کمک می کند . همین دلیل خود به تنهایی باعث افت محسوس در قسمت گیم پلی می شود . هوش مصنوعی دیگر نکته ی حائز اهمیت در یک بازی ورزشی است . امسال سازندگان PES با تغییر انجین خود قول هوش مصنوعی به مراتب بهتری نسبت به قبل را داده اند که تا حدودی موفق بوده اند ولی این بخش نیز دچار کم و کاستی های فراوانی است . در مجموع تیمی ارتقاء در این بخش دیده می شود ولی در گاهی اوقات بازیکنان اعمالی را دور از تصور انجام می دهند . تیم حریف  در هنگام دفاع به جای پرس شدید ، این بار بیشتر به جلوگیری از وقوع موقعیت گل می پردازند و خود همین باعث می شود که نسبت به گذشته تعداد گل ها کاهش بیابد ولی این عمل موقعی اتفاق می افتد که بازی را در درجه سختی بالاتر از Regular بازی کنید وگرنه حریف مثل تیم محلات بازی می کند تا یک تیم واقعی . تنها دفاع حریف نیست که خوب عمل می کند ; دروازه بان هم به نوعی مکمل بخش دفاعی بازی است و او هم عالی عمل می کند ولی درست در این سوی میدان دروازه بان شما به هیچ توپی نه نمی گوید . به وضوح ضعف دروازه بانی در هنگام دفاع به خصوص موقعیت های تک به تک احساس می شود و حتی بهترین دروازه بان جهان را هم داشته باشید ، در مقابل یک مهاجم تقریبا خوب ، شکست می خورید . اما در حرکات هجومی هم تیمی ها خوب عمل می کنند و جای گیری خوبی دارند وکمتر زیر دست و پا له می شوند !

دیگر مسئله مهم متعادل شدن قدرت شوت هاست . شوت ها نسبت به قبل ضعیف شده اند که از طرفی می توان آن را یک مزیت خواند چون دیگر گل های تخیلی نمی توان به ثمر رساند ولی از سویی دیگر چون سرعت در بازی افت داشته ، کلا خیلی سخت می شود در درجات سختی بالا به گل رسید .

اما مهمترین قسمتی که در چند نسخه قبل باعث می شد که دوباره به سراغ بازی بیایید ، بخش Football Life بود . این قسمت از ۳بخش تشکیل شده بود که این بار فقط قسمت Master League و Be A Legend باقی مانده است . در نسخه قبل می توانستید علاوه بر این دو در نقش مربی ظاهر شوید که به دلایل نامعلومی از بازی حذف شده است و بخش های باقی مانده نیز بی تغییر نیستند . این دو بخش اسیر ساده سازی شده اند و دیگر خبری از مربی های مخصوص و یا کفش های با قابلیت های مختلف نیست و به کلی از بازی حذف شده اند . همین نکات ظریف که شاید کم اهمیت ، به عمیق جلوه دادن این بخش کمک زیادی می کرد و واقعا باید از کار سازندگان تعجب کرد . به جز این موارد ، این قسمت ظاهر جالبی هم ندارد و منو های تو در تو که در کمتر بازی ای از این نوع طراحی دیده می شود ، باعث دلزدگی مخاطب هم می شود .

امسال سازندگان توجه بیشتری نسبت به لایسنس تیم های مختلف داشته اند و از لیگ های آمریکای جنوبی مثل برزیل و آرژانتین گرفته تا تیم های باشگاهی حاضر در لیگ قهرمانان آسیا که ۳ تیم از ایران در این جمع حضور دارند ، در بازی گنجانده شده اند ولی چه فایده که کوچکترین توجهی به لیست بازیکنان جدید و چهره آن ها نشده است . اما اگر خیلی سخت گیر باشیم می توان از آن ایراد گرفت چرا که با توجه به سابقه این بازی  و آن چه که مشاهده می شود ، لیگ برتر انگلیس لایسنس نشده و مهمترین نقل و انتقالات این فصل ( بخصوص هفته آخر ) انجام نشده است و در این وضعیت توقعی بی جاست که از PES انتظار داشته باشیم هاشم بیک زاده با خودش فرقی نکند !

در مصاحبه ها و گفتگو های قبل از عرضه بازی با سازندگان همیشه به یک نکته مشترک بر می خوردیم : ” FOX Engine “.

سازندگان آنقدر از داشتن این موتور گرافیکی خوشحال و ذوق زده بوده اند که قسمت های دیگر بازی را فراموش کرده اند . همانطور که انتظار می رفت این موتور سربلند بیرون آمده و موفقیت آن را می توان به وضوح در کیفیت طراحی مدل های بازیکنان ، تماشاگران ، استادیوم و … دید و به آن انیمیشن های عالی و بی نقص را اضافه کنید تا کار سازندگان در این بخش تکمیل شود ، اما ایراد جای دیگری است . یکی از دلایل برتر PES نسبت به FIFA ( البته به قول طرفدارانش ) طراحی بسیار خوب چهره بازیکنان بود که متاسفانه با یک افتضاح در این نسخه روبرو هستیم . کافی است تا یک بار به چهره Modric نگاه کنید تا از هر چه بازی شبیه ساز فوتبال در دنیا متنفر شوید . شاید اگر بخواهیم تعداد بازیکنانی که در این نسخه شبیه به واقعیت هستند را بشماریم ، این عدد از ۴۰ تجاوز نمی کند و این برای یک بازی با آن سابقه یک شکست بی چون و چرا است . ایراد ذکر شده تنها نیست و Loading های طولانی و بی مورد او را همراهی می کنند . همیشه این سوال برای من در طول بازی پیش می آمد که ” این همه روی موتور گرافیکی خود مانور دادید پس برای چه در فاصله بدست آمدن و زدن یک کرنر باید یک لودینگ باشد ؟ ” . فقط در بازی نیست که به آنها برخورد می کنید و آن ها شما را در منو های بازی نیز بی نصیب نمی گذارند و آنجا هم به آزار مخاطب می پردازند .

شاید صداگذاری در یک بازی ورزشی به چشم نیاید و خیلی ها در هنگام انجام آنها موسیقی مورد علاقه خود را گوش کنند ولی برای القای حس تجربه آن ورزش صداگذاری بسیار نقش مهمی دارد . اگر بخواهیم صداگذاری و موسیقی را در این بازی مورد بررسی قرار دهیم ، باید آن را به دو بخش تقسیم کنیم .

بخش اول افکت های داخل زمین بازی به همراه گزارش بازی است . تماشاگران سنگ تمام می گذارند و امکان ندارد بعد از یک تکل خشن خود را وسط زمین بازی نبینید یا اینکه بعضی از تیم ها تشویق منحصر به فرد خود را دارند که به طبیعی جلوه دادن بازی کمک فراوانی می کند ولی گزارشگران بازی به عنوان مثال اگر ۲۰ گل در بازی به ثمر برسانید ، در ۱۰ الی ۱۵ بار این گونه گزارش می کنند : “- اوه عجب گلی بود ، نظر تو در مورد گل چیه ؟” و دیگری پاسخ می دهد : ” – یک گل بسیار خوب و زیبا به ثمر رسوند ، اون بازیکن خوبیه  .” .

بخش دوم نیز موسیقی های داخل منوی بازی است وتوصیه می شود همانطور که بعضی افراد انجام می دادند ، شما نیز به گوش دادن به آهنگ مورد علاقه خود بپردازید ، چون سازندگان چیزی جز چند ترک که بیشتر مناسب موزیک داخل آسانسور است تا یک بازی ورزشی ، برای شما تدارک دیده اند .

مرگ آرزوها

متاسفانه Pro Evolution Soccer 2014 در زمانی که بهترین موقعیت برای خارج شدن از سایه سنگین رقیب خود بود ، نتوانست استفاده کند و همان اندک آبرویی هم که داشت در این نسل بر باد داد . این نسخه بدون شک یک عقب گرد کامل برای بازی محسوب می شود و باید منتظر ماند و دید آینده این فرانچایز سابقا محبوب در نسل بعد به چه شکل رقم می خورد .