نقد و بررسی فیلم The Substance | آناتومی سقوط سینما
«زندگی یعنی بارانی از کثافت! و در این میان هنر تنها چتری است که داریم.» انواع هنرها راهی بسیار انسانی هستند برای تحمل‌پذیر کردن زندگی. به عنوان مخاطب به سمت هنر بروید فارغ از اینکه چقدر در آن خوب یا بد هستید.
سینما به عنوان هنر هفتم بعد از گذر از دوران کلاسیک که در فرم هنری بی‌بدیل بود، متاسفانه بازیچه دستان هنرمندنماهایی قرار گرفت که به بهانه ورود محتواهای فلسفی، روان‌شناسانه و … به مدیوم سینما، فرم هنری آن را نیست و نابود کردند و حسی که انسانیت مخاطب این هنر والا را برانگیخته میکرد جای خود را به مسائلی داد که شاید در مدیوم‌های عقلانی از جمله فلسفه بسیار ارزشمند باشند اما عملا جایی در هنر ندارند. بذر این نوع سینما در آثار مدرن کاشته شد، در حالی که همچنان فرم هنری در بسیاری از آثار آن دوره نمایان بود اما در سینمای پست‌مدرن به اوج خود رسید و سینما را به منجلاب خود فرو برد.
مشکل اصلی فیلم «The Substance» که در ذیل سینمای محتوا محور تلقی می‌گردد پروسه داستان‌پردازی است. وقتی اهمیت «محتوا» از «فرم» اثر بیشتر می‌شود یا بهتر بگوییم زمانی که محتوا از دل فرم هنری اثر بیرون نمی‌آید دیگر نه تکنیک کارگردانی اهمیت دارد، نه شخصیت‌پردازی و نه نوع روایت داستان. کارگردان فقط می‌خواهد ایده و نگرش خود را بیان کند و کاری با چگونگی بیان آن ندارد، غافل از اینکه سینما و به‌طور کلی هنر در چگونگی بیان ایده خلق می‌شود و نه در خود ایده. به همین دلیل است که خانم کورالی فارژا (کارگردان فرانسوی فیلم) از یک تکنیک اشتباه در شخصیت‌پردازی کاراکترهای داستانش استفاده میکند تا پروسه روایت داستان و شخصیت‌سازی را به حداقل زمان ممکن تقلیل دهد و وارد داستان اصلی شود. اولین مواجهه مخاطب با کاراکتر هاروی (رئیس شوی تلویزیونی با بازی دنیس کواید) در داخل سرویس بهداشتی اتفاق می‌افتد. کارگردان به عمد دوربین را در مکانی قرار می‌دهد که با چهره «هاروی» فاصله کمی داشته باشد و ترسناک به نظر برسد. این موضوع در سکانس داخل رستوران و اولین گفت‌وگوی او با الیزابت (کاراکتر اصلی داستان با بازی دمی مور) نیز تکرار می‌شود. کلوزآپ‌ها و اینسرت‌هایی (درشت‌ترین نما در سینما) که کارگردان از چهره و دهان «هاروی» در حین خوردن غذا به تصویر می‌کشد، احساس انزجاری در بیننده ایجاد کرده که او را نسبت به این کاراکتر آنتی‌پاتی میکند. در واقع اتفاقی که باید با نوع روایت داستان و شخصیت‌پردازی این کاراکتر صورت می‌پذیرفت از طریق یک تکنیک منزجر کننده انجام می‌شود.
مشکل دیگر فیلم نمایش صحنه‌هایی است که شاید تحمل آن برای قسی‌القلب‌ترین مخاطب هم ناممکن باشد. لحظه شکافته شدن بدن انسان و بیرون ریختن دل و روده او، اعضای بدنی که فاسد شده‌اند و درگیری شدید فیزیکی بین «الیزابت» و سو (با بازی مارگارت کوالی) شاید برای مخاطبی که هنوز فیلم را ندیده است موضوع چندان مهمی به نظر نرسد اما زمانی که با تکرار بیش از حد این تصاویر و گاها به‌صورت اسلوموشن مواجه می‌شود، تحمل آن غیر ممکن است. سینما یک هنر ابژکتیو (عینی یا تصویری) است و در واقع هنرمندی که سراغ سینما می‌رود با زبان تصویر با مخاطب خود سخن می‌گوید بنابراین زمانی که تحمل دیدن این تصویر برای بیننده غیرممکن می‌شود می‌توان نتیجه گرفت که اصلا هنری خلق نشده است و کارگردان باید مدیوم دیگری را برای بیان ایده و افکار خود انتخاب میکرد. تکرار و تاکید بیش از حد روی این صحنه‌های منزجر کننده نیز موضوعی است که نمی‌توان به سادگی از کنار آن گذشت. اگر کارگردان نقدی بر انسان امروزی دارد که نمی‌تواند با گذر عمر خود کنار بیاید و از روش‌های بعضا غیرمعقول برای جوان‌سازی و دوری از فیزیک کهن‌سال خود استفاده میکند، این همه تکرار و تاکید نه‌تنها نقد را از بین می‌برد بلکه نشانه‌ای از ناخودآگاه کارگردانی است که اتفاقا به سقوط اخلاقی انسان علاقه دارد. «آلبر کامو» جایی در «افسانه سیزیف» می‌گوید: «یک انسان بیشتر با حرف‌هایی که نمی‌زند انسان می‌شود، نه با حرف‌هایی که می‌زند»، بله یک هنرمند هم با حدهایی که نگه می‌دارد هنر خلق میکند نه با به تصویر کشیدن جنون‌وار سقوط انسان یا بهتر است بگوییم انسانیت.
اشتباهات تکنیکال کارگردان تنها در شخصیت‌پردازی کاراکترها خلاصه نمی‌شود. دوربین یا آن‌قدر از کاراکتر «الیزابت» دور است که حسی ایجاد نمی‌کند و یا آن‌قدر نزدیک می‌شود که حس را از بین می‌برد. کارگردان با نماهایی که از پشت سر «الیزابت» می‌گیرد ظاهرا طرف اوست اما با اتفاقاتی که در طول فیلم رقم می‌زند، نشان می‌دهد که با یک فیلم به‌شدت ضد زن طرف هستیم. درب ورودی انبار ماده که تا نیمه باز می‌شود و «الیزابت» برای عبور از آن مجبور به خم شدن است اولین المان تصویری را برای تحقیر کاراکتر زن نمایش می‌دهد. نگاه ابزاری به زن در صحبت مصاحبه‌کنندگان اتاق تست نمایان می‌شود اما نکته حائز اهمیت این است که دوربین مستقل کارگردان (که از زاویه نگاه هیچ‌کدام از مصاحبه‌کنندگان نیست) تاکید بیشتری بر فیزیک زن و این نگاه ابزاری دارد. این تاکید بیش از حد در سکانس‌های شوی تلویزیونی که حالا دیگر کاراکتر «سو» که بسیار جوان‌تر از «الیزابت» است، نقش اصلی آن را ایفا میکند به اوج خود می‌رسد. کارگردانی که خود یک زن است، نگاه فیزیکال و ضد زن بیشتری نسبت به کاراکترهایی که قصد نقد آن‌ها را داشته، به شخصیت زن دارد و این نگاه ابزاری در اکثر دقایق فیلم از طریق دوربین مستقل کارگردان قابل مشاهده است.
در دنیای «کورالی فارژا» تمام مردان هوس‌ران هستند. به غیر از «هاروی» و تیم شوی تلویزیونیش، مردانی که بر سر راه «سو» قرار می‌گیرند همگی نگاه ابزاری به او دارند. حتی همسایه او نیز وقتی در عوض «الیزابت» با یک دختر جوان روبه‌رو می‌شود، نوع نگاه و طرز برخوردش تغییر میکند. در واقع «The Substance» نه‌تنها یک فیلم ضد زن بلکه ضد مرد نیز است و بهتر است بگوییم با یک اثر ضد انسانی طرف هستیم. کارگردان سعی میکند این طرز نگاهش را در پشت کاراکتر همکلاسی دوران کودکی «الیزابت» پنهان کند و او را مردی نشان دهد که علی‌رغم سن و سال بالای الیزابت همچنان به او توجه دارد اما ناخودآگاه کارگردان این دروغ او را نیز برملا میکند. زمانی که این مرد می‌خواهد شماره تلفن خود را به «الیزابت» بدهد، کاغذ از دستش می‌افتد و در زمین باران خورده خیس و کثیف می‌شود اما او اهمیتی به این موضوع نشان نمی‌دهد و همان کاغذ را به «الیزابت» می‌دهد. در واقع کارگردان از پشت شخصیت کاراکتر داستانش هیچ احترامی برای یک زن قائل نیست. اینکه چقدر دنیای خانم «فارژا» با واقعیت هم‌خوانی دارد موضوع بحث و نقد ما نیست زیرا به تصویر کشیدن واقعیت هرگز وظیفه هنر نبوده است. هنر وظیفه دارد واقعیت را برای ما تلطیف کند، نه اینکه آن را با شدت و حدت بیشتری بر سر ما بکوبد.
نقطه اوج فیلم از منظر سینمایی در لحظاتی است که «الیزابت» از عمل خود پشیمان می‌شود و سعی میکند نسخه بازسازی شده‌اش را از بین ببرد. تنها مواقعی از فیلم که می‌توان به نوع نگاه کارگردان امیدوار شد همین لحظات است. امیدواری‌ای که متاسفانه در حد چند دقیقه و شاید چند ثانیه بیشتر طول نمی‌کشد و «الیزابت» از پشیمانی خود پشیمان می‌شود و همچنان به نسخه بازسازی شده‌اش امیدوار می‌ماند. تقابل نهایی میان «الیزابت» و «سو» نقطه اوج فیلم از نگاه کارگردان است. زمانی که خود واقعی انسان در مقابل خود ایده‌آل او قرار می‌گیرد. در ارتباط با درگیری فیزیکی این دو کاراکتر و به تصویر کشیدن صحنه‌های منزجر کننده آن در ابتدای نقد صحبت کردیم اما مسئله‌ای که در اینجا پیش می‌آید ورود بحث روان‌کاوی به مدیوم سینما است و اینکه چقدر این موضوع می‌تواند صحیح یا اشتباه باشد. نه‌تنها ورود روان‌کاوی بلکه ورود مدیوم‌های دیگر از جمله فلسفه، علم و … نیز به سینما قابل قبول است اما تنها به این شرط که از مسیر فرم هنری و به زبان سینما بازگو شوند. کارگردانی که تکنیک بلد نیست، داستان ندارد و همین داستان نداشته‌اش را هم قادر به روایت نیست، صحبت از فرم هنری‌اش شوخی به نظر می‌رسد. در واقع کارگردان در الفبای ابتدایی سینما که باید از آن‌ها گذر کند تا به فرم هنری برسد، گیر افتاده است بنابراین هرگز نمی‌توان انتظار داشت نقد روان‌کاوانه‌ای از دل اثرش بیرون بزند. به همین خاطر است که می‌گوییم در سینما چگونگی بیان ایده مهم است نه خود ایده. شاید خانم «فارژا» روان‌کاو بسیار خوبی باشد و اگر در ارتباط با موضوع فیلم «The Substance» مقاله‌ای روان‌کاوانه می‌نوشت، مورد تحسین قرار می‌گرفت اما برای بیان ایده‌اش اشتباهی مرتکب شد و آن انتخاب مدیومی بود به نام سینما (به‌طور کلی هنر) که هرگز قواعد بازی با آن را بلد نبود.
اگر فیلم «The Substance» را سینما بنامیم، توهین بزرگی است به همه هنرمندانی که در این زمینه فعالیت داشته‌اند. فیلمی که به‌شدت محتوا محور است و همه قواعد هنری سینما از جمله تکنیک، شخصیت‌پردازی، داستان و نوع روایت آن و در نتیجه فرم هنری را فدای محتوا کرده است. تکرار و تاکید بیش از حد کارگردان روی صحنه‌های منزجر کننده هم ابژکتیو بودن این مدیوم را زیر سوال می‌برد و هم ناخودآگاه ضد زن، ضد مرد و ضد انسانی کارگردان را نمایان میکند. ورود موضوعات روان‌کاوانه به فیلم هم چون از مسیر پروسه رسیدن به فرم هنری و از دل آن بیرون نمی‌آید هرگز با مخاطب ارتباط حسی نمی‌گیرد و در بهترین حالت ممکن شعاری می‌شود. امیدوارم که در فستیوال‌های هنری شاهد ورود چنین فیلم‌هایی نباشیم تا شاید بتوان مجددا به سینمایی که تنها یک سایه از او باقی مانده است، همچنان امیدوار ماند.
امتیاز نویسنده به فیلم: ۳ از ۱۰
مطالب مرتبط سایت
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- کانیه وست، رپر آمریکایی اعتقاد دارد که The Last of Us: Part II بهترین بازی تاریخ است
- کامنتهای هفته ۲۸؛ هیتلر: The Last of Us Part 2 بهترین بازی تاریخ است
- کامنتهای هفته ۲۹؛ بَک تو بَک
- سازندگان Astro Bot امید زیادی به Intergalactic دارند
- کارگردان Alan Wake 2: رمدی می‌خواهد نسخه اروپایی ناتی داگ باشد
- دل نوشتههای یک گیمر خسته؛ نگاهی به حواشی پیرامون The Witcher 4
- گزارش: کنسول جدید کشور روسیه توانایی رقابت با ایکس باکس و پلی استیشن را ندارد
- توسعهدهنده Witcher 4 به استفاده از بات برای کنترل جنجال پیرامون شخصیت سیری متهم شد
- تحلیلگر: آینده درخشانی در انتظار Xbox خواهد بود
- کارگردان Black Myth Wukong: محدودیت سختافزاری سری اس علت عدم عرضه بازی برای Xbox است
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
نتفلیکس اولین تیزر فصل سوم سریال Squid Game را منتشر کرد 
خانه والتر وایت به فروش گذاشته شد 
کامنتهای هفته ۲۸؛ هیتلر: The Last of Us Part 2 بهترین بازی تاریخ است 
نقد فیلم Elevation | ارتفاعِ ساقط 
بازگشت احتمالی اندرو گارفیلد به نقش Spider-Man 
کریس همسورث به عنوان جذابترین ستاره سال ۲۰۲۴ انتخاب شد 
نقد و بررسی فیلم Maria | خالقی که مخلوقش را دوست دارد 
کانیه وست، رپر آمریکایی اعتقاد دارد که The Last of Us: Part II بهترین بازی تاریخ است 
یکی از سکانس‌های مبارزه در فیلم Ballerina حذف شده است 
احتمال ساخت اسپین آف سریال Squid Game پس از پایان فصل سوم
- کامنتهای هفته ۲۸؛ هیتلر: The Last of Us Part 2 بهترین بازی تاریخ است
- کانیه وست، رپر آمریکایی اعتقاد دارد که The Last of Us: Part II بهترین بازی تاریخ است
چرا GTA IV بهترین ساخته راکستار است؟ 
دل نوشتههای یک گیمر خسته؛ نگاهی به حواشی پیرامون The Witcher 4 
تریلر معرفی GTA 6 به بیش از دو برابر بازدید تریلر GTA 5 رسید 
Assassin’s Creed Shadow رتبه اول بازیهای Wishlist شده در فروشگاه Epic 
پلی استیشن: عمر کنسول PS5 مانند PS4 خواهد بود 
ریمیک Resident Evil 5 چگونه می‌تواند مکانیکهای کوآپ نسخه اصلی را ارتقا دهد؟ 
یوبیسافت در بحران؛ ارزش سهام این شرکت بیش از ۴۵% کاهش یافته است 
پیشبینیهای جیسون شرایر برای سال ۲۰۲۵؛ از تاخیر GTA 6 تا معرفی Half-Life 3
- نتفلیکس اولین تیزر فصل سوم سریال Squid Game را منتشر کرد
- خانه والتر وایت به فروش گذاشته شد
- نقد فیلم Elevation | ارتفاعِ ساقط
- بازگشت احتمالی اندرو گارفیلد به نقش Spider-Man
- کریس همسورث به عنوان جذابترین ستاره سال ۲۰۲۴ انتخاب شد
- نقد و بررسی فیلم Maria | خالقی که مخلوقش را دوست دارد
- یکی از سکانس‌های مبارزه در فیلم Ballerina حذف شده است
- احتمال ساخت اسپین آف سریال Squid Game پس از پایان فصل سوم
تریلر جدیدی از فیلم Flight Risk منتشر شد 
ده دیالوگ برتر شخصیت آنگ در انیمیشن Avatar: The Last Airbender
نظرات
این فیلمو من هفته پیش دیدم .فیلمی پر از صحنه که البته عادی هست. داستان و موضوع فیلم میتونست خیلی بالایی داشت .که با کارگردانی ضعیف فاتحش خونده شد.
🟢 همه چیز فیلم خوب پیش میرفت و قابل تحمل بود …
✅ تا اینکه رسید به پایان و کلیت مفهوم فیلم رو زیر سوال برد و ارزش هنری فیلم رو نابود کرد !!
😑😞
کل هدف فیلم این بود که ما بفهمیم چرا ایتقدر خوده دروغینشو دوست داشت
رفتار بد ملت
متاکریتیک این فیلم:۷۸
یوزر کریتیک:۷.۴
آی ام دی بی:۷.۵
راتن تومیتوز:۹۰
ولی خب آقای صدرا درگاهی از ایران معتقد هست که این فیلم توهینی به سینماست🥸
باز ایشون خوبه! یکی دیگ از نویسنده ها معتقد عه تلقین فیلم چرت و مزخرفیه!!!!!!!!!!!!!! اصن برگات میریزه نقداشون رو میبینی!
تلقین واقعا یک فیلم معمولیه
اره تو راس میگی😄
خوبه که خودت اعتراف کردی .
بهت تبریک میگم . تو اولین قدم درست رو برداشتی 👏👏👏🌹
حوصله بحث ندارم گفتم ک بیخیال شی. وگرنه جز ده فیلم بهترین عمرم عه
پس مشخصه هنوز خیلی از فیلمهای “خوب” رو ندیدی که فیلمهای “معمولی” تو لیست بهترین هات هستند.
فیلمی که رتبه ۱۵ امین فیلم برتر دنیا داره. قطعا باید جز بهترین فیلمای برترم باشه!
فیلمم زیاد میبینم. فیلم خوب امتیاز بالا
نه خب توهینی به صنعت مده
یه دروغ زیبا ( زندگیه عالیه سوپر مدلا و فلان استار ها ) بهتر از یه حقیقت تلخه ( رنجی و عقده ای که این قشر دارن)
آقای صدرا درگاهی یک منتقد مستقل کاردان است که فارغ از تمامی سیاست های کثیف و پروپاگاندای غرب دست به قلم می‌برد و صد باریکلا دارد نسبت به عده ای نابالغ و برده سیستم
این چه ربطی به سیاست داشت
یعنی نداشت 😐🤬😅
مدرکت چیه خب
این فیلم تنها دلیلی بود که با خودم بگم بعد یه مدت طولانی بالاخره یه فیلم با کیفیت دیدم . حالا این که این بزرگوار به این نتیجه رسیده که این فیلم نه تنها یه فیلم بد بلکه یه توهین به سینماست واقعا جای فکر داره . از اونورم به فیلم بشدت ضعیفی مثل platform 2 میگه فیلم خوب !!
همین امثال شما باعث شدن سینما به همچین فسادی دچار بشه . این که فکر میکنید چهار تا منتقد نون به نرخ روز خور که همه جور باجی به فمنیسم و بلک لایوز مترز و … میدن معیار سینمان .
شما که انقد امتیاز فیلما برات معیاره پس بزار بهت بگم یه ابرشاهکاری مثل میس مارول و شی هالک از همین سایتا مثل راتن امتیازای نجومی گرفتن ( میس مارول ۹۸ درصد ) اونوقت مثلا فرار از زندان ۶۱ درصد یا گات و … کمتر
توو سینما شما میبینی مثلا فیلم لیدی برد و … همه امتیازا بالای ۹۰ اون وقت گلادیاتور و جوکر و … امتیازا به زور به ۸۰ میرسه .
این که شما از فیلم خوشت اومده به خودت ربط داره .
ولی تنها دلیل بالا بودن امتیازاش ، اول از همه موضوع فمنیستیشه ، دوم کارگردان زن بودنش و سوم فرانسوی بودن فیلمش ( مخصوصا از موقعی که حزب کارگر کمونیسم توو فرانسه به پیروزی رسید چند ماه پیش ، اینجور فیلما و اهنگا و … یهو امتیازای نجومی شروع کردن به گرفتن ) .
در ضمن انتیاز ۷۸ متاکریتیک زیادم خوب نیست البته فکر نمیکنم اصن بدونید متاکریتیک چیه و نحوه امتیاز دهی منتقداش چطوریه
کارگردان زن مشکله؟
نسل نوجووان توییتری به موج عجیبی از زن ستیزی رسیدن
خدا رو شکر یکی فهمید
نه تو میدونی متاکریتیک چیه فقط
واقعا انتظار داشتی جوکر امتیاز خوبی بگیره؟؟؟ مشکلتون با زنا چیه دقیقا؟؟
زنا ؟ یا زن ؟
خوبی کامیار جان؟ همه چی ردیفه؟ آخه این چه جور سوالیه؟ ؟
فیلم خوبی بود
فکر میکردم همه میگن نمرات منتقد های پولی و ووک دیگه مهم نیستن
این خیلی خوبه که آقای صدرا درگاهی در دنیای امروز هنوز به قوه تحلیل خودش اتکا میکنه و ذهنش هنوز چهارچوب و مرز هایی مشخص داره و اجازه نمی‌دهد هر نوع اطلاعات (اعم از پوچ ، بی ارزش و بی پشتوانه و یا شاید هم خوب !) به مغزش تجاوز کنه .
ممنون که همراه گیمفا هستید
فیلم به شدت جذاب بود(ب جز صحنه های چندش اور)
اخر فیلمم اول فکر کردم چقدر بد بود. ولی بعد فهمیدم اخرشم عالی بود فقط چند تا مشکل ریز داشت! مث اون خون که مث شیر اتش نشانی فوران کرد! یا اینکه وقتی با هیولا رو ب رو شدن اول مکس کردن بعد دونه دونه بلند شدن جیغ می‌کشیدن!یا…
وگرنه کلیتش عالی بود اینکه فقط باید یکبار از ماده استفاده کنی ولی سو دوباره ازش استفاده کرد و اینبار موجود شکل گرفته ترکیبی از الیزابت و سو بود ک سر صحنه اجرا رفت. و اخرم الیزابت سر همون ستاره ای ک بهش افتخار میکرد مرد و تمام شد….
✅ وقتی شعور فرهنگی نباشه، بدون هشدار اسپویل، جزئیات مهم فیلم رو بیان میکنه تا مثلا بگه فیلم رو دیدم 😏😑
وقتی اوقدر نمیفهمی که تو پستی که نقد فیلم و سریاله. کاملا داستانش و اتفاقاتش تجزیه و تحلیل میشه. دیگه چی میشه گفت بهت!
وقتی پستی نقد و برسی یه فیلمه. کامنتاشم درباره اون فیلمه. پستی درباره تریلر فیلم یا غیر مرتبط با اون فیلم باشه هشدار اسپویل باید بگی
جناب بافهم
اسپویل جا و مکان خاصی نداره !!
حتی خود شخص نقد کننده هم، هیچ اسپویلی از داستان نمیکنه و اگر هم نیاز داشت، حتما به کلمه‌ی اسپویل در قسمتی از نقد اشاره میکند، که مبادا کسی با خواندن چند خط، از دیدن فیلم یا سریال صرف نظر کنه …
نقطه اوج فیلم از منظر سینمایی در لحظاتی است که «الیزابت» از عمل خود پشیمان می‌شود و سعی میکند نسخه بازسازی شده‌اش را از بین ببرد.
تقابل نهایی میان «الیزابت» و «سو» نقطه اوج فیلم از نگاه کارگردان است. زمانی که خود واقعی انسان در مقابل خود ایده‌آل او قرار می‌گیرد. در ارتباط با درگیری فیزیکی این دو کاراکتر و به تصویر کشیدن صحنه‌های منزجر کننده آن در ابتدای نقد صحبت کردیم….
نقد باید درباره اتفاقات و داستان اون فیلم باشه. و همیشه هم اتفاقات و داستان فیلمو میگن نیازی ب هشدار اسپویل نیست. کسی که فیلمو دیده میاد نقدو نگاه کنه. وگرنه فقط خلاصه نقد و امتیازو میبینه ن کلش رو. ک اینجا امتیاز نمیدن.
میخاستی بیای مخالفت کنی و چیزی بگی ک مث همیشه نگرفت. برو جایی دیگ. دیگ هم ریپ نزن ب کامنتام
کلا تعطیل تشریف داری تو
الان این قسمت کجاش اسپویل هست؟!
من حرفی با تو دیگه ندارم
این مسخره بازی‌هاتم تموم کن، هرجا میرم میای دیس میکنی …
شده چسبونک من 🤣
داستان درباره تزریق ماده و ساخت یک فرد جوان عه تو نقدم گفته
اینجا نوشته نقطه نهایی الیزابت از کار خودش پشیمون میشه و میخاد فرد جدید رو از بین ببره ک مجدد پشیمون میشه و نمیکشه اونو و الیزابت و سو درگیر مبارزه میشن. این ک همه داستانو گفت تو نقد!
فقط من نیستم همه بهت دیس میدن مث کامنت اولت اینجا ۶۰ شصت تا دیس خورده.
من ب هرکی دوس دارم لایک یا دیس میدم
تمام
به هرحال نفهمیدم چرا کینه به دل گرفتی ؟!
چون سر همون برخورد اول میخاستی تیکه قند بندازی ک بگی وای چقد تو کول و خفن و با نمکی و نظر بقیه کاربرا رو با خودت همسو کنی.
چون دیدم خیلی خودشیرینی میکنی برا ی سری افراد مث امیرسا.لار کر.یمی
چون….
تو کلا مشکل داری باخودت…
باشه خوش باش.
واقعا شرمنده میشه آدم از امثالی مثل تو …
این همه کاربر اینجا چرا با بقیه مشکلی ندارم؟ فقط با تو داچ و نیک جهرمی مشکل دارم؟
شرمندگیت رو در راستای بهتر شدنت به کار ببر🤌🙏
اصلا تو کی باشی که بخوام باهاش مشکل داشته باشم، مثلا خیلی باارزشی که به خودت شخصیت و مقام میدی، لوده و مسخره تر از تو ندیدم تو سایت که تا این حد بی جنبه باشه …
تا آخر عمرت هم با کینه زندگی کن و هرجا میرم بیا دیسلایک بده 🤣
موفق باشی گوگولی
تنها نکته مثبت فیلم فیلمبرداری و اهنگسازی هستش که هر دو کار اقایون هست . بزرگ ترین ضعیف فیلم هم خانم کارگردانه . یه ایده خوب که اجرای فاجعه بار کارگردان اونو به گند کشیده . حالا من نمیگم لزوما این مطلب ولی خیلی از نقدا متاسفانه اینجورین که تا فیلم بادی هارر میبینن ارضا میشن ( حالا دو دقیقه اشم ندیدن ) و شروع میکنن فلسفه سازی و نماد سازی و وای چه شاهکاری و … مثل همون اشغال «تیتان » که هنوزم اگه اشتباه نکنم بیشترین اعتراض به یک جایزه کن ، مال این فیلمه
پیام این فیلم کل فلسفه اثار بادی محور رو زیر سوال برد
Is everything ok ? 🤨
😳
So SMILE 😃
🙂
من دیدمش واقعا فیلم خفنیه، ولی احساس میکنم نقاد این مطلب مثل یه هیتر یا بومر این فیلم رو نقد کرده
پیشنهاد میکنم هیچوقت نظر یک منتقد یا کاربر تو فیلم دیدن براتون مهم نباشه و خودتون فیلم رو ببینین نهایتا خوشتون نمیاد و نیم ساعت اول میزنین بیرون
آقای صدرا درگاهی یک منتقد مستقل کاردان است که فارغ از تمامی سیاست های کثیف و پروپاگاندای غرب دست به قلم می‌برد و صد باریکلا دارد نسبت به عده ای نابالغ و برده سیستم
ممنون که همراه گیمفا هستید
همراهی با شما باعث افتخاره
من که اصلا نه تریلر دیده بودم و نه اطلاعی از این فیلم داشتم و فقط برای این که روز تعطیل یه فیلم دانلود کرده باشم دیدم.
نمیدونم چطور بگم ولی حس شهوت نداشت فیلم. با این که کلا با مسئله نمایش عریانی مخالف ۱۰۰ درصدی هستم و حتی خواستم فیلم پاک کنم قبل از پایانش ولی موضوع رویی داشت و نمیدونم چقدر دقیق این فیلم، ولی با توجه با این که بازیگرها همواره دوست دارن زیبایی جوانی حفظ کنن حتی با از دست دادن خیلی چیزها میتونم بگم در این مورد نگاه بدون فیلتری داشت…
خواهشا به رده بندی فیلم دقت کنید و یه بچه ۱۲ یا ۱۶ ساله نره دانلود کنه ببینه چون تاثیرات مخربی میزاره روش هنوز ذهنش به بلوغ نرسیده و از تحلیل درست عاجزه.
وقتی همه چیز انسان خلاصه کنیم در زیبایی جوانی دور از انتظار نیست که به یک همچین نتیجه ایی برسیم… به هر حال از پیری نمیتونی فرار کنی و وقتی این بدن و زیبایی جوانی تنها واقعیت زندگیت باشه نتایج مخربی داره و در این جا شروع میکنی به تغییرات اگر از نظر ذهنی تنها واقعیتت همین بدن باشه…
ولی آیا تاثیری چیزی میزاره؟ فکر نکنم… حتی خود همین بازیگرها برای تبلیغ همین فیلم از جذابیت زنانگی و جوانیشون استفاده میکنن و پشت پا محکمی میزنن به مضمون خود فیلم…
دقیقا، مفهوم فیلم نقد موضوعیه که خود فیلم اون موضوع رو میکوبه تو صورت مخاطب با نشون دادن چندباره بدن برهنه بازیگر جوون فیلم به قول معروف هدف وسیله رو توجیه نمیکنه
کاملا ضایع است کاربرانی که زیبایی و استفاده ابزاری براشون مهمه با این فیلم مخالف آن
نقد آقای منتقد نمیگم منظورم کاربران است
فیلم ارزش نداره بعد از ۲۰ دقیقه تا پایان ماجرا را میشه حدس زد .ساخت این دست فیابمها نیاز به افرادی با فکر متفاوت داره که تعداد کمی از این آدمها وجود دارند و بقیه فقط روی کناره های افکار اینها حرکت سایه وار دارند
ممنون از نویسنده که به این زیبایی تمام جزئیات رو بیان کردن و جایی برای حرف نزاشتن❤️
ممنون که همراه گیمفا هستید
صدرا جان بسیار لذت بردم از این مطلب
چقدر این فیلم بده و چقدر سینما نیست
یه اثر مضمون محور شعار زده که سینما به مثابه بلندگو رو دستور کار قرار داده
بسیار عالی برقرار باشی
ممنون ماهان جان
نظر لطفته
واقعا متاسفم برای چشمام که برای خوندن این نقد آماتور، نور گوشی رو تحمل کردن. دوست عزیز آقای صدرا درگاهی، یه دکمه روی کنترل تلویزیونتون هست که احتمالا قرمزه اسمش turnoff هست و تلویزیون رو خاموش میکنه و باعث میشه روحیه پرتقالیت اذیت نشه. اگه راه ارتباطی با شما داشتم کل قسمت‌‌های عمو قناد رو براتون میفرستادم بصورت اچ دی…
به نظر من فیلم جالبی بود و خیلی حرفا برای گفتن داشت… درکل ایده جالبی بود… و نسبتا نو…
اینکه با سلیقه یه نفر جور نباشه دلیل نمیشه تیتر بزنه آناتومی سقوط سینما…
آقای صدرا درگاهی شما بهتره بری فیلم های حرفه ای تر و پر معناتر سینمای ایران رو نقد کنی… مثلا پرفروش های الان ایران: تگزاس۳، تمساح خونی، زودپز، پول و پارتی، خجالت نکش، سال گربه
مفهوم هنر در این نیست که تصویر یا اثر برای شما تلطیف بشه هنر یعنی احساسی رو در شما بر انگیزه حتی اگر منزجر کننده باشه
سبک خانم کارگردان هارور بادی هست واتفاقا مفهوم فیلم یعنی نباید زنان فقط جسم و کالا باشند یا همیشه جوون باشن وگرنه هیچ ارزش دیگه ندارن خانم کارگردان داره جامعه و جهانی رو به تصویر می کشه که زن فقط ابزاره شهوترانی مرداست و حتی متاسفانه خیلی از خانمها قبولش دارن نمونش هم عمل های زیبایی عجیب و غریبه کارگردان داره ضدش رو میگه بعد شماها می گید ضد زنه!!!!!
در ضمن چرا تا از فیلمی بدتون میاد سریع گیر میدید به زن بودن کارگردان ؟!!!!چرا انقدر حقیرید؟!!!
نویسنده مشخصه چیزی از فیلم نمیدونه.
کاملا نظر شخصی ایشونه.