آیا بازیهای ویدیویی به ما آسیب می‌رسانند؟
از دهه هفتاد میلادی که صنعت گیم به وجود آمد تا به امروز، نحوه به کارگیری و ساعات درگیر بودن با این پدیده نوساخت دغدغه‌ای جدی و مهم بوده است. از همان آغاز کار و هنگامی که کودک نوپای ویدیو گیم نخستین گام‌های خود را برمی‌داشت، نخستین هجمه‌ها و اعتراضات از سوی خانواده‌ها و حتی سازمان‌های دولتی بدان وارد گشتند. ویدیو گیم اما زیر این فشارها سر خم نکرد و امروزه یکی از گسترده‌ترین مدیوم‌های سرگرمی جهان است. از آنجایی که گیمینگ، این صنعت نوپا، همواره درگیر اعتراضات نسبت به چیستی و وجودیت خود بوده، بد نیست کمی به تاریخچه آن در دهه هفتاد میلادی بپردازیم و ببینیم که چگونه پا گرفت.
بازیهای ویدیویی در آغاز هدفی را مدنظر قرار دادند که بشر بهتر بتواند از زندگی خود لذت ببرد. سرگرم کردن مردم رسالتی بوده که تا به امروز بر دوش صنعت بازیهای ویدیویی سنگینی می‌کند. در آغاز کار، بازیهایی با مکانیسم‌های ساده ساخته می‌شدند، با گذر زمان و پیشرفت تکنولوژی بازیها و مکانیک‌های گیم‌‌پلی نیز پیشرفت کردند. این پیشرفت به اندازه‌ای بوده که امروزه مرز میان بازی و واقعیت از مو باریک‌تر شده است. در واقع امروزه حوزه بازیهای ویدیویی به معنای راستین، یک صنعت قلمداد می‌شود و یکی از ابزارهای اصلی برای سرگرمی آدمیان است. این صنعت به اندازه‌ای گسترده و پولساز شده که برخی از بزرگترین خرید‌ها و سرمایه‌گذاری‌های جهان در این مدیوم انجام می‌پذیرد.
نخستین بازی که بتوان آن را ویدیویی خواند، Tennis for Two نام دارد که در راستای یک آزمایش علمی و به دست William Higinbotham ساخته شد. هدف از ساخت عنوان یاد شده سرگرم کردن کسانی بود که از یک نمایش علمی در ایالت نیویورک بازدید می‌کردند. از طرفی، Tennis for Two می‌خواست پتانسیل فناوری‌های نوین را به نمایش بگذارد و نوید آینده‌ای درخشان را به جهانیان بدهد.
اما نخستین بازی که با هدف بازاریابی و پولسازی ساخته شد Pong است که به دست شرکت Atari ساخته و روانه بازار شد. عنوان یاد شده توانست در زمینه تجاری پیروزی‌های شایان توجه‌ای برای شرکت سازنده به ارمغان بیاورد.
پس از این جرقه‌ها، صنعت گیم به رشد خود در دهه هفتاد ادامه داد و ما در این سالها شاهد ساخته شدن نخستین کنسول‌های خانگی و همچنین گسترش و ساخت بازیها در ژانرهای گوناگون بوده‌ایم. از طرفی شرکتها و کمپانی‌هایی نیز در این دهه گشوده شدند.
اینگونه بود که گیمینگ توانست رشد کند و به موازات این رشد و پیشرفت در زمینه تکنولوژی، توانست علاوه بر سرگرم کردن، پیام‌هایی نیز در خود جای بدهد. این روند تا به امروز نیز ادامه داشته و در میان بازیهای ویدیویی می‌توان آثاری یافت که در حد و اندازه‌های یک کتاب، حرف برای گفتن دارند. همین ویژگی جهان بازیهای ویدیویی، باعث شد تا برخی دولتمردان و سیاسیون به این مدیوم صرفا به دید سرگرمی نگاه نکنند و نگران پیام‌هایی باشند که بازیها به مخاطبین می‌رسانند.
دلایل مخالفت برخی دولتمردان با بازیهای کامپیوتری
برخی مسئولان دولتی، همواره ضمن جبهه‌گیری در رابطه با ویدیو گیم و بازی‌بازها، نگرانی خود را درباره پیامدهایشان ابراز کرده‌اند. این موضوع باعث شد تا قوانینی در زمینه تولید و تجربه بازیهای ویدیویی به‌وجود بیاید. در گذر زمان و به صورت تدریجی، این قوانین سخت‌گیرانه‌تر شد. به باور من، بزرگترین دلیل این سخت‌گیری‌ها چیزی نیست جز ترس مسئولین از موضوعی به‌نام ترویج خشونت در بازیهای ویدیویی؛ اینکه بازیهای ویدیویی تا چه اندازه بر این موضوع تاثیرگذارند را در بخش‌های دیگر نوشتار واکاوی خواهیم کرد.
همانگونه که می‌دانید کشور آمریکا بزرگترین تولیدکننده و قانون‌گذار در زمینه بازیهای ویدیویی می‌باشد، از طرفی جامعه آمریکا درگیر یک چالش ویرانگر به نام خشونت و جنایت با سلاح گرم است و هر از گاهی در اخبار به این موضوع می‌پردازند که در یک مدرسه یا خیابان تیراندازی شده است؛ به همین دلیل، مسئولین این کشور تلاش می‌کنند با شناسایی دلایل و انگیزه‌ها، نرخ این جنایت را پایین بیاورند. یکی از دلایل و انگیزه‌هایی که برای انجام این جرم مطرح گشت، افزایش سطح خشونت جوانان و نوجوانان در پی هیجان‌های سرچشمه گرفته از بازیهای ویدیویی است.
به تازگی نیز دونالد ترامپ، رئیس جمهور برگزیده ایالات متحده آمریکا، عملیات ترور خود را ناشی از خشونت موجود در بازیهای ویدیویی دانست و اینگونه که از گفته‌های او برمی‌آید، قرار است شاهد قوانین سخت‌گیرانه‌ای در این حوزه باشیم.
از طرفی اما، کشور آمریکا را سرچشمه همه سخت‌گیری‌ها دانستن، کوته‌بینانه است. دلیل اینکه چرا به دست‌اندازهای موجود درون آمریکا پرداختیم، این است که کشور یاد شده را می‌توان مهد بازیسازی جهان دانست. بنابراین این بررسی و واکاوی را در هر جامعه‌ای با توجه به شرایط و محدودیت‌های ویژه آن می‌توانیم انجام بدهیم؛ برای نمونه، ممکن است سیاست‌مداران جامعه‌ای بر این باور باشند بازیهای ویدیویی فرهنگ و شیوه‌ای از زندگی را ترویج می‌دهند که با ارزش‌های فرهنگی، سیاسی و مذهبی آن کشور و جامعه هم‌خوانی ندارد و از این‌رو با بازیها سر ستیز بر می‌دارند و مسیر بازیسازی را پرچالش خواهند کرد. به طور کلی می‌توان گفت سیاستمدارن هر جامعه بر پایه آنچه که خود تهدید می‌پندارند به انتقاد از بازیهای ویدیویی و زیان‌های آن می‌پردازند.
به هر شکل، سر ناسازگاری برداشتن با صنعت گیمینگ که امروزه یکی از ارکان اصلی مدیوم سرگرمی و همچنین یکی از پولسازترین صنایع جهان به حساب می‌آید، رویکردی نابخردانه است. پرداختن به ویدیو گیم از دیدگاه اقتصادی زمانی مهم می‌شود که بدانیم طبق پیش‌بینی‌ها، تا پایان سال ۲۰۲۴ این صنعت به درآمدی بیش از ۲۸۲ میلیارد دلار می‌رسد.
دلایل مخالفت خانواده‌ها با بازیهای ویدیویی
خانواده‌ها، همواره مخالف و منتقد سرسخت بازیها بوده‌اند. بیشتر بازی‌بازان دست‌کم یکبار شاهد ستیزگری پدر و مادر خود درباره بازی‌کردن بوده‌اند. به طور کلی می‌توان دلایل این رفتار سخت‌گیرانه در برابر بازیهای ویدیویی از سوی خانواده‌ها را در زیر جستجو کرد:
- افزایش ریسک آسیب‌های جسمی و روانی: بازیهای ویدیویی نیازمند نشستن‌های طولانی مدت هستند، این نشستن‌های طولانی مدت می‌توانند بدن آدمی را از پاسچر و ساختار ایده‌آل خود در آورده و آسیب‌های جسمی بسیاری را باعث شوند. از طرفی، برخی پژوهش‌ها نمایانگر آن هستند که ویدیو گیم می‌تواند برخی رفتارها و ویژگی‌های روانی فرد را دگرگون کند. در ادامه به این مبحث بیشتر خواهیم پرداخت.
- گوشه‌گیری و تنهایی: برخی والدین باور دارند که درگیر بودن با ویدیو گیم می‌تواند فرزندشان را از فرآیند اجتماعی شدن دور نگاه دارد. ایشان باور دارند که بازیهای ویدیویی با ایجاد وابستگی و واداشتن فرد به تنهایی، او را از فراگیری مهارت‌های اجتماعی باز می‌دارند.
- دگرگونی رفتاری: والدین معمولا با درونمایه بازیها آشنایی ندارند و بر این باورند که بازیهای ویدیویی فرزندشان را خشن کرده و ارزش‌های فردی و اجتماعی را در نظر او کمرنگ می‌کنند.
- تک بعدی شدن: وابستگی به بازیهای ویدیویی حقیقتی روشن است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. این وابستگی می‌تواند موجب آن شود که فرد تنها روی بازیهای ویدیویی تمرکز کند و از پرداختن به دیگر جنبه‌های زندگی باز بماند.
- ناآشنا بودن والدین با جهان گیم: بسیاری از پدران و مادران در زمینه ویدیو گیم ورود نکرده و نسبت به آن دید و شناختی ندارند. از آنجایی که آدمیزاد نسبت به ناشناخته‌ها ترس و نگرانی دارد، والدین نیز در مواجهه با ویدیو گیم به آن بدبین هستند.
تاثیر ویدیو گیم بر مغز و رفتار
آیا تا به حال به این موضوع اندیشیده‌اید که چرا هنگام بازی کردن لذت برده و احساس سرخوشی داریم؟ پاسخ این پرسش در سازوکار مغز نهفته است. همانگونه که می‌دانید، مغز مرکز کنترل رفتارهای ما است و با یک سری فعالیت‌های پیچیده و با کمک هورمون‌ها، بدن را کنترل می‌کند. یکی از موادی که در تنظیم سازوکارهای مهمی چون لذت، حرکت، یادگیری و پایش حالات رفتاری نقش دارد، دوپامین است. دوپامین مولکولی شیمیایی است که در مغز تولید شده و در قامت یک انتقال‌دهنده عصبی کار می‌کند.
این مولکول شیمیایی سرچشمه و دلیل بسیاری از عادات و کارهایی است که ما در طول روز انجام می‌دهیم، برای نمونه اگر فرد کاری لذت بخش انجام بدهد، دوپامین آزاد می‌شود. از طرفی دوپامین در پی انجام فعالیت‌هایی چون موفقیت و یا رسیدن به یک دستاورد نیز آزاد می‌شود. به بیان دیگر اگر فرد در چیزی (مانند بازیهای ویدیویی) به یک پیروزی و یا دستاورد برسد، مغز دوپامین ترشح خواهد کرد. حال شاید این پرسش بوجود بیاید که دوپامین چه تاثیری روی مغز ما خواهد گذاشت؟
همانگونه که پیش‌تر گفته شد، دوپامین روی بسیاری از عملکردهای ما تاثیر می‌گذارد، اما چیزی که در این مطلب درباره این پیام‌رسان عصبی مهم است، حس شادی و رضایتی است که در پی ترشح آن در فرد بوجود می‌آید. ترشح دوپامین باعث می‌شود فرد از کار خود احساس رضایت داشته باشد، این احساس رضایت و احتیاج به دوپامین، نیازمند تکرار کارهایی است که باعث ترشح دوپامین می‌شوند. اگر این‌کارها تکرار نپذیرند و دوپامین مورد نیاز به مغز نرسد، فرد دچار استرس، پرخاشگری و احساسات منفی اینچنینی خواهد شد. بنابراین می‌توان گفت بازیهای ویدیویی به واسطه برانگیخته کردن احساسات مثبت و ترشح دوپامین می‌توانند آدمی را به خود وابسته کنند. البته باید توجه داشت که چنین چیزی هرگز یک نکته منفی نخواهد بود و با یک برنامه‌ریزی درست، می‌توان از ویدیو گیم و اثرات خوب آن لذت برد.
بازیهای ویدیویی به‌جز تولید دوپامین، تاثیر‌هایی دیگر نیز بر ساختار مغز دارند. در طول بازی کردن، بخش‌های ویژه‌ای از مغز فعالیت نورونی خود را بالا می‌برند. برای نمونه، لوب پیشانی مغز بخشی است که تصمیم‌گیری، برنامه‌ریزی و کنترل رفتار بر عهده آن است. در هنگام بازی کردن این بخش فعالیت خود را افزایش می‌دهد تا بتوانیم تصمیم‌های آنی و منطقی بهتری بگیریم.
یکی دیگر از بخش‌هایی که طی انجام فرآیند بازی کردن فعالیت خود را افزایش می‌دهد، لوب بینایی است؛ این بخش همانگونه که از نام آن بر می‌آید مسئول پردازش داده‌های بینشی است. بازیهای ویدیویی نیازمند دقت، واکنش مناسب و پرشتاب به تصاویر هستند؛ از این رو، لوب بینایی فعالیت خود را افزایش می‌دهد تا ما نسبت به این تصاویر واکنش درخوری داشته باشیم.
بنابراین، می‌توان اینگونه نتیجه گرفت که بازیهای ویدیویی بر مغز بسیار تاثیر می‌گذارند و این تاثیرها می‌توانند منجر به بروز رفتار و ویژگی‌های مثبت در فرد شوند. برای نمونه بازیهای ویدیویی می‌توانند به افزایش مهارت‌های شناختی همچون بررسی و حل مسئله، اندیشیدن منطقی و توانایی انجام چند کار به صورت هم‌زمان کمک کنند.
از سوی دیگر و با توجه به برانگیخته شدن لوب پیشانی و لوب بینایی، بازیهای ویدیویی می‌تواند بر افزایش تیزبینی، تمرکز و دقت کمک‌های شایانی بکنند. از این گذشته، برخی بازیهای گروهی همچون World of Warcraft یا Dota، می‌توانند مسئولیت‌پذیری و کنش‌های اجتماعی را بهبود ببخشند.
به طور کلی، ویدیو گیم می‌تواند تاثیرات مثبتی روی مغز و رفتار انسان بگذارد. البته باید به این نکته نیز چشم داشت که همین برانگیخته کردن‌ها و تولید دوپامین نیز نباید محدود به گیم شود. این بدان معنی است که اگر ما برای این اثرات مثبت تنها روی ویدیو گیم حساب باز کنیم، به سختی پشیمان خواهیم شد. در واقع ما باید فعالیت‌های سودمند و دوپامین‌ساز دیگری در کنار ویدیو گیم داشته باشیم تا صرفا محدود به بازیها نباشیم. اگر اینگونه شود و ما وابستگی شدید به گیمینگ پیدا کنیم، آنگاه ابعاد دیگر زندگیمان تحت تاثیر قرار خواهد گرفت.
می‌توان اینگونه گفت که تاثیرات خوب یا بد بازیها، بستگی به شیوه و مدت زمان بازی کردن فرد دارند؛ اگر بتوانیم با یک برنامه‌ریزی درست به‌گونه‌ای پیش برویم که ویدیو گیم به ابعاد دیگر زندگیمان آسیب نرساند، می‌توانیم از خوبی‌ها و فواید آن‌ها بهره‌مند شویم.
خواهش میکنم به رده‌بندی سنی بازیها توجه کنید
به باور من مهم‌ترین چیزی که در رابطه با تجربه یک اثر باید در نظر گرفت، رده‌بندی سنی مربوط به آن است. باور کنید که رده‌بندی سنی تنها یک عدد نیست، در واقع این عدد نمی‌خواهد به ما بگوید که در این بازی محتوای بزرگ‌سالانه یا خشونت‌بار وجود دارد، بلکه می‌خواهد بگوید که این بازی یا پدیده، نیارمند یک‌سری پیش‌زمینه‌های فکری است تا بتوانیم نسبت به آن محتوا، واکنشی درست داشته باشیم. پشت این رده‌بندی‌ها مطالعات و پژوهش‌های گسترده‌ای در زمینه روان‌شناسی صورت گرفته و سازمان‌های نظارتی با وسواس ویژه‌ای درونمایه بازیها را کنترل می‌کنند.
بد نیست در این میان از یکی از پشیمانی‌ها و حسر‌ت‌هایی را بگویم که از گذشته در زندگی‌ام رخنه کرده است. به یاد دارم Silent Hill 2 را در سنی که نباید به تجربه نشستم، سالها گذشت و من دوباره بازی یاد شده را بازی کردم، آن‌جا بود که برای خودم دل سوزاندم که چرا چنین چیزی را در نخستین تجربه تمام و کمال درک نکرده‌ام؟ از بازی آنگونه که باید لذت نمی‌بردم چرا که آن حس و حال بکر اولین تجربه را به من منتقل نمی‌کرد و تجربه گذشته، تجربه کنونی‌ام را خدشه‌دار میکرد.
این پشیمانی نه تنها در ویدیو گیم بلکه در هر زمینه‌ای می‌تواند گریبان‌گیر باشد، بنابراین امیدوارم روزی فرا برسد که همه ما پیش از تجربه هر پدیده‌ای، به رده بندی سنی آن توجه کنیم.
مطالب مرتبط سایت
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازیهای ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است
- رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد
- رئیس ناتی داگ: تست بازیگری Intergalactic به اندازه انتخاب بازیگر نقش الی شگفتانگیز بود
- بازیهای انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد
- مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است
- سازنده بازی Black Myth: Wukong بابت برنده نشدن در مراسم The Game Awards 2024 گریه کرد
- دیجیتال فاندری تریلر Intergalactic را از نظر بصری شگفتانگیز توصیف می‌کند
- مورد انتظارترین بازی های سال ۲۰۲۵
- گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازیهای شما در سال ۲۰۲۵
- مدیرعامل مایکروسافت: طرفدار Xbox بودن یعنی تجربه بازیهای آن روی تمامی دستگاهها
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
نقد فیلم هفتاد سی | شکست بهرام افشاری 
بهترین دیالوگهای انیمیشن Spider-Man: Across The Spider-Verse 
خداحافظی احساسی میلی بابی براون با اعضای سریال Stranger Things 
نقدها و نمرات فیلم Sonic the Hedgehog 3 
کریستوفر نولان مقام شوالیه را دریافت کرد 
زمان اکران انیمه Attack on Titan: The Last Attack مشخص شد 
تصویر جدیدی از فیلم How To Train Your Dragon منتشر شد 
۱۰ طراحی کارکتر برتر انیمه One Piece 
عنوان فیلم Peaky Blinders مشخص شد 
مورد انتظارترین بازی های سال ۲۰۲۵
- مورد انتظارترین بازی های سال ۲۰۲۵
یکی از بازیگران Red Dead Redemption 2 و GTA 5 به حضور خود در GTA 6 اشاره می‌کند 
مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است 
گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازیهای شما در سال ۲۰۲۵ 
فهرست بازیهای محبوب استودیو ناتی داگ در سال ۲۰۲۴ 
پیشبینی یک شرکت تحقیقاتی: در نسل بعدی تنها یک کنسول توان رقابت با نینتندو را دارد 
معرفی ۱۶ از بهترین بازی های جنگی و شوتر ps4 
۱۰ بازی ناامیدکننده سال ۲۰۲۴ 
۱۰ بازی برتر سال ۲۰۲۴ به انتخاب امیر فتحی، نویسنده 
گیم‌‌پلی Cronos: The New Dawn بیشتر شبیه بازیهای مدرن Resident Evil است
- نقد فیلم هفتاد سی | شکست بهرام افشاری
- بهترین دیالوگهای انیمیشن Spider-Man: Across The Spider-Verse
- خداحافظی احساسی میلی بابی براون با اعضای سریال Stranger Things
- نقدها و نمرات فیلم Sonic the Hedgehog 3
- کریستوفر نولان مقام شوالیه را دریافت کرد
- زمان اکران انیمه Attack on Titan: The Last Attack مشخص شد
- تصویر جدیدی از فیلم How To Train Your Dragon منتشر شد
- ۱۰ طراحی کارکتر برتر انیمه One Piece
- عنوان فیلم Peaky Blinders مشخص شد
آنا د آرماس به جمع بازیگران فیلم Avengers: Doomsday میپیوندد
نظرات
بله ،اثرات مخرب خودشو داره در طولانی مدت . سرگرمی که برای یک عده میتونه به اعتیاد تبدیل شه .من کاری با خشونت اینا ندارم هر مدیا میتونه تو ذهن انسان اثر گذار میشه .
انزوا و دوری از جامعه
مدیریت نکردن زمان
اسراف و ولخرجی
اعتیاد
تا همین چند سال پیش هر ۴ تای اینا در رفتار و کردارم به وضوح مشهود بود
ولی الان خداروشکر اعتیاد، اسراف و ولخرجی رو تا حد زیادی برطرف کردم
الانم دارم رو مدیریت زمانم کار میکنم
ایرانی نیستی اگه وقتی بچه بودی پدر و مادرت بهت گیر نمیدادن که بازی بزار کنار برو درس بخون
ربطی به ایرانی بودن نداره کل دنیا همینه
بله قطعا!
پس چه، فکر کردید مثلا بازی های ویدیویی باعث پیشرفت در زندگیمان می شود یا چیز دیگری؟
یک سرگرمی است مانند دیگر سرگرمی ها!
تمام!
در زندگی باید فقط کار کرد، خورد و خوابید؟
خیلی ها از همین سرگرمی پول در نمی‌آورند؟
پیر مغان، درسته که شاید سرگرمی باشه و ممکنه تاثیر های بدی داشته باشه، ولی تاثیر های خوبی روی مهارت هم داره! حتی بعضی بازی ها هستند که مشکل یک آدم رو حل می کنه مثل آلزایمر
✅ تنها پناه آرامبخش برای ما، لذت بردن و تجربه کردن بازی مورد علاقمون هست، که باورش برای خیلی از افراد مشکله !!…
*خودم میدونم دیس میخورم ولی خب مشکل اینه که گیمرا باید اصولی استفاده کنن تا تر و خشک باهم نسوزه
ببین حرفت درسته تقریبا ولی قرار نیست بیست چاری تو گیم باشیم که🚶🏽♀️💔
یکی از نکات مهم گیم اینه که بیش از حد با زندگی واقعی ترکیب نشه چون تاثیرات جالبی نداره(که دست خودت نیست تاثیر بذاره یا نه، دست ناخودآگاه مغزته که از اسمش معلومه ناخودآگاه تاثیر میگیره)
در حقیقت گیم به شما اجازه میده تو لوکیشن، زمان و شرایطی زندگی کنی که مطمئناً تو زندگی واقعی نمیتونی اینکار رو انجام بدی، گاهی برای فکر نکردن به زندگی واقعی خوبه ولی نه همیشه!
همون جور که گفتم، گیم یه شمشیر دولبس بستگی داره خودت چجوری ازش استفاده میکنی
یکیش لست اف اس ۲ مخصوصا اون تیکه ای که ضربه ی محکمی به روان ما زد از اون موقعه من با جامعه ای اشنا شدم گیم خوبه ولی مونده محتوا و هدفش چی باشه
دقیییقا زدی به هدف
هروقتی که من خسته بودم از زمین و زمان گیم تنها دلخوشی من بود
سالمترین و آرامش بخش ترین تفریح دنیاس گیم
وقتی پرش از ارتفاع گرونه و دوره
وفتی اتاق فرار حداقل ۴ نفر پایه میخواد
وقتی پیتبال گرونه و بازم ۸ نفر ادم پایه میخواد
وقتی تفریح های مشابه نمیصرفه نزدیک ترین تجربه ای که میشه بهشون داشت و ارزئنتر در بیاد گیمه
البته لازم به ذکره که این مورد بیشتر برای بازی های داستانی و سینگل پلیر صدق میکنه،بازی های آنلاین واقعا یه معنای کلمه برای روحیه آدم خطرناک هستن!هرچند بعضی بازی های سینگل پلیر هم همچین بی گناه نیستن ولی این بازی های آنلاین اگر آدم معتادش بشه به معنای کلمه زندگی خراب کن هستن !
🟢 به نکته بسیار مهمی اشاره کردی، بازیهای آنلاین به شدت تخریب کننده‌تر از بازیهای آفلاین هستن 👌🏻
✅ خودمم هیچگاه و هیچوقت سراغ بازی آنلاین نرفتم و فراری هستم ازش 😊
آسیب های گیم مربوط میشن به استفاده نادرست ازشون، مثل چند ساعت مداوم پای بازی نشستن، تا صبح بیدار موندن، غرق بازی شدن و عصبی شدن برای چیزهای بی ارزش، توجه نکردن به رده بندی سنی و… . اگه اصولی و درست از بازی ها استفاده بشه، هیچ آسیبی نمیزنه. خودمم متاسفانه پیش اومده تا صبح پای بازی نشسته باشم یا اینکه به خاطر شکست خوردن از یه باس بیش از حد عصبی شده باشم که باید اصلاحش کنم
جان پ نیومدی قمار بزنیم؟
تو پشت رقیب بشین تقلب برسون من پایه ام
من برم پشت رقیب اوضاع خطری میشه ها😂
رده بندی سنی یه موضوع به شدت مزخرفی هست که هیچ پشتوانه علمی هم نداره
اتفاقاً رده بندی سنی مهم ترین قانون بیمه
که البته بلا نسبت شما گیمرای این نسل کشک هم حسابش نمیکنن
اتفاقاً اگه بخوای من دلیل علمیشم برات میارم مقاله و مدرک هم میارم
من برات مثال میزنم که حداقل شاید قبول کنی رده بندی سنی واقعا مزخرفه
اگه دو نفر که یکیشون بیستو پنج سالشونه اون یکی شونزده سال بشینم جی تی ای بازی کنم رو هر کدوم تاثیر متفاوتی می‌زاره؟(رده بندی این بازی بالای هجده هستش) مگه تاثیری که این بازی روی زیر هیجده ساله ها می‌زاره فرق میکنه با بالای هجده سال؟خب اگه فرق میکنه شما بگو فرقش چیه؟
رده بندی سنی موضوع بدون پشتوانه ای هست اینو میشه با تجربه فهمید من الان که نوزده سالمه اگه بشینم جی تی ای بازی کنم هیچ تاثیری روی خشونت طلبیم تو دنیای واقعی نداره اگه یه نوجوون پونزده ساله هم بشینه همین جی تی ایو بازی کنه بازم هیچ تاثیری روی خشونت طلبیش نداره من حرفم اینه اگه این بازی روی من تاثیر بزارن روی اون بچه هم تاثیر می‌زاره اگه تاثیری نزاره بازم فرقی نمیکنه اون نوجوون هم تاثیرشو نمی‌بینه!!
Ms.Holmes
من سیزده ساله گیم میزنم و بدون توجه به رده بندی سنی بازیا خیلی از گیم هارو تجربه کردم و اصلا و ابدا تاثیر منفی روم نداشته تا الان هیچ مدرکی هم نیست ثابت کنه اگه زیر هجده سال هستی و مثلاً مورتال کمبت و جی تی ای بازی کنی یه آدم خشونت طلب و دزد و قاچاقچی میشی!!!
برای پاسخ به این سه تا ریپلای باید بگم خب منم از چهار سالگیم با گیم آشنا بودم و از شیش سالگیم بازیابی مثل کراش و اینا بازی میکردم درسته بعضی از رده بندی سنیا واقعا غیر منطقی گذاشته شده ولی مثلا فرض کن یه بچه ده ساله بیاد لست آف اس یا اویل بازی کنه، خب حداقل تا یه هفته شب درست خوابش نمی‌بره😂💔
بستگی به جنبه طرف داره، عموما اکثریت رو در نظر میگیرن که به دلیل تاثیراتی که ناخودآگاه مغز از سنین ۱۰ تا ۱۵ سالگی میگیره و اینا میشن مهم ترین و در حقیقت بنیان طرز ذهنی افراد میگن بازیای مناسب با رده بندی سنی بازی کنید که ناخودآگاه تاثیر منفی میگیره
در ضمن شما هرچقدرم با جنبه باشی ناخودآگاه از اسمش معلومه یعنی به طور ناخودآگاه و غیر ارادی کاریو انجام میده، وقتی از چیزی تاثیر بگیره یهو اون تاثیراتی نشون نمی ده توی مرور زمان نشون میده که برای بعضیا تاثیرات بیشتر و در سن پایین تر بازخورد اون تاثیرات رو میگیرن برای بعضیا برعکسه
که این تاثیرات میتونه منفی یا مثبت باشه
بستگی به جنبش و بازیش داره
یه سری گیم خدایی هیچ هدفی جز ترویج یه سری خشونت خاص ندارن
خیر آسیب نمی‌زنند به هیچ عنوان اگه درست پلی بدیم … بلکه از همه نظر مفید هم هستند مابااین نزدیک به سه دهه گذروندیم ونباش مردیم وتمام……..
معمولا انحصاری های سونی به دلیل افتضاح بودن داستان و گیم پلی به مغز اسیب خیلی زیادی وارد میکنن
ببند دیگه. جایی که طرفدارای همه پلتفرما دارن تو صلح و آرامش کامنت میدن، چرا میای تفرقه بندازی؟
که دیس بخوره
خواهر عزیزم با اون پروف فیک قشنگت، فن تعصبی هستی حداقل یچی بگو با عقل جور در بیاد😐💔
خواهر نیست بابا. معلوم نیست عکس کدوم بنده خدایی رو گذاشته رو پروفش. چند تا اکانت فیک دیگه هم داره. کلا هرچی کمتر نادیدش بگیریم بیشتر دیس بدیم، بهتره
واقعا دید اشتباه افراد باید به بازی ها درست بشه.
بسیار مقاله ی خوبی بود و به نکات دقیق و با مفهوم اشاره شده بود.
شدیداً توصیه میشه که رده بندی سنی رو نادیده نگیرید
-اگه به بلوغ «فکری» نرسیدین هنوزم کلی بازی خوب هست که میتونین تجربش کنید
اینو الان که ۱۹ سالمه فهمیدم که دوران نوجوونیم سر چه چیز هایی ذهنمو ساعت ها یا حتی روز ها درگیر میکردم.
توجه کنید که اصلا عجله ای برای بزرگ شدن نیست و وجود نداره، بعد حرص این دورانتونو می‌خورید که چرا کودکیمونو کودکی نکردیم و نوجوونیمون نوجوونی نکردیم.
این که با ۱۴ سال سن میایین بازی با برچسب بالای ۱۸ سال تجربه میکنید به والله هیچ نشونه ای از خفن بودن نیست توش.
-اگه از بلوغ فکری گذر کردین، سعی کنید آیندگانتون این اشتباه رو تکرار نکنن
کاملا درسته
تأثیرات خیلی بدی داره
ولی ماشاالله می بینی همه از کوچیک و بزرگ نشستن gta بازی می کنن و نمی فهمن که چه اشتباه بزرگی رو دارن مرتکب میشن.خشونت و…..
ولی چه نسلای عجیبی اومدن ، اینا crash و… به اون خوبی رو اصلا بازی حساب نمی کنن
الان مگه ماها از بچگی GTA و گیمای خشن دیگه بازی میکردیم دزد و قاتل شدیم؟
از این حرفای خنده دار نزن هر روز تو این مملکت چیزای بدتری واسه به جنون رسیدن هست تا چهار تا بازی ویدیویی
چرا قیمه ها رو میریزی تو ماستاا؟ داداش با حرف یکی دیگه مخالفی ترکششو چرا به کشور میزنی؟😂💔
در ضمن حرفتم از نظر من اشتباهه، این تاثیرارو شما یهو نمیبینی، ناخودآگاه ذهن یواش یواش به مغزت انتقال میده نه اینکه انتحاری بزنه یهو تو رو از هلو بکنه لولو
Jimmy
چه اشتباهی مرتکب میشن دقیقا؟یعنی تو فرق ویدیو گیم و واقعیت رو نمیدونی وقتی شونزده سالته؟
مشکل اینه همه ی شاهکارا ۱۸ سال به بالان
اتفاقا برای من برعکسه،من تازه به خشن بودن و ترسناک بودن بعضی بازیایی که من ۱۲ ساله انجام میدادم دارم پی میبرم و میفهمم که عجب سم هایی داشتم مغزم فرو میکردم
من خودم ۱۹ سالمه به نظرم رده بندی سنی موضوع بیخودیه اصلا هم مهم نیست مثلا یه پسر شونزده ساله اگه مورتال کمبت بازی کنه هیچوقت اون خشونت تو بازیی رو تو واقعیت تکرارش نمیکنه یا کلا اینجوری بگم ربطی به سن نداره واقعا خیلی ها هستن هیجده سالو رد کردن ولی هنوز به بلوغ فکری نرسیدن و اینکه به بلوغ فکری هم برسی باز به رده بندی سنی بازیا ربط نداره این دوتارو بهم ربط نده
رسیدن به بلوغ فکری یه فرایند تدریجی هست و اینطور نیست که به ۱۸ سال سن برسی بعد یهو ذهنت باز بشه.
همون‌طور که شما میگین ممکنه یکی در ۱۶ سالگی به این بلوغ برسه یکی چند سال قبل یه بعد تر
ولی خیلی بعیده که بعد ۱۸ سالگی این اتفاق بیفته برای همین این برچسب خیلی جاها دیده میشه تا ریسک به حداقل برسه
هرچیزی استفاده اصولی و درست داره و استفاده نادرست و غیر اصولی هم داره، همون جور که جناب ویسی نیا اشاره کردن گیم یه اصول مهم داره که باید رعایت بشه
گیم مثل یه شمشیر دو لبه میمونه میتونی ازش درست استفاده کنی میتونیم بزنی خودتو باهاش به فنا بدی!
یه یه مثال دیگه بزنم، گیم مثل یه سلاح غیر فیزیکیه، این دست خودته که چجوری از یه سلاح استفاده کنی
وگرنه گیم چیز بدی نیست فقط مسئله اینه که افراد کمی اصولی ازش استفاده میکنن!
حدیثی از ساموئل جکسون در E3 قدیم: تنها جایی که تو میتونی با کالیبر ۵۰ کله ی یک مادر… رو بترکونی ، همین بازی های ویدئویی است.
یکچیزی که برای زندگی انسان لازمه داشتن اعتداله یعنی توی هر کاری چه گیم و یا حتی درس خوندن افراط و تفریط نداشته باشی چیزی که متأسفانه بعضی از خانواده ایرانی رعایت نمی کنن
توضیحاتی که از تأثیر ویدئو گیم بر عملکرد مغز و روان انسان ارائه کردید، بسیار جامع و مفید بود.
با تشکر از آقای ویسی‌نیا 🌷
مادامی که بازی یه سرگرمی معمولی براتون باشه و نشه که هرچیزی رو بهش ترجیح بدید نشون میده که راهو دارید درست میرین.
نمیشه انکار کرد
گاهی اوقات واقعا تأثیرات خیلی خیلی بدی روی فرد میذاره
وقتی طرف کلاس اوله میشینه mk بازی می کنه ، خب اون می خواد چی بشه ؟
حالا این جالبه ، یادم نمیاد کدوم کشور بود ( فکر کنم ژاپن ) gta رو ممنوع کرده بود ، اونم به خاطر تاثیرات بدی که داشت
و بررسی کرده بودن و دلایلشون هم کاملا منطقی بود.
تاثیرات بدی نداره به ذهن مریض طرف بستگی داره
زیادیم بی طرف نباش دیگه😐💔
با منطق فکر کن برادر🚶🏽♀️✅
اون قسمتی از مغز که تاثیر میگیره اسمش ناخودآگاهه، یعنی به صورت غیر ارادی تاثیر میگیره
جواب : خیر تا وقتی درست و به اندازه بازی کرد
حتی با درک درست از ویدیو گیم زندگی آدم بهتر هم میشه
دست فک و فامیل و پدر مادرا به سرورای گیمفاهم رسیده😂😂😂
به درس و مشقتون برسید (=
الان باید بخندم؟
عه شرمنده هواسم نبود نویسنده مقاله اید گفتم شاید همینطوری قراره نصیحت بشیم😂😂
چشم آقا چشم
بد شد سید
آقا لطفا امکان حذف کامنتو اضافه کنید😅😅
درود
خواهش میکنم؛ کاری نکردید که شرمنده باشید
خواستم یکم شوخی بکنم که گویا تیرم به سنگ خورد (=
شاید اگر تیم مدیریت تگ نویسنده رو بهم می‌داد اینجوری نمی‌شد XD
ارادت
دقیقا همینطوره طبیعتا باید میبود
موفق باشید
عه تگو دادن 😂
اگه درجه بندی سنی رو رعایت کنن مشکل خاصی پیش نمیاد
اگرم کسی روحیه حساسی داره خب سراغ گیم نره!
تو یه مقاله خونده بودم افرادی که گیم بازی میکنن از عکس العمل سریع تری برخوردارن و مثلا هنگام رانندگی سریع تر واکنش نشون میدن
یا تو مشکلات خلاقیت بالاتری بخرج میدن و…
متاسفانه تا چندسال پیش تو ایران جنبه منفی گیم رو از طریق صدا و سیما و دیگر رسانه های ملی به خورد مردم دادن،حالا باز اوضاع کمی بهتر شده و میبینم شبکه هایی هستن که به گیم و بازی میپردازن
یه مقاله علمی دیگه هم هست که به طور خلاصه بخوام بگم اگه گیم رو صحیح و درست بازی کنید باعث میشه که درصد ابتلا به آلزایمر تو سن پیری خیلی کاهش پیدا کنه، چون گیم باعث میشه که پلیر ذهنش درگیر میشه و باید یه سری چیزا رو یادش بمونه مثل رمز ها، داستان بازی، معما ها و هزار چیز دیگه
بازیهای آرووم چیزی نیست…مثل سایلنت هیل و رزیدنت اویل و خلاصه بازیهای ترسناک یا گشت و گذار و اجتماعی و گاهی معمایی و کمی هم عناوین فضایی…بازیهای کارتونی هم همینطور..اینا خوبن.❤ اما بازیهایی مثل دارک سولز و الدن رینگ و گاد آووار و…با باس های غول پیکری که تو تلویزیون جا نمیشن و رعب و وحشت میدن و از ناحیه مغزی ما خارج هستن براستی که صدمه میزنن من خودم آسیب دیده ازین بازیهایی که گفتم هستم…به مغز فشار میاد و در دراز مدت به روح و روان آسیب میزنن..نمونه بارز اش گیمهای سولزی..وحشتناک برا اعصاب ضرر دارن. من علاقه مند به این گیمها شده بودم تا جایی که نزدیک بود مغزم بترکه..رفتم روانشناس و گفت اخیرا بازیهای کامپیوتری میکردی؟ گفتم بله..گفت میتونم یکی از بازی هاتو ببینم؟ خدا شاهده الدن رینگ و گذاشتم تا یه هیولای بزرگ تو بازی رو دید گفت فشار مغزی ایت از همین گیم دقیقا بوجود اومده…هرگز دیگه پای این سبک نشین وگرنه ممکنه بمیری.🤷♂🤷♂خوشبختانه از وقتی سراغ بازیهای آروومتر رفتم خیلی بهتر شدم و خداروشکر
من دوران نوجوونیم پدرو مادرم خیلی با هم دعوا میکردن. طوری که از ترس تپش قلب میگرفتم . یادمه بابام سگا خرید و گذاشت توی انباری با یه تلویزیون سیاه سفید که وقتی دعواشون میشه من برم تو انباری توی حیاط بازی کنم صداشونو نشنوم
من شورش در شهرو بازی میکردم و همیشه ام اکسلو ورمیداشتم و صدای تلویزیونو زیاد میکردم تا سرو صداشونو نشنوم
بازی نمیتونه واسه ماها بد باشه چون وقتی دنیای بیرون داغونمون میکنه فقط بازیو داریم که بهش پناه ببریم❤️
Long live play ❤️
تو این مملکت و کلا این روزا
تنها دلخوشی که برای خود من مونده گیمه
که حتی همونم حس و حال قدیمو نمیده
اول فکر کردم اینم تبلیغاته🗿
کلا بحث اسیبهای بازیهای رایانه ای بیشتر از اونکه مرتبط با این صنعت باشه به خود تربیت خانواده مشکلات خانوادگی و اجتماعی و برمیگرده ، بیشتر تحقیقات نشون میدن میزان تنش و پرخاشگری و عصبانیت گیمرها کوتاه مدت هست و تاثیرات بلند مدت هیچ شواهد کافی نیست
یه تحقیقاتی رو افراد باز داشت شده با سابق گیمری انجام شده که متوجه شدن عواملی همچون خانواده، شرایط اجتماعی، مشکلات روان‌شناختی و وضعیت اقتصادی تأثیر بیشتری در بروز اون رفتار مجرمانه داشته، تا بازیهای رایانه‌ای..
به عنوان یک گیمر و عضو گیمفا برای تربیت کودکانمون چکار کنیم:
۷ عنصر رو هیچوقت از فرزندتون سلب نکنید و جتی شده با زور و اجبار (بدون خشونت کلامی و فیزیکی) در خانه به یک قانون تبدیل کنید . اگه فرزندتان در کودکی با این موارد بزرگ بشن نوجوانی دردناک و پر از تنشی خواهند داشت که مقصرش شما هستید .
۱ – تمرکز
۲- خواب
۳- رده بندی سنی و دور کردن محتوای جنسی
4- زمان بندی و احترام به زمان
۵- هرچیزی جایی دارد و بازی هم مکانی نه سر سفره غذا یا مجالس و فضای بیرون
6- با فرزندتون رفیق بشید : از بازیها بگید باهاش از دنیاشون و عناصرشون و شرکتها و تاریخچه این صنعت و از شخصیتها و اطلاعات مفید در مورد شون و پیشنه اون بازی و جذابیتهاش بگید
۷- فرزندان امروزی به پدر دلبستگی شدید دارند و معمولا هم پدرها همیشه سرکار هستند سعی کنید زمانی حداکثر یک ساعت رو به دیدن فیلم یا کتاب با فرزندتون حتی شده به اجبار اختصاص بدید.
اصلی ترین آسیب، آسیب های مالی هست که بعضی مواقع کمر شکن هستن مثل زمان جهش از نسلی به نسل دیگر😑
بازی کلا خوبه چه کامپیوتری چه رو میزی. ولی اعتیاد بهش واقعا افتضاحه اصن مغزت بسته میشه یجوریه من خودم الان دیگه زیاد گیم پلی نمیدم ترای هارد نیستم زیاد فقط مثلا رفیقی فامیلی چیزی بیاد پلی میدیم حالا یا کالافه یا یک گیم فان ولی اعتیاد بهش واقعا بده حالا فقط اعتیاد به گیم بد نیست اعتیاد به همه چیز بده حتی به درس
دوستان این مقاله خلاصه اش این بود معتاد گیم نشید همین.
پدر من که یکی از مخالفین سرسخت گیم بود. ما خودمون رو زدیم زمین تا بلاخره یه سگا برای ما خرید، که دیگه اونم اولیش و آخریش بود. ولی همونم فقط عید و تابستون میشد بازی کرد تو بقیه ماه ها جمعش میکرد . تو همون عید و تابستون هم بعد هر دور بازی مراسم نصیحت شدن داشتیم. تا دیگه یکم بزرگتر شدیم و کار کردیم بالاخره تونستم اولین کنسول که ایکس باکس ۳۶۰ بود رو بگیرم.
من همیشه یه حرف ته گلوم گیر کرده بود که به خانواده بگم ولی الان به گیمفاهم میگم.به تو چه؟ ن جدا به توچه؟همه ما اثراتش میدونیم و یکی از اثراتی که نصیب من شده ضعیفی چشمه.ولی اگه گیم نزنیم چیکار کنیم.منی که با گیم بزرگ شدم.زیاد هم گیم نمیزنم مثل اول خیلی بشه حدود۳ساعت در روز.خدایی گیم خیلی حالا میده و رفیق روزهایه که تنهایی و عشقو حال بکنی.عشق است گیم😍
آب آشامیدنی هم اگر زیاد بخوری دل درد میگیری. بقیه چیزام مثل همین. من خودم علاقه ای ندارم ۲۴ ساعته بشینم پای گیم، اتفاقا عاشق عمیق شدن زیادم تو بازی هستم اما سعی میکنم تو طول زمان باشه نه یک شبه. چند سبک خاص رو که میپسندم دنبال میکنم و میازی ندارم واقعا همه ی بازی هارو انجام بدم.
یک چیزی هم جدیدا مد شده تو مجازی و اینستاگرام که چند نفرو میشونن میپرسن فلان سبک چه بازی میپسندی؟ یارو هم اسم چندتا بازی ناشناخته و عجیب میاره و این توهم رو داره فکر میکنه اینجوری خفن تر به نظر میرسه.
تأثیر مخرب به اون صورت نداره، بیشتر اتلاف وقت و پول هست.
یه مورد واضح از اهمیت رده بندی سنی تو زندگی خود من لست ۲ هستش. من لست ۱ رو سال ۲۰۱۸ (یعنی وقتی که ۱۴ سالم بود) برای اولین بار بازی کردم و حسابی باهاش حال کردم(اون موقع دی ال سی Left Behind رو بازی نکرده بودم و غیر از این داستان رو تقریبی فهمیده بودم نه با جزئیات). وقتی شنیدم قسمت دوم داره میاد آروم و قرار نداشتم و روزشماری میکردم برا انتشارش. وقتی لست ۲ اومد ۱۶ سالم بود. بازی رو انجام میدادم و پشت سرش فیلم زیرنویس فارسی اش رو از وبسایت vgdl می‌دیدم. اون موقع روح و روان من بدجور بهم ریخت. نه تنها به خاطر داستان اعصاب خورد کن و عجیبش، نه تنها بخاطر خشونت بی حد و اندازش بلکه چون من رو با پدیده سرطانی این روزهای ویدیو گیم یعنی”ووک” آشنا کرد. من اون موقع اصلا نمی‌دونستم گرایش جنسی یعنی چی و واقعا یه سری چیزای این بازی رو نتونستم هضم کنم… به هرحال گذشته ها گذشته و من الان بیست سالم شده ولی ای کاش نسل جدید قدر زندگی اش رو بدونه اینجوری ناآگاهانه خرابش نکنه. این وسط به نظر من اهمیت دادن خانواده به اینکه بچش چیکار میکنه، علایقش چیه و اینکه الکی به فکر سرکوب کردنش نباشه و اجازه نده که اون بچه به خاطر این سرکوب کردن ها سرکشی کنه و به خودش آسیب بزنه خیلی مهمه.
یه مقاله به اسم (نگاهی به منابع الهام blasphemous :باشد که امرزیده شویم ) یادم نیست به قلم کدوم یک از نویسنده های سایت بود اما امروز که میخاستم بخونمش نبود و پاک شده از سایت کسی چراییش میدونه؟
چه آسیب خوبی کاش همه آسیبا اینجوری بودم
زنده باد آسیب خوبه زندگیه من
به هر حال افراط و تفریط در هر چیزی خوب نیست
بازی ویدیویی هم مستثنی نیست افراط بیش از حد اش باعث آسیب به چشم و لگن میشه
ممکنه باعث گوشه گیری هم بشه
مقاله خوبی بود و کامنت ها رو هم خواندم اصل مطلب رو درست بیان کرده بودن، اما قبل از هر چیزی لازمه بدونیم زاویه دیدطرف به بازی ویدئویی چجوریه؟؟
۱:اینکه اون رو به عنوان یک سرگرمی میدونه و تو اوقات فراغت می‌ره سراغش
2:یا اونو به عنوان یک مرحم برای دردهای روحی روانیش میدونه
و برای فرار از شر مشکلات، آدما یا ناراحتی ها به گیم پناه میبره
به شخصه خودم مورد دومی هستم
والا از شما چه پنهون وقتی کانون خانواده که با ارزش ترین دارای آدمه بشه میدون جنگ دعوا همه سرد بشن همش فحش کاری باشه همین گیم بود که حال هوای منو عوض میکرد و باعث میشد از این حال هوای مزخرف زندگیمون دور بشم.
وقتی قفل آیتم جدید باز میکنم رنک آپ میکنم احساس سرزندگی میکنم! از لحظه به لحظه اون لذت میبرم گیم آنلاین هم باشه که حرف نداره
به وضعیت فعلی امیدوار تر میشم و حالمو بهتر میکنه
زندگیمون جوری بود که به مو رسیده بود ولی گفتم پاره نمیشه
بخاطر داداشم هم شده کوتاه میان
بنده خدا سنی سالی هم نداره💔،
ولی وقتی روزی که اومدم خونه دیدم مادرم نیست وقتی نامشو خواندم اونجا بود علاوه بر روانم کانون خانواده‌ام از پاشید…
دیگه اونم طاقت نیاورد
گیم تنها چیزیه واقعا حالمو بهتر میکنه
فقط همین💔
درود بر شما دوستان عزیز اسم من محمد هستش من متولد سال ۸۰ هستم و جزو گیمرهای قدیمی ایران هستم حقیقتا من اصلا تو این سایت فعالیت جدی ندارم و اصلا کامنت نمیزارم ولی این موضوع که آیا بازیهای ویدیویی به ما آسیب می‌رسانند؟ برای من خیلی جالب بود چون خودم بسیار تو این موضوع تخصص دارم و گفتم شاید بخواید از تجربیات این بنده حقیر استفاده کنید (البته این نظر من ممکنه با بازخورد منفی گیمرهای افراطی روبرو بشه ) حقیقتا گیم مخصوصا انلاین معایب بسیار گسترده ای داره من خودم ۵ سال گیمر افراطی بودم و میشه گفت پدر گیم رو درآوردم طوری که الان خیلی وقت هستش اصلا بازی نمیکنم به نوعی ازش سیر شدم من دقیقا ۱۶ سالم بود که معتاد شدید گیم انلاین شدم توی سن ۱۸ سالگی معتاد اپلیکیشینی به نام دیسکورد شدم و دوستانی مجازی پیدا کردم و گروه گیمینگ تشکیل دادم و خلاصه کلی گیم با دوستان پلی دادم و کلی سرور جی تی ای رول پلی تاسیس کردم
به طور کلی و اگر بخواهیم واقع بین باشیم گیم میتونه انزوای اجتماعی و عقب افتادن در مسیر کار و تحصیل رو باعث بشه و همچنین سیستم خواب شبانه شما رو بهم بزنه
من خودم در ۱۸ سالگی حتی ترک تحصیل کردم بعدش دوباره دیپلم گرفتم و کلی از زندگی عقب افتادم انتخاب رشته اشتباه در دانشگاه انجام دادم و اون مدتی که معتاد بودم با خانوادم رفتار درستی نداشتم بگذریم نمیخوام داستان تعریف کنم ولی قدر زندگیتون رو بدونید گیم برای بچه های ۱۳ تا جوانان ۲۰ ساله مناسب نیست واقعا گیم بدرد کسی میخوره که بین ۲۷ تا ۳۰ سالشه و میخواد برای اوقات فراغت یه گیم کوتاه بزنه فضاش عوض شه برای سرگرمی اونم یه مدت کوتاه من خودم کلی فرصت داشتم بین ۱۶ تا ۱۸ سالگیم که برای کنکور کار کنم و انتخاب رشته درست کنم و یا به مسیر شغلی درستی فکر کنم و یا برم سرکار تجربه کاری بدست بیارم یا گواهینامه رانندگیمو سریع دریافت کنم ولی همه این موارد رو به خاطر گیمر افراطی بودن از دست دادم فرقی هم نمیکنه انلاین یا آفلاین هر دو بسیار وقت گیر هستند و هر کاری کنی نمیشه مدیریت کاملا درستی انجام داد البته ضرر های گیم افلاین کمتره تو این شکی نیست بنابراین سعی کنید به اهداف زندگیتون فکر کنید( فکر به آینده- تحصیل- تجربه کاری)- همیشه برای گیم زدن وقت هست وقتی همه چی تو زندگیت بدست آوردی بعد بیا گیمم به منظور سرگرمی کوتاه مدت بزن چه ایرادی داره سعی کنید تو این مدت روابط اجتماعیتون رو بالا ببرید برید باشگاه – کلاس های آموزشی مختلف و یا غیره وقتی پا به دانشگاه میزارید حتی دانشگاه آزادش می بینید چقدر از دیگران عقب هستید و چقدر دیگران پر انگیزه تر با تمرکز بالا تر با روابط اجتماعی قوی تر و روحیه بهتر هستند
گیم به صورت افراطی افسردگی هم میاره و به آدم احساس پوچی هم میده (تاثیرات روحی و روانی شدیدی داره) پس قدر نوجوانی تون رو بدونید ببخشید طولانی شد شرمنده هر کاری کردم خلاصه نمی شد ( من هیچ گیم انلاینی نبوده پلی ندم براساس تجربه میگم ) اکانت گیم دارم ارزشش ۱۰۰ میلیون داره خاک میخوره براساس تجربه گفتم وظیفه خودم دونستم بیام اینجا پیام بدم من این سایت رو فقط به خاطر اخبار فیلم و سریالاش دنبال می کنم نه پدر کشتگی با سازندگان گیم دارم نه با گیم دارم . موفق باشید (فرصت ها طلا هستند)
ضمن تشکر بابت تهیه این مقاله مفید، می‌خواستم دلیل تفاوت درجه سنی Mature و Adults Only را بدانم.
پ.ن: من Hitman blood money را در کودکی بازی کردم. واقعا برام تجربه مزخرف و آزاردهنده‌ای بود.
درود بر شما
تا جایی که من میدونم رده بندی Adults Only در سنجش با Mature خشونت و محتوای جنسی بیشتری داره به شکلی که هر بازه سنی‌ای جز بزرگسال نمیتونه اون‌هارو درک و هضم کنه.
حقیقتش در آستانه ۲۶ سالگی، پاسخ ساده‌ای ندارم که به این پرسش بدم. شاید دو سه سال پیش می‌گفتم اصلا و ابدا و گیم یکی از تنها دلخوشی هام (شاید اصلی ترین دلخوشیم) هست و بدون گیم نمیتونم زندگی کنم و خوشحالم که از سه چهار سالگیم تا الان که بعد کارهام میشینم از تلخی های دنیای واقعی جدا میشم و وارد دنیای فانتزی ای میشم که می‌خوام فتح کنم، کنار شخصیت های جذابی که در واقعیت وجود ندارن هستم و داستانی که میزان حماسی بودنش در کلمات نمی‌گنجه رو تجربه کردم و میکنم، گیم زدم. فراری باشکوه از واقعیت به منطقه ای امن که حتی اگه مثل بازی های سولز خیلی نیازمند تلاش و مهارت باشه و سخت، باز اون لذت و حس آرامش وقتی یه باس سخت رو شکست میدی غیرقابل مقایسه با هرچیزیه!
ولی وقتی مجبور میشی به شکل جدی وارد اجتماع و محیط ها و مقاطع بالاتر تحصیلی بشی، میبینی به ازای خیلی چیزهایی که بدست آوردی، خیلی چیزها هم بدست نیاوردی و حتی از دست دادی. میبینی افرادی که هم سن و سالت هستن یا حتی دوسه سال کوچک تر بعضاً سکان زندگیشون رو خیلی بهتر بدست گرفتن و در مسیر خیلی روشن تری از تو حرکت میکنن، مهارت اجتماعی بیشتری دارن، سالم و تندرست تر هستن و همه اینها بخاطر اینه که میبینی اونچه که تو ازش فرار کردی رو اینها مدت ها پیش باهاش مستقیم روبرو شدن و تو یهو به خودت میای میبینی که از طرفی دیگه لذت سابق رو از گیم نمی‌بری و از طرف دیگه مهارت کافی برای قدم گذاشتن به زندگی حقیقی هم نداری!
به هرحال در آخر فقط میتونم بگم که اگر تونستید بین دست و پنجه نرم کردن با کشمکش های زندگی واقعی و لذت فرار به دل فانتزی تعادل ایجاد کنید، به افتخارتون کلاه از روی سرم برمیدارم!
سلام دوست عزیز کاملا شما رو درک میکنم زیر همین پست یه کامت گذاشتم میدونم خیلی طولانی هستش ولی بخون ببین گیم چه بلایی سر زندگی من آورد
دقیقا همین موضوعاتی که شما گفتید برای منم صدق میکنه امیدوارم در ادامه مسیر زندگیت موفق باشی خوبه که زود متوجه شدی الان هم خیلی دیر نیست تلاش کن موفق میشی
زمان گذشته رو نمیشه برگردوند ولی میشه از حال نهایت استفاده رو کرد