میخواهم بترسم! | نقد و بررسی بازی Outlast

بازی های ویدئویی زیادی در ژانر ترسناک و دلهره آور منتشر شده که با ادعاهای متفاوتی سعی در القای ترس در بازیباز دارند. بعضی بازی ها با ایجاد صحنه های چندش آور، بعضی دیگر با دلهره های روان شناختی و سایر بازی ها با تلفیقی از دو موارد قبلی می خواهند که بازیباز را بترسانند. حال نگاهی به بازی Outlast می اندازیم و دلایلی که بازیباز باید بترسد یا خیر را بررسی می کنیم.

نام : Outlast  (بقا)

سازنده : Red barrels

ناشر : Red barrels

پلتفرم ها : Microsoft Windows، ( در آینده نزدیک برای PS4 نیز منتشر خواهد شد)

سبک : Survival horror

روایت یک داستان ترسناک یا ترس از روایت یک داستان؟

به راستی هدف از یک داستان چیست؟ هدف اصلی لذت بردن مخاطب است. حال می خواهد این داستان در سبک جنایی نوشته شود یا ترسناک. داستان بازی ” بقا” ( Outlast به معنای زنده ماندن و بقا است.) در وهله اول به ظاهر ترسناک است. داستان درباره یک ژورنالیست است که میخواهد سر از اسرار یک تیمارستان تحت عنوان Mount Massive در بیاورد. این تیمارستان مدت های مدیدی بسته شده بود ولی اخیرا توسط شرکت تحقیقاتی Murkoff برای انجام تحقیقاتی نامعلوم دوباره باز شد.

Miles Upshur، کاراکتر بازی که روزنامه نگار بوده قصد دارد که هدف این تحقیقات سری را کشف کند. متاسفانه هیچ شخصیت پردازی برای وی در نظر گرفته نشده است. در بازی های ترسناک معمولا کاراکترهای فرعی زیادی در بازی وجود ندارند که بازیباز را برای پیشروی در طول بازی همراهی کنند پس داستان یک بازی ترسناک قبل از روایت داستان مستلزم یک کاراکتر اصلی ساخته و پرداخته شده است. مایلز با علاقه وارد تیمارستان می شود ولی پس از ۲۰ دقیقه ابتدایی فقط می خواهد از تیمارستان فرار کند ولی پس از مدتی با رخ دادن حوادث عجیبی علاقه مند به کشف حقایق بیشتری می شود. مایلز توسط دوربین هندیکم خود بازی را روایت می کند و قرارست شما همگام با مایلز بترسید ولی اجازه دهید بگویم که روایت داستان به این شکل ایده بسیار خوبی بود ولی وقتی داستان از درون مایه ترسناکی برخوردار نیست شما نمی توانید بترسید! بازی Slender man را بیاد دارید؟ ترسناک بود مگر نه؟ چرا ترسیدید؟ دلیل مشخص است. شما افسانه مرد قلمی را می دانید و با این پیش آگاهی با هر قدمی که در محیط بازی بر می دارید منتظر واقعه ترسناکی هستید! باور کنید این پیش آگاهی در داستان های ترسناک بسیار مهم است. بگذارید مثالی در حوزه فیلم های سینمایی بزنیم:

فیلم The ring محصول سال ۲۰۰۲ را به یاد آورید. داستانی با ایده های جدید معرفی شد و به خوبی نویسنده با یک پیش مقدمه خوب توانست مخاطبین را تا پایان داستان همراه سازد. متاسفانه بازی Outlast این پیش مقدمه خوب را ندارد و اجازه داده که بازیباز این پیش آگاهی را از تیمارستان Mount massive نداشته باشد و بازیباز خودش برای فهمیدن بازی تلاش کند که به دلایل متعددی از توان و حوصله بازیباز خارج است. علاوه بر این مسئله در نیمه پایانی بازی، مذهب هم به نوعی وارد داستان می شود که به شخصه حوادث پایانی فیلم Rec محصول سال ۲۰۰۷ در ذهن بنده تداعی شد. ظاهرا نویسنده داستان بازی Outlast به هدف یک فیلم نامه دست به قلم شده است تا یک بازی نامه در سبک ترسناک! جهت درک این مسئله به داستان بازی Amnesia رجوع کنید.

نمای جلوی تیمارستان متروکه…..

فضای مضحک یا موهوم؟ مسئله اینست!

اصولا آنریل انجین ۳ در بازی های کنونی تبدیل به یک انجین عامه پسند شده است که برای هر سبکی از بازی استفاده از آنریل انجین شایع است ولی گرافیک چشم نواز فقط در استفاده از این ابزار نیست بلکه در درست استفاده کردن از آنست. از آنریل می توانید یک بازی پرجزئیات همانند Gears of war ببینید. می توانید یک محیط بسته و ساده مانند Outlast ببینید. سازندگان برای پوشش کم کاری در ساخت این بازی از حربه دوربین هندیکم استفاده کردند. استفاده از دوربین برای ثبت وقایع اجباری نیست ولی در بعضی از محیط های بازی که منبع نوری وجود ندارد بازیباز مجبور می شود که از دوربین هندیکم با دید در شب استفاده کند و با این حربه سازنده ها نیازی به وسواس برای طراحی محیط ندارند. هنوز با خود درگیر هستم که این نقطه مثبت است یا خیر! فضاسازی مضحک است یا خیر! به راستی تاریکی به الذات ترسناک است و علنا نیازی به جلوه های ویژه برای ترساندن نیست. سازنده ها با زیرکی تمام از المان تاریکی استفاده کردند تا محیطی ساده ایجاد کنند. ولی گویا در سایه زنی این بازی غافل ماندند که به خوبی کار کنند! همچنین با محیط تقریبا بسته تیمارستان انتظار می رود که ۶۰ فریم ثابت بر روی PC بدهد ولی به شدت فریم ریت نوسان دارد. همچنین گرافیک فنی نیز مشکلات متعددی دارد. از مهمترین مشکلات می توان به حمایت نکردن بازی از ویندوزهای ۳۲ بیتی اشاره کرد. همچنین کرش های بسیار متعدد که کاسه صبر بازیباز را لبریز می کند. سازنده ها در بخش گرافیک بسیار کم کاری کردند و بازیباز با پیشروی در داستان به شدت این مشکلات را لمس می کند.

یه راهرو به سمت درب خروجی، پتانسیل بسیار خوبی برای ترساندن هست ولی باور کنید اتفاق خاصی تو این راهرو نمیفته!

تک روزنه ای از ترس:

اکثر بازیسازهای که علاقه مند به ساخت بازی در سبک ترسناک هستند آگاهی کامل دارند که برای ترساندن یک فرد، عامل صدا و موسیقی تاثیر به مراتب بیشتری نسبت به جلوه های بصری دارد. بازیسازهای Outlast گویا از این المان موسیقی و صدا استفاده بیشتری کردند تا اینکه یک گرافیک موهوم و وحشتناک برای تیمارستان در نظر بگیرند. بگذارید مثالی بزنم:

فرض کنید در یک راهرو مشغول راه رفتن با دوربین خود هستید. ناگهان صدای شخصی را می شنوید. چراغ های راهرو روشن هست ولی ذهن شما واکنش نشان داده و احساس ترس می کنید! دقیقا همین اتفاق برای مایلز رخ می دهد و وی نفس نفس می زند و احساس ترس را با وی تجربه می کنید. از نظر منتقد، برگه برنده بازی Outlast در ترساندن بازیباز در افکت های صوتی است که در بازی استفاده شد. شما در بازی خواهید ترسید ولی بیشتر موارد به علت صداهای مرموزی که می شنوید تا اینکه از یک چهره کریه المنظر احساس وحشت کنید. این نوع ترس، ترس از ناشناخته ها نامیده می شود و جنبه روانی دارد.

در این صحنه اتفاق خاصی نمیفته ولی عبور از این روانی اندازه مبارزه کریتوس با یک تایتان هیجان انگیزه! مایلز به شدت ترسیده و شما می توانید احساس کنید.

نکش یا کشته می شوی!

مایلز مبارز نیست و رسما فردیست غریبه با اصول نبردهای تن به تن. پس در بازی خبری از تفنگ، شاتگان و هیچگونه سلاح گرم نیست. دشمنان شما که روانی های تیمارستان هستند نیز اغلب مسلح به سلاح سرد هستند. پس طبیعتا انتظار یک HUD (رابط آماری و کاربری کاراکتر بازی)کامل و غنی همانند سری بازی های رزیدنت اویل نباید داشته باشید.

محور اصلی گیم پلی در فرار کردن، قایم شدن و همچنان فرار کردن مایلز از دشمنان است! با این حال برای شارژ دوربین خود باید دنبال باطری باشید. حال به چه دلیل و منطقی باطری برای دوربین هندیکم در یک تیمارستان بر روی میزهای کار پیدا می شود الله اعلم. گیم پلی قرارست واقع گرایانه باشد و در بدو بازی به شما اطلاع داده می شود که مواظب باشید و زنده بمانید ولی به طور کلی هشدار معمولا زمانی داده می شود که خطری شما را تهدید می کند. این قضیه در حالیست که شما اگر توسط دشمنان بازی کشته شوید ( که این قضیه به مراتب در بازی دیده می شود) هیچ تنبیهی در کار نیست و دوباره می توانید تلاش کنید ولی با این تفاوت که این دفعه، بازی به شما راهنمایی می کند که مثلا مایلز باید از این در فرار کند یا مایلز باید در این کمد قایم شود.

اسکرین شات معروف این بازی! باور کنید آنقدرها هم که ظاهرش نشان میده ترسناک نیستن!

همانطور که گفته شد گیم پلی بازی ایده بسیار خوبی داشت ولی این ایده به معنای واقعی کلمه تباه شد. هنوز در عجبم که چرا نمره و متای این بازی بسیار خوب ظاهر شده است ولی بنده پس از تجربه بازی های ترسناک دیگری همانند Amnesia، Slenderman پیش از بازی Outlast به سختی می توانم از این بازی بترسم! شاید آگاهی کامل از حقه های روان شناختی به صورت ناخودآگاه در بنده و سایر بازیبازهای خوره بازی های ترسناک به گونه ای مقاومت ایجاد کرده است تا از این بازی نترسیم. این امر پایه علمی دارد و شاید برای بازیبازهای دیگر نیز مصداق داشته باشد. بازیسازهای این عنوان سعی کردند فیلمی ترسناک بسازند تا یک بازی در سبک ترس و دلهره آور! من و بازیبازهای دیگر می خواهیم بترسیم نه اینکه با قطع برق های یک منطقه و خرناس یک انسان زامبی مانند بترسیم.

بازی Outlast چندی پیش برای PC منتشر شد و از سوی سایت های خارجی نمرات خوبی کسب کرد ولی از نظر منتقد گیمفا بازی Outlast دارای کیفیتی متوسط است و اگر به دنبال یک ماجراجویی جدیدی به مدت ۵ ساعت هستید این بازی گزینه خوبیست ولی اگر می خواهید به دنبال یک بازی ترسناک واقعی بگردید، بازی Amnesia بهترین گزینه موجود در این سبک از ترس وجود دارد. هر چند می توانید تا هالوین امسال صبر کنید تا بازی Asylum منتشر شود.

Review Score: 85 /100