۸ بازی ویدیویی کمتر شناخته شده با سبک‌های هنری خیره‌کننده و منحصر به فرد

در این مقاله به معرفی ۸ بازی ویدیویی با سبک‌های هنری متفاوت می‌پردازیم که به طرز شگفت‌انگیزی می‌توانند شما را مجذوب خود کنند.

در حالی که گیم‌پلی احتمالاً مهم‌ترین جنبه هر بازی است، توسعه‌دهندگان می‌توانند با یک سبک هنری منحصر به فرد و جسورانه که کاملاً متفاوت از چیزی است که بازیکنان قبلاً دیده‌اند، مخاطبان را مجذوب خود کنند. اما این کار بسیار سخت‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کنید. ارائه چیزی که مرزها را جابه‌جا کند و بازیکنان را شگفت‌زده، بسیار دشوار است. از این رو اکثریت قریب به اتفاق بازی‌ها از زیبایی‌شناسی آشنایی دارند.

با این حال، در رابطه با عناوینی که امروز معرفی می‌کنیم، هر توسعه‌دهنده یک رویکرد جسورانه پیش گرفته که منجر به خلق یکی از زیباترین عناوین ساخته شده است. هر یک از این بازی‌ها به طور کلی دست کم گرفته شده‌اند، چه به دلیل این که گیم‌پلی آن‌ها چالش‌برانگیز و غیرمعمول است یا به این دلیل که سبک هنری آن‌ها مورد پسند عام نبوده است.

اما برای بازیکنانی با ذهن باز که علاقه‌مند به تجربه‌ چیز‌های جدید هستند، این بازی‌ها حکم گنج را دارند. تمایل این آثار برای شکستن مرزها و فاصله گرفتن از زیبایی‌شناسی خسته‌کننده و غالب، جایگاه آن‌ها را در تاریخ بازی‌های ویدیویی برای همیشه تضمین می‌کند.

۸. Return of the Obra Dinn

Return of the Obra Dinn پس از انتشار با استقبال نسبتاً خوبی روبه‌رو شد، اما هرگز آن موفقیتی که در شبکه‌های اجتماعی و بین استریمر‌ها لایقش بود را تجربه نکرد. این اتقاق ممکن است تا حدی به دلیل سبک هنری باشد که اگرچه باورنکردنی است، اما برای همه جذاب نخواهد بود.

این بازی ماجراجویی بهترین توصیف سبک گرافیکی ۱-بیتی تک‌رنگ است و به عنوان ادای احترام به زیبایی‌شناسی بازی‌های اولیه Macintosh عمل می‌کند که به دلیل محدودیت‌های فنی، با سبک سایه‌زنی دیتری و کمبود کلی رنگ شناخته می‌شدند. در عصری که رترو پیکسل‌آرت‌ها مدت‌هاست کمی خسته کننده شده‌اند، ویژگی خاص سبک بصری این بازی واقعاً به آن کمک کرده تا از بقیه متمایز شود. حتی بدون این جسارت بصری محض، Obra Dinn یک بازی پازل مبتکرانه خواهد بود، اما انتخاب جسورانه مبنی بر چنین سبک هنری تهاجمی و جذابی این اثر را بسیار فراتر می‌برد.

۷. Sable

Sable یکی از زیباترین بازی‌های دهه گذشته است؛ یک بازی اکتشافی جهان باز که سبک آن تحت تأثیر شدید کمیک‌های فرانسوی دهه ۱۹۸۰ و به‌ویژه کار متمایز Moebius، هنرمند افسانه‌ای، قرار دارد.

بیابان بی‌نهایت، ستون‌های شن که در پشت جت‌بایک شما هنگام سرعت گرفتن پرتاب می‌شوند و سازه‌های باشکوه پراکنده در نقشه، همه این‌ها برای ایجاد یک دنیای مرموز که کاوش در آن یک لذت محض است، کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند.

سبک هنری لیتوگرافی و خط‌محور Sable، آن را نسبت به انبوه بازی‌های مشابه متمایز کرده و تضمین می‌کند که چه با داستان و گیم‌پلی مینیمالیستی آن ارتباط برقرار کنید یا نه، تقریباً مطمئناً هنگام کاوش احساس منحصر به فردی خواهید داشت.

Sable پس از انتشار با استقبال خوبی روبه‌رو شد و حتی در مراسم ۲۰۲۱ The Game Awards نامزد دریافت بهترین بازی مستقل تازه‌وارد شد، اما ماندگاری آن در ذهن‌ها به اندازه کافی پایدار نبود.

۶. Harold Halibut

واقعاً باعث شرم‌ساری است که Harold Halibut اوایل امسال آمد و بدون کوچکترین سر و صدا رفت، زیرا این بازی ماجراجویی با سبک Claymation فوق‌العاده است.

هر یک از مواردی که در بازی Harold Halibut مشاهده می‌کنید را قبل از عکاسی، دیجیتالی کردن و انتقال به بازی، با خمیر واقعی ساخته‌اند. نتیجه تجربه‌ای است که با وجود تمام نقص‌ها، یک پیروزی واقعی سبک بر محتوا به حساب می‌آید و این یک تعریف اغراق‌آمیز نیست.

این زیبایی‌شناسی تضمین می‌کند که بازی یک هویت واقعی داشته باشد و در میان دریایی از بلاک‌باسترهای براق اما فراموش‌شدنی AAA، این پروژه که یک دهه در حال ساخت بوده، جلوه‌ و ذاتی انسانی دارد که به نوبه خود آن را بسیار به یاد ماندنی‌تر می‌کند.

۵. Kentucky Route Zero

Kentucky Route Zero یک بازی ماجراجویی پنج قسمتی است که بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۰ منتشر شد. در حالی که روایت عمیقاً سورئال و داستان جذاب بازی، آن را به یک اثر مهم در تاریخ گیمینگ تبدیل می‌کند، اما بیشتر توسط سبک هنری فراموش‌نشدنی خود متمایز به نظر می‌رسد.

Kentucky Route Zero تصاویر زاویه‌دار و چند ضلعی بازی‌های قدیمی اشاره و کلیک را از با ویژگی‌های فیلم‌های دیوید لینچ ترکیب می‌کند و یکی از منحصر به فردترین بازی‌های ویدیویی خلق شده تا به امروز را ارائه می‌دهد.

تصاویر با موسیقی متن باشکوه و داستان کاملاً هیپنوتیزم‌کننده، کاملا هماهنگ کار می‌کنند. این که بازی توانست طرفداران خود را برای بخش عمده‌ای از یک دهه با وجود برخی شکاف‌های زمانی زیاد بین قسمت‌ها جذاب نگه دارد، بیشتر نشانه‌ای از جذابیت غیرمعمول آن است.

۴. Okami

Okami شاید دو برابر طولانی‌تر از آنچه باشد که باید، اما کندی نیمه دوم به طور قابل توجه‌ای توسط سبک هنری جذاب بازی تسکین می‌یابد. سبک سل-شید شده با آب‌رنگ Okami، الهام گرفته از نقاشی جوهر ژاپنی است که به عنوان sumi-e شناخته می‌شود. ادغام این جنس از طراحی هنری با افسانه‌ها و فولکلور ژاپنی، نتیجه را خیره‌کننده کرده است.

کارگردانی هنری و دستاوردهای گیم‌پلی، جایی که بازیکنان می‌توانند از قلم‌مو آسمانی برای کشیدن روی صفحه استفاده کنند و به نوبه خود بر پازل‌ها و مبارزه تأثیر بگذارند، دست به دست هم می‌دهند تا تجربه‎ای منحصر به فرد پدید آید.

به همین ترتیب، عادلانه است که Okami را یک نامه عاشقانه به هنر بنامیم. Okami اگرچه طرفداران خاص خود را دارد، اما تقریباً ۲۰ سال پس از انتشار، همچنان یک عنوان کاملاً فراموش شده است که هرگز مخاطبان عظیمی که کاملاً سزاوارشان است را به دست نیاورده.

۳. Antichamber

Antichamber یکی از خلاقانه‌ترین بازی‌های پازل-پلتفرمینگ است که از بازی‌های Portal الهام می‌گیرد. در این عنوان طراحی پازل اسرارآمیز و پیچیده بازی با یک سبک هنری به طور مشابه انتزاعی و سخت همراه شده است.

اگرچه بازیکنان در هنگام عبور از اتاق‌های پازل مختلف عمدتاً در تک‌رنگ غوطه‌ور می‌شوند، اما پاشیدن رنگ‌های جذاب کنتراست چشم‌نوازی ایجاد می‌کند. زیبایی‌شناسی کلی Antichamber کاملاً تحت تأثیر آثار M.C. Escher قرار دارد.

نتیجه اما، یک بازی است بسیار منحصر به فرد است. طراحی نامناسب برخی از پازل‌ها احتمالاً مانع از همراه شدن Antichamber با مخاطبان گسترده‌تر و اصلی‌تر شده، اما اگر صبر داشته باشید و با آن کنار بیایید، این اثر ممکن است در نگاه شما به یکی از درخشان‌ترین بازی‌های ویدیویی تمام دوران تبدیل شود.

Thumper .۲

Thumper یکی از فلزی‌ترین بازی‌های ویدیویی ساخته شده است، هم به معنای واقعی و هم به معنای مجازی. این بازی ریتم بسیار تریپی و ضربان‌دار موسیقی را با یک زیبایی‌شناسی منحصر به فرد تعریف شده توسط اشیاء مکانیکی و موجودات انتزاعی ترکیب می‌کند. سازنده اثر، Brian Gibson، بازی خود را به‌طور کلی محصول دیوانگی نامیده است.

توسعه‌دهنده کار شگفت‌انگیزی در ساخت Thumper انجام داده تا همزمان احساس یک سفر به جهنم و دنیایی بسیار براق و زیبا را داشته باشد.

با این حال، جنبه منفی رویکرد خاص برای جلوه‌های بصری Thumper این است که بازی در ژانری که به خودی خود کوچک است، یک رویکرد هنری جسورانه و نه چندان عام پسند را پیش گرفته و باعث می‌شود افرادی که جذب آن شوند.

با خاطر سرعت‌عمل بالای مورد نیاز، امتیازگیری سخت و سبک بصری مسحورکننده، Thumper برای افراد ضعیف مناسب نیست. اما کسانی که حاضرند این بازی را تجربه کنند، مطمئناً دیوانه‌وار عاشق آن خواهند شد.

Madworld .۱

زیبایی‌شناسی “Realistic Muddy Brown” در اواخر دهه ۲۰۰۰ و اوایل دهه ۲۰۱۰ در بازی‌های اکشن بسیار بیش از حد استفاده می‌شد، بنابراین Madworld در میان آن همه بازی تکرار مانند یک نفس تازه بود.

این بازی Hack & Slash به طور بسیار واضح از رمان‌های گرافیکی فرانک میلر، به‌ویژه Sin City، الهام گرفته شده است و یک زیبایی‌شناسی پررنگ، سیاه و سفید دارد به همراه پاشیدن فراوان خون.

چنین رویکردی می‌تواند به راحتی برنده شود، اما ادغام با امضای استودیوی PlatinumGames، یعنی مبارزات خونین، یکی از رضایت‌بخش‌ترین و دست‌کم گرفته‌شده‌ترین اکشن‌های عصر خود به حساب می‌آید.

۱۵ سال پس از انتشار، Madworld متأسفانه همچنان تنها برای Wii در دسترس قرار دارد، علی‌رغم اینکه طرفداران دوست دارند آن را روی پلتفرم‌های دیگر نیز ببینند.