رستگاری به روش قدیسان | نقد و بررسی Saints Row IV

بعد از به گوش رسیدن خبر قریب الوقوع بودن اعلام ور شکستگی کمپانی THQ ، بیشتر از همه ی بازی های این ناشر ، نگران آینده ی فرانچایز بسیار دوست داشتنی و متفاوت  Saints Row  بودم . Saints Row بعد از نسخه ی اول برای دور شدن از کلیشه های این سبک تغییر رویه داد و با وارد کردن طنز به بازی باعث شد تا این عنوان از بازی های هم سبک فاصله بگیرد و طرفداران خاص خودش را پیدا کند . هر شماره ی بازی نسبت به قبل پیشرفت های خوبی داشت تا اینکه نوبت به نسخه چهارم رسید که دوباره ما را وارد دنیای قدیسان کند .

Saints Row IV

سازنده : Volition

ناشر : Deep Silver

سبک : اکشن ماجرایی / Open World

پلتفرم : PC , PS3 , Xbox 360

تاریخ انتشار : ۲۰ آگوست ۲۰۱۳ ( ۲۹ مرداد ۹۲ )

در زمان ور شکست شدن THQ نسخه ی چهارم بازی در حال ساخت بود و طرفداران نگران بودند که این مساله بر روی ساخت و محصول نهایی تاثیر منفی بگذارد و آن چیزی که سازندگان وعده داده بودند نباشد و در نتیجه نتواند به موفقیت های عناوین قبلی دست پیدا کند . Deep Silver امتیاز فرنچایز را خریداری کرد و حالا که بازی منتشر شده می توان به این سوال پاسخ داد که آیا این اتفاق برای بازی افتاده است یا خیر ؟

پرواز کردن بر فراز شهر واقعا لذت بخش است .

اتحادی دوباره به رنگ بنفش

بعد از پایان اتفاقات نسخه ی سوم ، رئیس جمهور آمریکا دستور تشکیل یک گروه ویژه ضد تروریستی به رهبری رئیس گروه Saint ها ( که شما در نقش آن بازی می کنید ) می دهد . این گروه با داشتن اطلاعاتی مهم پرده از یک عملیات تروریستی که در حال وقوع است بر می دارد و با رشادت رهبر گروه این عمل ناکام می ماند . در همین راستا ۵ سال بعد او به عنوان رئیس جمهور آمریکا انتخاب می شود ( معلوم نیست چه طوری ؟! ) که با توجه به سابقه ی درخشان (!) این گروه می توان حدس زد که چه بر سر آمریکا و کاخ سفید آمده است . همه چیز تحت کنترل است تا اینکه طبق تحقیقاتی که Kinzie انجام داده است ،  فضایی  ها قصد حمله به کره زمین را دارند و در روزی که رئیس جمهور قصد اعلام آن به جهانیان را دارد ، بیگانگان امپراتوری Zin که رهبر آنها فردی است با نام Zinyak ، به کره زمین حمله کرده و Saint  ها شکست خورده  و در کابوس هایی  زندانی می شوند و برای شکنجه ی رئیس جمهور او را درون شبیه سازی از شهر SteelPort می فرستد . قدیس بزرگ که هیچ کس جلو دارش نیست به همین راحتی ها تسلیم نمی شود و در پی آن است که بقیه افراد گروه را از کابوس ها نجات و به کمک آنها بر سلطه ی Zin ها پایان دهد .

شخصیت پردازی کاراکتر های بازی مانند گذشته خوب است و افراد جدید گروه نیز به خوبی پرداخت شده اند . نویسندگان داستان بازی در Volition تمام تلاش خود را کرده اند تا داستانی جذاب و گیرا برای بازی تدارک ببینند که علاوه بر نگه داشتن مخاطب تا انتهای بازی ، پتانسیل لازم برای داشتن ماموریت ها ، مراحل و کارهای دیوانه وار همیشگی این عنوان را داشته باشد . مصداق این نوع داستان گویی را می توان در مراحل کابوس Johnny Gat که شبیه Street of Rage است یا کابوس Aisha که نوعی کنایه و اسپوف به Metal Gear Solid است ، دید . اما بیشترین تمرکز بر روی سری Mass Effect بوده که سازندگان نشان داده اند علاقه ی وافری به این فرانچایز دارند که حتی در شماره سوم هم سکانس پایانی بازی کنایه ی مستقیمی به پایان Mass Effect 2 بود . همانطور که متوجه شدید نویسندگان بازی توانسته اند داستانی بسیار خوب با دیالوگ هایی بسیار عالی برای این بازی فراهم کنند که با توجه به ماهیت طنز بازی قابل ستایش است ، اما این نکته را باید متذکر شد که اگر با چنین داستانی در یک بازی جدی روبرو می شدیم ، داستان بازی یک افتضاح کامل بود .

فقط در Saints Row می توانید با یک توالت فرنگی مسلح مبارزه کنید !

دیوانه تر از گذشته

گیم پلی Saints Row IV را می توان ترکیبی از بهترین المان های نسخه های قبل به خصوص سومین Saints Row با قابلیت های ماورایی جدید که به واسطه ی داستان و ورود به دستگاه شبیه ساز ( Simulator ) به کاراکتر داده می شود ، دانست . بازی همان سبک اکشن ماجرایی – جهان باز سابق را دارد که مانند دیگر بازی های این سبک وسایل نقلیه مختلف ، سلاح های متعدد و ماموریت های فرعی فراوان ، جزئی جدا نشدنی از آنهاست . Saints Row در نسخه های قبل به خوبی نشان داده که چیزی از بازی های دیگر کم ندارد و شماره ی چهارم هم مانند پیشینیان خود است اما چیزی که Saints Row مخصوصا نسخه سوم در آن درخشید آزاد گذاشتن بسیار بالای کاراکتر برای انجام ماموریت ها ، انتخاب ابزار آلات و سلاح های متعدد است . طراحی سلاح در Saints Row جایگاه ویژه ای دارد و سازندگان همیشه خلاقیت خود را نشان داده اند و حال در نسخه چهارم با سلاحی به نام DubStep  آشنا می شویم که بدون شک یکی از برترین سلاح های تاریخ بازی های رایانه ایست .  در بازی شما می توانید همزمان ۶ اسلحه ی گرم در کلاس های متفاوت با خود حمل کنید که هر کدام قابل شخصی سازی و ارتقاء هستند که خود آن دارای ریزه کاری های فراوانی است . هر چقدر که از سلاح ها و طراحی خوب آنها بگوییم ، اماباید اعتراف کرد هنوز هم دویدن در بین دشمنان و از پای در آوردن آنها با دستان خالی و فنون رزمی ( مخصوصا کشتی کج ) لذت بخش ترین بخش مبارزات است و بعد از به دست آوردن قدرت ماورایی این حرکات خشن و خونین تر نیز می شود .

همانطور که گفته شد بعد از قرار گرفتن در دستگاه شبیه ساز شهر به مرور زمان و پیشرفت در بازی ، ۸ قدرت و قابلیت فوق بشری در اختیار شما قرار می گیرد که تجربه ی بازی را بسیار لذت بخش تر می کنند . این قدرت ها به دو دسته تقسیم می شوند که ۴ تای آن به صورت سلاح جانبی محسوب می شود و ۴ قابلیت دیگر هم مربوط به دویدن با سرعت بالا ، پرواز کردن و … می شود . هر کدام از این قدرت ها مانند بازی های نقش آفرینی قابلیت ارتقاء و درخت مهارت مخصوص به خود را دارند که مواد لازم آن نیز Cluster های آبی رنگ هستند که در سراسر بازی پخش شده اند و جمع آوری آنها خود تبدیل به اعتیاد می شود . در اوایل بازی شاید این موارد کمی با بازی نا هماهنگ باشند ولی کمی که می گذرد ، می بینید که دیگر رانندگی را به کل کنار گذاشته و از این بام بر بام دیگری می پرید و بر فراز شهر به پرواز مشغول هستید .

در کل اگر بخواهیم در انتها گیم پلی بازی  را بررسی کنیم باید اعتراف کنیم که روند بازی خوب و مراحل جذاب در کنار قابلیت های جدید بسیار پرداخت شده و ماموریت های فرعی جالب ، تبدیل به معجونی بسیار خوب شده است که اگر Saints Row IV  را یکی از سرگرم کننده ترین و مفرح ترین بازی های چند وقت اخیر بنامیم ، زیاد بیراهه نیست .

DubStep Gun سلاح مورد علاقه ی من

قدیسان زشت

Saints Row IV از لحاظ بصری پر فراز و نشیب ظاهر شده است . از یک سو گرافیک فنی متوسط ، بافت های بی کیفیت متعدد و باگ های بازی و از طرفی دیگر نورپردازی بعضا خوب ، طراحی هنری قوی و محیط های رنگارنگ . موتور گرافیکی بازی همان انجین نسخه قبلی است که کمی بهینه تر شده ولی نتوانسته آن طور که باید برای یک بازی که در آخر یک نسل ساخته و عرضه شده سربلند باشد . بافت ها از نزدیک اصلا خوب نیستند و یکی دو بار نیست و اکثرا بدین صورت است و همیشه محیط ها و مکان های بازی از دور زیبا تر هستنند . باگ تقریبا در تمام بازی ها وجود دارد ولی تعداد آن در بازی های این سبک بیشتر است و Saints Row IV نیز از این قاعده مستثنی نیست و حسابی از خجالت گیمر در می آید . دویدن دشمنان به داخل دیوار ، توی هم گیر کردن ماشین ها و … که نیاز به معرفی نیست ! این مشکلات متاسفانه در بازی وجود دارند و همین مساله باعث می شود طراحی هنری بازی آن طور که باید ندرخشد . بازی واقعا زیباست و نیاز به توضیح و تعریف من ندارد و این زیبایی را مدیون نورپردازی خوب ، گستره ی رنگ های با کنتراست بالا و طراحی خوب مناظر دوردست مانند برج های معلق پراکنده سراسر بازی است . این بین نمی توان از قدرت فنی بازی هنگام انفجار های پرجزئیات و متعدد چیزی نگفت که اگر در یک لحظه ۴ – ۵ انفجار همزمان هم انجام بگیرد ، باز هم بازی روان اجرا می شود و خود این یکی از نکات مثبت فنی بازی است . SRIV در بخش بصری خوب ظاهر می شود اگر که مخاطب هم کمی توقع خود را پایین آورده و توقع یک GTA را نداشته باشد .

به این میگن تنوع مرحله !

نغمه ی قهرمانان SteelPort

موسیقی بازی در این سبک اکثرا مربوط به قطعات موسیقی درون ضبط یا رادیوی ماشین می شود و بعضی قطعات نیز سازندگان برای مراحل اصلی بازی تدارک می بینند که کیفیت بهتری دارند . SRIV در هر دو بخش خوب عمل می کند ولی بعضی قطعات موسیقی که از رادیو پخش می شوند ، برای یک بار هم قابل تحمل نیستند و اکثر اوقات درون ماشین ترجیح می دهید که رادیو خاموش باشد و بیشتر دیالوگ های رد و بدل شده را گوش کنید . از موسیقی که عبور کنیم نوبت به صدا گذاری و صداپیشگی بازی است . با توجه به این که جنسیت کاراکتر بازی توسط خود شما اتخاب می شود ، ۳ صدا پیشه ی مرد و ۳ صدا پیشه ی زن در بازی وجود دارد که در بین آنان افراد سر شناسی مانند Troy Baker که وظیفه ی صدای بوکر در Bioshock Infinite و جوئل در The Last of Us را بر عهده داشت ، دیده می شود . اما به جز این ۶ گزینه سازندگان یک سورپرایز نیز تدارک دیده اند که آن هم چیزی نیست جز جناب آقای Nolan North . ایشان که ید طولایی در صداپیشگی بازی های این نسل دارند ، در این بازی نیز خوش درخشیده و از انصاف دور است اگر اعتراف نکنیم که خود او نیمی از بار طنز دیالوگ های بازی را بر دوش می کشد . صدا گذاری بقیه ی کاراکتر ها هم خوب کار شده و اکثرا افرادی ماهر هستند و هیچ نقصی به کارشان وارد نیست .

صداگذاری سلاح ها کمی تخیلی (!) کار شده و تفاوت های زیادی با صدای اصلی آنها دارند البته به جز DubStep Gun  ! بقیه افکت ها مانند انفجار و …  خوب کار شده و اگر زیاد توجه نکنید خیلی هم عالیست . موسیقی و صداگذاری در این نسخه از اهمیت بالایی در نزد سازندگان برخوردار بوده است که این را می توان در لیست بلند بالای موسیقی های لایسنس شده و صداپیشگان حرفه ای بازی دید و آنها به آنچه در این بخش می خواستند دست یافته اند .

به این هم میگن باگ !

Volition مچکریم !

Saints Row IV یک بازی بسیار خوب و مفرح است که رسالت واقعی یک بازی که سرگرم کننده بودن آن است را به خوبی اجرا می کند و مطمئنا طرفداران هم از آن راضی و خوشحال هستند که سازندگان این فرانچایز یعنی Volition یکی از بهترین دنباله سازان این صنعت است و هر نسخه یک قدم رو به جلو برداشته است . از همین حالا منتظر نسخه ی پنجم هستم و اطمینان دارم که نسخه ی بعدی خیلی بهتر می شود و کسی که در آن شرایط بحرانی چنین بازی خوبی ساخته است حتما در شرایط بهتر بیشتر می درخشد . این بازی را حتما تجربه کنید ولی حتما دقت کنید که از آن توقع یک Saints Row را داشته باشید ، نه GTA 8 !