آنالیز: بررسی نمایش گیم‌پلی Silent Hill 2 Remake

طی این مقاله نگاهی دقیق‌تر به تریلر گیم‌پلی ۱۳ دقیقه‌ای Silent Hill 2 Remake خواهیم داشت تا ببینیم عملکرد بلوبر در بخش‌های مختلف چطور بوده است.

زمانی که تریلر “Combat Reveal” بازسازی Silent Hill 2 منتشر شد شخصا در همان لحظه‌ی ابتدایی که نام این تریلر را دیدم تا حدی خنده‌ام گرفت چرا که هرگز فکرش را نمی‌کردم شاهد روزی باشم که تریلر با مضمون «سیستم مبارزات» برای یکی از آثار این فرنچایز منتشر شود. بنابراین در همان لحظه‌ی ابتدایی تقریبا مطمئن بودم که Bloober Team نقش چندانی در تدارک این تریلر نداشته است چرا که اگر یک چیزی را در ارتباط با این استودیو به قطع بدانم آن است که درک و علاقه‌ی بسیاری به SH داشته و امکان ندارد پس از مدت‌ها سکوت به جای تمرکز بر ابعاد حیاتی یک تجربه‌ی SH تریلری متمرکز بر مبارزات منتشر کند.

از همین رو شخصا لزوما اعتنای چندانی به این تریلر نکرده و تا مشاهده‌ی یک گیم‌پلی گسترده با تمرکز بر ابعاد مهم این عنوان منتظر ماندم چرا که شخصا تا وقتی تیتراژ پایانی یک تجربه‌ی گیمینگ را نبینم آن را قضاوت نمی‌کنم. حال چند روز پیش طی رویداد Silent Hill Transmission سرانجام شاهد یک نمایش گیم‌پلی گسترده با تمرکز بر ابعاد مختلف این عنوان بودیم که امروز قصد داریم با هم نگاهی دقیق‌تر به آن داشته باشیم.

توجه داشته باشید طی این مقاله بنده به شکلی اولویت بندی شده هر بخش را مورد بررسی قرار می‌دهم. این اولویت بندی با توجه به دیدگاه من نسبت به این اثر بوده و ممکن است کمی با شما متفاوت باشد اما مطمئنا در برخی از آن‌ها اشتراک خواهیم داشت.

سقوط در درون روانی خورد شده؛ کاراکترها و داستان

در عنوان SH2 شخصا برای من شخصیت‌ها و در راستای آن نقشی که در روایت مستقیم و غیر مستقیم این عنوان ایفا می‌کنند در اولویت اول قرار دارد. این شخصیت‌ها همچنین به شکلی گسترده به رویکرد سمبلیک و فلسفه‌ی کلی داستان‌سرایی متصل هستند و از همین رو به نظر من اگر این بخش دچار مشکل شود به طور مستقیم همچون ویروسی کلیت این تجربه را دچار مشکل می‌کند، اما SH2R با توجه به این تریلر چه دیتایی در این زمینه به ما می‌دهد؟

طی نمایش‌های اخیر این عنوان دو از دو کاراکتر بازی یعنی Maria و Angela رونمایی شد که تا حدی یک دید کلی به رویکرد شخصیت‌پردازی کلی این دو کاراکتر ارائه می‌داد. تریلری که در رویداد State of Play پخش تمرکز کامل بر Angela داشت؛ ظاهر و طراحی کلی این کاراکتر تا حد زیادی پایبند بر اثر اورجینال است و در حالی که چهره‌ی اورجینال او را تا حد زیادی ترجیح می‌دهم اما بیشتر رویکرد روایی او برایم اهمیت دارد تا «پف کردن» صورت این کاراکتر، البته لازم به ذکره که طراحی فعلی این کاراکتر مستقیما بر پایه‌ی طراحی takayoshi sato گرفته شده است.

هر چند این مورد هم باید اضافه کنم که به شکل عجیبی در دیگر سکانس‌های تریلر چهره‌ی او بهتر از سکانس قبرستان Toluca جلوه می‌کند اما به طور کلی جزئیات صورت Angela کمی کمتر از دیگر کاراکترها به نظر می‌رسد که کمی عجیب است. اما در ارتباط با شخصیت‌پردازی این کاراکتر یکی از بزرگ‌ترین تغییراتی که در ارتباط با او احساس کردم تکیه بیشتر سازندگان به سن او و تعمیم زخم‌های روانی‌اش به یک جوان ۱۹ ساله است.

در قسمت اورجینال Angela تا حد بیشتری بالغ به نظر می‌رسید و این مسئله هم در نحوه‌ی طراحی ظاهری و هم در سازوکار پرداخت و ارائه‌ی او تاثیرگذار بود هر چند که در مواقعی حس‌وحال یک جوان ۱۹ ساله را منتقل می‌کرد. اما نسخه‌ی ریمیک نه تنها چهره‌ی این کاراکتر را تا حدی جوان‌تر کرده است بلکه با توجه به سکانس‌های محدود اما آشنایی که از او مشاهده کردیم تا حدی بیش از پیش حس‌و‌حال یک دختر جوان با زخم‌های روانی را منتقل می‌کند که البته این مسئله ارتباط مستقیم با صداگذار او نیز دارد.

این موضوع به نظرم می‌تواند به شکل جالبی نوع ارائه و سکانس‌های مربوط به این کاراکتر را دست‌خوش تغییرات کند اما به همان نسبت امیدوارم موجب تک‌بعدی شدن ارائه‌ی او نشود، با این وجود به هیچ عنوان نمی‌توان صرفا با توجه به چند سکانس نمایش داده شده این مسئله را قضاوت کرد بنابراین باید تا زمان تجربه‌ی بازی منتظر بمانیم.

پیش از آن که از این کاراکتر عبور کنم بد نیست به عنوان سخن پایانی یک مسئله‌ای را بیان کنم؛ اگر در بین تمام ابعادی که از این بازی مشاهده کردیم تمام دغدغه‌ی شما «پف کردن» جزئی یا «عدم زیبایی» یک جوان ۱۹ ساله است که برای بخش عمده‌ای از زندگی‌اش دچار خشونت جنسی بوده، بد نیست از خانه بیرون بروید و کمی چمن و گیاهان را لمس کنید.

حتی در قسمت اصلی نیز «زیبایی» هرگز یکی از اهداف طراحی Angela نبود بنابراین طوری رفتار نکنید که گویی کلیت Legacy طراحی این کاراکتر و در راستای آن این عنوان نابود شده است. هرگاه تیتراژ پایانی بازی را مشاهده و به راستی احساس کردید که اهداف و سیاست‌های خاصی پشت این رویکرد بوده است آنگاه از کارت Woke استفاده کنید.

اما بگذارید به سراغ Maria برویم که به نظر می‌رسد نسبت به تمامی کاراکترهایی که تا الان در این بازسازی مشاهده کردیم فلسفه‌ی متفاوتی نسبت به شخصیت‌پردازی اورجینالش را دنبال می‌کند و این مسئله بیش از هر چیزی از ظاهر او مشخص است. به نظر می‌رسد Maria در این ریمیک تا حدی پوشیده‌تر جلوه می‌کند و به اصطلاح ظاهر و پوشش او Tone Down شده است اما قبل از اینکه دست به اسلحه شوید و بازی را به تیر ببندید بگذارید اول اتفاقی که احساس می‌کنم واقعا در حال رخ دادن است را تشریح کنم.

Maria و طراحی او در بازی اورجینال هدفی کاملا مشخص داشت و از همین‌رو تغییر آن در این بازسازی می‌تواند نگران کننده باشد اما شخصا فکر می‌کنم قطعا هدفی مشخص پشت این تغییر بوده و در نهایت به همان مقصد نهایی روایی این کاراکتر ختم می‌شود. اول از همه طراحی حال حاضر Maria در این ریمیک به نظر می‌رسد الهام گرفته از یکی از طراحی‌های اولیه‌ی او توسط Takayoshi Sato است. در وهله‌ی دوم باید به خاطر داشته باشید که SH2 یک بسته‌ی الحاقی به نام Born From A Wish داشت که به صورت کامل روی کاراکتر Maria تمرکز داشت اما لزوما مطمئن نیستیم که آیا آن DLC نیز ریمیک خواهد شد یا قرار است بخشی از بازی اصلی باشد!

چیزی که شخصا فکر می‌کنم که البته به لطف صحبت یکی از طرفداران در توییتر به آن پی بردم آن است که احتمالا قرار است شاهد تلفیق ایده‌ی شخصیت‌پردازی این کاراکتر در Born From A Wish با بازی اصلی باشیم. طی آن بسته‌ی الحاقی ما شاهد شخصیتی بسیار متفاوت از Maria نسبت به داستان اصلی بودیم؛ ما شاهد ورژنی ترسیده و سردرگم از Maria هستیم که در واقع در حال طی کردن روند پردازش شخصیت و بدل شدن به چیزی است که در داستان اصلی می‌بینیم. اگر طی این تریلر دقت کنید Maria بسیاری از این خصوصیات را داشته و لزوما همچون اثر اورجینال رفتار نمی‌کند.

چیزی که من فکر می‌کنم آن است که احتمالا ما شاهد خورد شدن تدریجی Maria در راستای کنش و واکنش او با James هستیم که در نهایت ما را به آن تصویر اورجینال این کاراکتر می‌رساند یا حتی شاید از برخی ایده‌های نسخه‌ی Shattered Memories در راستای تغییر تدریجی و اعمال دیدگاه و شهوت James روی این کاراکتر استفاده کنند. در هر صورت شخصا فکر می‌کنم چنین تغییر گسترده‌ای قطعا دلیل و توضیحی دارد چرا که در غیر این صورت یکی از مهم‌ترین محرک‌های سمبلیک و روایی این بازی به کلی از بین می‌رود بنابراین به راستی امیدوارم نویسندگان توجیه خوبی برای این مسئله داشته باشند.

James نیز طی این تریلر شاهد تغییراتی از جمله تغییر چهره‌اش بوده که البته در راستای اعتراض طرفداران انجام شده و باز هم جای تحسین دارد که Bloober Team تا این حد به گفته‌ی مخاطبان اهمیت داده به طوری که به کلی چهره‌ی پروتاگونیست بازی را در راستای اعتراض آن‌ها دست‌خوش تغییر می‌کند، هر چند که شخصا باور دارم طراحی ابتدایی چهره‌ی James بهتر از صورت حال حاضرش میزان شکستگی او را به تصویر می‌کشید.

Laura هم سرانجام یک نمایش گسترده دریافت کرده که باز هم در زمینه‌ی طراحی و حتی صداگذاری به خوبی عمل می‌کند. به نظر می‌رسد این کاراکتر حالا در لحظات بیشتری با James وارد کنش و واکنش شده در حالی که همچنان بسیاری از سکانس‌های اورجینال را نیز به تصویر می‌کشد. همچنین نحوه‌ی ارائه‌ی او نیز حالا کمی مرتعش‌تر به نظر می‌رسد و در حالی که همچنان محرک «اعصاب خرد کن» بودن این کاراکتر حفظ شده است.

به طور کلی یک مسئله‌ای که طی این دو تریلر اخیر تا حد زیادی قابل درک و مشاهده بود آن است که سازندگان تا حد زیادی حداقل در زمینه‌ی به تصویر کشیدن اتفاقات داستانی به SH2 اورجینال وفادار ماندند به طوری که بسیاری از سکانس‌ها و حتی دیالوگ‌ها حتی بدون کمترین تغییری دقیقا به همان شکل تنها با زوایای دوربین و گرافیکی بهتر به نمایش گذاشته می‌شوند.

نحوه‌ی ارائه‌ی داستان و کات‌سین‌ها از آن حس‌وحال «رویا طور» کمی بیشتر به سمت سینماتیک سوق پیدا کردند که البته این مسئله تا حدی به تاریک‌تر شدن بازی کمک کرده است و شخصا با توجه به این دو تریلر بسیار از نحوه‌ی ارائه و Presentation سکانس‌های داستانی راضی و به آن‌ها خوش‌بین هستم و به غیر از چند موردی که به آن‌ها پرداختم به نظر می‌رسد این بازسازی تا حد زیادی از پس پایبندی به داستان‌سرایی این بازی برآمده است. لازم به ذکر است متفاوت بودن نوع Presentation این اثر لزوما به معنای بد بودن نیست تا وقتی که در راستای همان هدف قسمت اورجینال حرکت کنند.

آن شهر رویاهایم؛ طراحی محیط و دشمنان

به نظرم Bloober Team با توجه به نمایش‌های اخیر بازی در این زمینه عالی عمل کرده و شخصا عاشق طراحی Silent Hill شدم و به راستی برای قدم زدن در خیابان‌های مه‌آلود آن لحظه شماری می‌کنم. میزان پایبندی تیم سازنده به اثر اورجینال به راستی مثال زدنی است به طوری که اکثریت بخش‌ها و حتی فروشگاه‌های شهر درست به همان شکل سابق بازسازی شده‌اند که در مواردی که داخل تریلر به نمایش درآمد می‌توان به فروشگاه “I Love Groovy” اشاره کرد.

همچنین ما شاهد چندین بخش کاملا تازه بودیم که در واقع گسترشی بر محیط‌های حاضر در بازی اورجینال هستند؛ در طول تریلر ما شاهد یک اتاق تازه در سکشن آپارتمان هستیم که با بادکنک‌هایی با مضمون “Welcome Home” تزئین شده‌اند که البته مشخص نیست لزوما نقش روایی هم به این محیط‌های جدید تعلق می‌گیرد یا خیر.

همچنین سازندگان اعلام کرده‌اند که بسیاری از محیط‌های غیر قابل اکتشاف در بازی اصلی در عنوان ریمیک قابل اکتشاف و دسترسی هستند که بسیار خوش‌حال کننده است. به عنوان مثال اگر به خاطر داشته باشید در بیمارستان Brookhaven بسیاری از درها به طور کلی قفل و غیر قابل دسترسی بودند و امکان اکتشاف آن‌ها در این عنوان می‌تواند به انعطاف‌پذیری و گسترش «جست‌وجو» و “Exploration” کمک به‌سزایی بکند.

یکی از نمونه‌های این گسترش‌ها و محیط‌های قابل دسترسی در طول نمایش‌های اخیر توجه مرا جلب کرد پارکینگ اتوبوس‌های در منطقه‌ی South Vale است که در SH2 اورجینال غیر قابل دسترسی بود اما به نظر می‌رسد در طی تجربه‌ی ریمیک اجازه‌ی ورود به آن به ما داده می‌شود و این بخش به خوبی در سکانسی که از اتوبوس مدرسه و Lying Figure که از زیر آن بیرون می‌آید در تریلر مشخص است.

همچنین چندین محیط دیگر نیز در طی این نمایش به تصویر کشیده می‌شوند که اگر بتوانم به حافظه‌ام اعتماد کنم تقریبا مطمئنم در بازی اثر اورجینال وجود نداشتند و یکی از آن‌ها اتاقی است که در آن چندین پرستار در حال نگاه کردن به تصویر برفکی یک تلوزیون هستند، تنها چیزی که از یک سکانس و محیط مشابه در این فرنچایز به یاد دارم به Silent Hill Homecoming باز می‌گردد و تقریبا مطمئن هستم در تجربه‌ی OG چنین محیطی وجود نداشت.

بد نیست به این مسئله نیز اشاره کنم که مکانی که به نظر می‌رسد مکانی که James در آن رادیو را پیدا کرده و با اولین Lying Figure روبه‌رو می‌شود از داخل تونل به داخل آپارتمانی تغییر یافته که به نظرم بسیار واقع‌گرایانه‌تر و منطقی‌تر از تجربه‌ی اورجینال است. یکی دیگر از جزئیات بسیار جالب در لحظه‌ای بود که James شیشه‌ی ماشینی را می‌شکند و Health Drink را از داخل آن برمی‌دارد که البته اشاره به تعامل محیطی هم دارد؛ اگر قبل از شکستن شیشه به بازتاب شیشه دقت کنید مشاهده می‌کنید که James به شکل Pyramid Head بازتاب می‌شود که حقیقتا ظرافت بسیار عالی محسوب می‌شود!

صحبت از پرستارها شد بد نیست کمی راجع به طراحی دشمنان در طی این نمایش‌ها صحبت کنیم؛ با توجه به مشاهداتمان تقریبا می‌توان گفت عملکرد Bloober Team در طراحی دشمنان به همان اندازه‌ی طراحی محیط‌های بازی تحسین‌برانگیز است و در این بین برخی جزئیات جالب نیز به چشم می‌خورد.

یک مسئله‌ی بسیار قابل توجه آن است که برخی از طراحی دشمنان از جمله Bubble Head Nurseها از طراحی‌های اولیه‌ی اثر OG گرفته شده است و در طول تریلرهای اخیر ما شاهد دو نوع مختلف از آن‌ها هستیم که حتی در یک سکانس دقیقا کنار هم ایستاده‌اند و به آسانی قابل قیاس هستند. مدل‌های «تمیز» این پرستارها از طراحی‌های اولیه‌ی آن‌ها گرفته شده و کمی دست‌خوش تغییرات شدند در حالی که مدل «‌سیاه‌تر» و مریض‌تر آن‌ها مستقیما از اثر اورجینال به این عنوان منتقل و بازسازی شده‌اند.

همچنین به نظر می‌رسد این دشمنان به مرور زمان از حالت ابتدایی «تمیز و معمولشان» به حالت «سیاه‌تر و مریض‌تر» تغییر شکل پیدا می‌کنند چرا که با توجه به تریلر بخش‌هایی که در نیمه‌ی ابتدایی بازی هستند عموما دشمنانی با طراحی عادی دارند اما بخش‌هایی که از نیمه‌ی دوم به تصویر کشیده می‌شوند عموما دارای دشمنانی تاریک‌تر و مریض‌تر هستند که به نظرم توجه بسیار خوبی به جزئیات بوده و حتی به یک‌پارچگی روایت محیطی نیز کمک بسیار زیادی می‌کند.

به طور کلی در زمینه‌ی طراحی محیط و دشمنان به نظر می‌رسد عنوان ریمیک عملکردی بسیار وفادارانه داشته در حالی که پیچش‌ها و گسترش‌های خودش را نیز روی آن‌ها اعمال می‌کند که البته اکثریت آن‌ها به طور مستقیم از کانسپت‌های OG گرفته شده است. همچنین بخش‌های تازه و گسترش یافته نیز بسیار هیجان انگیز به نظر می‌رسند و بهانه‌ی بسیار خوبی برای جست‌وجو و غرق شدن هر چه بیشتر در محیط بازی هستند.

کابوسی واقعی؛ گرافیک و صداگذاری

در این زمینه حرف چندان زیادی وجود ندارد چرا که نمایش‌های بازی حتی از همان تریلر ابتدایی گویای کیفیت بازی در این ابعاد بودند، Silent Hill 2 Remake به جرات یکی از چشم‌نوازترین و پر جزئیات‌ترین آثار چند سال اخیر محسوب می‌شود. از جزئیات محیط گرفته تا فضاسازی کلی بازی به لطف استفاده‌ی بسیار بهینه از مه، گرافیک بصری این بازی به شدت طراحی محیط آن را تقویت کرده و به نظر می‌رسد یک مکمل عالی برای آن به شمار می‌آید.

یکی از مسائل بهبود یافته در این بخش نسبت به تریلر “Combat Reveal” صدای اسلحه‌ها بود که به شکل بسیار قابل توجهی بهبود یافته‌اند. در کنار این موارد به نظر می‌رسد صداگذاری محیط هم به خوبی انجام شده و ظریف‌کاری‌های مناسبی در این زمینه اعمال شده است. صداپیشگی کاراکترها مخصوص James نیز تا حد زیادی برایم خوش‌آیند بود و به نظرم تا حد زیادی سعی دارند به نحوه‌ی ارائه‌ی صداپیشگان ابتدایی پایبند بمانند به طوری که در برخی بخش‌ها حتی تحریرهایی که روی دیالوگ‌ها انجام می‌دهند تا حدی مشابه به سکانس اورجینال است اما با این وجود به همان نسبت پیچش‌های اختصاصی خود را روی این کاراکترها اعمال می‌کنند که باز هم خوش‌حال کننده است.

موسیقی هم که توسط Akira Yamaoka تنظیم و نواخته شده است که بعید می‌دانم اصلا نیاز به توضیح بیشتری داشته باشد اما بد نیست به این مسئله اشاره کنم ما شاهد برخی ترک‌های تازه، ترک‌های از نو نواخته شده و برخی ترک‌های کاملا تازه در ساندترک قسمت دوم هستیم که با توجه به شخصی که این بخش را در اختیار دارد شخصا کوچک‌ترین شکی در عالی بودن آن ندارم.

بقا در جهنم درونی؛ گیم‌پلی و سیستم مبارزات

قرار گرفتن بخش گیم‌پلی در اولویت پایانی لزوما به معنای بی‌اهمیت بودن آن نیست بلکه بیشتر به معنای اهمیت کمتر آن‌ نسبت به دیگر بخش‌های این اثر حداقل برای من است. Silent Hill هیچ‌گاه لزوما به خاطر گیم‌پلی «عمیق» شناخته نشده است و حتی یک مقایسه‌ی ساده بین هر اثر در این فرنچایز با همتا و هم دوره‌ی خود در Resident Evil به خوبی نشان می‌دهد که SH همیشه در این زمینه و به طور کلی ابعاد مکانیکال سطحی‌تر پیاده‌سازی شده است که البته این سطحی بودن هرگز دلیل بر بد بودن نبود بلکه هم راستا با رویکرد کلی تجربه‌ی این مجموعه محسوب می‌شد.

با این وجود این مسئله توجیهی برای عملکرد ضعیف SH2 ریمیک در زمینه‌ی پیاده‌سازی انیمیشن‌های خودش در ابعاد گیم‌پلی و مبارزات نیست و این مسئله‌ای است که انتقاد از آن کاملا به جاست. البته به نظر من انمیشین‌ها در روند کلی گیم‌پلی مشکل چندانی ندارند و حتی برخی جزئیات ظریفی در آن به کار رفته است، به عنوان مثال در بخشی از تریلر گیم‌پلی James پس از بررسی یک جنازه در حین گیم‌پلی نقشه‌اش را بیرون آورده و به نشانه‌گذاری روی آن می‌پردازد که در واقع به پلیر این پیام را می‌رساند که سرنخ جدیدی به نقشه اضافه شده است.

یا اینکه در حین یکی از سکانس‌های مبارزه با پرستارها بازی به خوبی نشان می‌دهد که اگر چندین بار از یک نوع ضربه استفاده کنید دشمنان می‌توانند آن را دفع کنند به طوری که در این سکانس پس از چند ضربه به پرستار با استفاده از یک میله در مرتبه‌ی آخر او میله را هنگام ضربه گرفته و آن را دفع می‌کند که باز هم ظرافت جذابی در این زمینه محسوب می‌شود.

با این وجود انمیشین‌های کلی مبارزات تا حدی خشک و به اصطلاح Clunky جلوه می‌کنند هر چند که به نظر می‌رسد نسبت به تریلر “Combat Reveal” میزان بازخورد دشمنان نسبت به ضربه یا تیر افزایش یافته است.

یکی دیگر از جزئیاتی که در طول تماشای تریلرهای بازی مشاهده کردم بسیار برایم جالب بود آن است که در یکی از سکانس‌ها گیم‌پلی James به شکلی کاملا خودآگاه از مبارزه و درگیری دوری کرده و اجازه می‌دهد پرستار از پیش رویش عبور کند و این بسیار خوش‌حال کنندست چرا که این دقیقا فلسفه‌ای است که نسخه‌های کلاسیک این مجموعه دنبال کرده و همیشه پلیر را به مبارزه نکردن و تامل پیش از درگیری تشویق می‌کردند که از قضا یکی از تفاوت‌های عمده‌ی این مجموعه با RE در زمینه‌ی روند و رویکرد کلی گیم‌پلی است.

زمانی که تریلر مبارزات بازی منتشر شد بسیاری فکر می‌کردند SH2 قصد دارد رویکردش را همچون RE بیشتر روی مبارزات و درگیری متمرکز کند اما با توجه به تریلرهای اخیر به نظر می‌رسد همچنان این مجموعه بر فلسفه‌ی کلی خود در این زمینه پایبند است. شاید بگویید: «شاید صرفا برای تریلر به این شکل این سکانس را به تصویر کشیدند و از کجا معلوم که اصلا بازی پلیر را به این کار تشویق کند؟».

در پاسخ به این موضوع باید بگویم اگر به بخش‌های تیراندازی در این تریلرها توجه کنید عموما میزان مهمات James بسیار محدود است و تمرکز بازی روی این مسئله و هم چنین عدم آسان‌سازی درگیری‌ها توسط سیستم مبارزات می‌تواند تا حد زیادی پلیر را به تامل پیش از هر درگیری تشویق کرده و باعث شود در این زمینه قدم‌هایی شمرده‌تر برداشته شوند.

عناوین SH در هیچ نقطه‌ای تاریخ لزوما آثار «هاردکور» یا «سخت» در ابعاد مکانیکال وحشت بقا محسوب نمی‌شدند اما با این وجود عموما یک خط فکری «عدم استفاده از زور باز» در آثار کلاسیک مجموعه جاری است و آن هم به دلیل عدم وجود بازدهی بالا از سیستم مبارزات و همچنین مهارت کاراکترها در این سناریوهاست بنابراین دیدن اینکه همچنان این خط فکری با توجه به نمایش در این تجربه وجود دارد خوش‌حال کننده است.

اما در نهایت انتقادهایی که به انیمیشن‌ها در این بخش وارد است کاملا قابل درک و منطقی است چرا که در سال ۲۰۲۴ انتظار بیشتری از یک اثر نسل نهمی در این زمینه می‌رود، با این وجود حقیقتا این سیستم مبارزه در کمال ناباوری بهترین عملکرد را در این بخش فرنچایز در تاریخچه‌ی این مجموعه به نمایش می‌گذارد مخصوصا اگر بخواهیم آخرین اثر رسمی عرضه شده‌ی مجموعه یعنی SH: Downpour و سیستم مبارزات مفتضحش و جان خراشش را به عنوان یک استاندارد برای این مجموعه در نظر بگیریم!

خبر فوری!!

طی زمان ویرایش این مقاله استودیوی Bloober Team طی یک خبر فوری اعلام کرد که قرار است به اعتراضات طرفداران پاسخ داده و طراحی چهره‌ی همه‌ی کاراکترها را به کلی تغییر دهند. بیانیه‌ی رسمی این استودیو را می‌توانید در پاراگراف بعدی مطالعه کنید:

پس از گوش فرا دادن به انتقادات جامعه‌ی طرفداران فرنچایز سرانجام مشکل اصلی رویکرد هنری و طراحی اثرمان را شناسایی کرده و در همین راستا تصمیم گرفتیم طراح ارشد پروژه را اخراج و با ایجاد تغییر کلی در چهره‌های شخصیت‌های مختلف بازی آن‌ها را بیش از پیش به روح اصلی Silent Hill 2 نزدیک کنیم. این رویکرد تازه به راستی نمایان‌گر هرآن چیزی است که موجب شده است این بازی به یکی از تجربه‌های نمادین این صنعت تبدیل شود و باور داریم طرفداران سخت پسندمان قطعا از آن استقبال خواهند کرد.

Bloober Team

سازندگان همچنین اظهار داشتند نام Pyramid Head به “GIGA Head” تغییر کرده است و در طول این بازسازی به عنوان نماد و سمبلی برای روحیه‌ی سیگمای سرکوب شده‌ی James به تصویر کشیده می‌شود!

سخن پایانی

در نهایت اگر بخواهیم با توجه به نمایش‌های اخیر Silent Hill 2 Remake به یک دیدگاه کلی نسبت به این تجربه دست‌یابیم باید گفت به نظر می‌رسد Bloober Team به درستی ابعاد حیاتی این اثر را شناسایی کرده و برای بخش عمده‌ای از این نمایش‌ها عملکرد مثبتی در آن‌ها به نمایش می‌گذارد. همانطور که طی مقاله هم بررسی کردیم همچنان برخی نگرانی‌ها در ارتباط با جهت و رویکرد روایی برخی کاراکترها از جمله Maria وجود دارد و همچنین طراحی انیمیشن‌های بازی هم وجه‌ی جالبی به مبارزات این اثر نمی‌دهند اما با این وجود دلایل بسیار زیادی برای طرفداران فرنچایز در راستای هیجان‌زده بودن براین این تجربه وجود دارد.

از طراحی مثال‌زدنی و ظریف محیط و دشمنان بازی گرفته تا صداگذاری و فضاسازی محشر شهر Silent Hill همگی پیام‌های مثبتی حداقل به من مخابره می‌کنند که باعث می‌شود برای تجربه‌ی این اثر لحظه‌شماری کنم و به نظر می‌رسد با توجه به نگاهی که بخش‌های مختلف جامعه‌ی طرفداران داشتم بخش زیادی از افراد حسی مشابه به این بازی داشته و یا حداقل به شکل محتاطانه‌ای به آن خوش‌بین هستند.

البته در این بین «طرفدارانی» وجود دارند که به شکل عجیبی علاقه‌مند و مشتاق به شکست این اثر هستند که حقیقتا برایم بسیار عجیب است اما باید یادآور شد اثری همچون RE4R هم تا قبل از عرضه با چنین مسئله‌ای دست و پنجه نرم می‌کرد و بسیاری از فضاسازی، چهره‌ی کاراکترها و یا تغییر رویکرد هنری بازی انتقاد می‌کردند اما در نهایت زمانی که یک اثر به عنوان یک پکیج کامل تجربه شود می‌تواند به راستی توانایی‌های خودش را به تصویر بکشد.