معرفی فیلم Cinema Paradiso | قلب تپنده سینما

ایام نوروز همواره برای فیلمبازان و دوستداران سینما زمان مناسبی برای تماشای آثار مختلف جامانده و تماشا نکرده بوده است.

این ایام معمولا باعث می‌شود تا اکثر فیلمبازان بدون دغدغه به تماشای آثاری که مدت‌ها قصد تماشای آن‌ها را داشته‌اند بنشینند. فیلم Cinema Paradiso اثری بسیار مناسب برای چنین موقعیتی است.

اما جدا از هر اثری که هم‌اکنون در لیست تماشای خود دارید، قصد داریم تا توجه شما را به فیلمی جلب کنیم به طور قطع از بهترین و البته دیدنی‌ترین آثار تاریخ سینما بوده و روح تمام سینما دوستان را به لطیف‌ترین شکل ممکن نوازش می‌دهد.

اگر شما هم تمام کودکی خود را با فیلم و سریال و انیمیشن گذرانده‌اید و یا پس از بازگشت از مدرسه و موقع صرف ناهار حتما و قطعا نیاز داشتید تا چیزی را برای تماشا پخش کنید و دوران کودکی خود را با این وابستگی و عشق نسبت به هر نوع اثر نمایشی و سرگرم کننده گذرانده‌اید، فیلم سینما پارادیزو همان حلقه گمشده‌ای است که شما را به آن دوران کودکی متصل خواهد کرد و مانند تکه آخر یک پازل مجموعه حسی شما از عشق به سینما را تکمیل خواهد کرد.

پس احتمالا تا این لحظه متوجه شده‌اید که فیلم Cinema Paradiso یا سینما پارادیزو اثری است که علاوه بر تمام لحظات فوق‌العاده‌ای که می‌سازد، گویا برای عاشقان سینما ساخته شده است. فیلمی که تمام فیلمبازها و عاشقان سینما باید حتما به تماشای آن بنشینند چرا که با تمام وجود کاراکتر اصلی آن را درک و حس خواهند کرد. اثری که می‌تواند برای یک سالن سینما یعنی یک اتاق تشکیل شده از گچ و آجر شخصیت و کاراکتری بسازد که همیشه در یادها خواهد ماند.

در واقع می‌توان گفت که اگر مجموعه و کلیت سینما را از ابتدا تا به امروز به عنوان یک انسان در نظر بگیریم، سینما پارادیزو قلب تپنده آن انسان خواهد بود. قلبی که همواره با پمپاژ خون نشاط و شور شوق سینما، فیلم دیدن، صف گیشه، خرید بلیط، نشستن بر روی صندلی‌های سالن، انتظار برای شروع فیلم و… را به ما یادآور می‌شود. تمام این موارد ادای دینی است که جوزپه تورناتوره به عنوان سازنده این فیلم نسبت به سینما و تاریخ آن انجام داده است.

سینما پارادیزو اما علاوه بر ادای دین به سینما، در ستایش عشق نیز می‌باشد. سینما پارادیزو عشق را نیز به تصویر می‌کشد چه از طریق کاراکتر اصلی خود و چه از دریچه فیلم‌های اکران شده در سالن و چه به وسیله لحظاتی آپاراتچی سینما مجبور به سانسور کردن بخشی از فیلم می‌شود.

سینما پارادیزو در سه نسخه با مدت زمان‌های گوناگون اکران شده است که نسخه ۱۲۴ دقیقه‌ای آن موفق به دریافت اسکار بهترین فیلم خارجی زبان در اسکار ۱۹۹۰ شد.

معرفی فیلم Cinema Paradiso

• عنوان فیلم: Cinema Paradiso سینما پارادیزو
• ژانر: درام – عاشقانه
• سال تولید: 1988
• کارگردان: جوزپه تورناتوره
• بازیگران: فیلیپ نوآره – سالواتوره کاشو – ژاک پرن

فیلم سینما پارادیزو قصه شخصی به نام توتو را روایت می‌کند. فیلم در زمانی آغاز می‌شود که او یک مرد میانسال است و خبر درگذشت شخص عزیزی به گوش او رسیده و او تصمیم می‌گیرد تا برای خاکسپاری این شخص به شهر دوران کودکی و نوجوانی خود بازگردد. حال از این لحظه از نظر زمانی فیلم به چندین و چند سال قبل بازمی‌گردد و ما هم‌اکنون در دوران کودکی توتو هستیم.

توتو کودکی عاشق سینما است که این عشق او نسبت به فیلم دیدن و سینما به شکلی دیوانه‌وار می‌باشد. پدرش مدت‌ها است که به جنگ رفته و خبری از حتی جنازه او نیست و توتو با مادر و خواهرش زندگی می‌کند. توتو از هر فرصتی برای فیلم دیدن استفاده می‌کند و مادرش سعی دارد تا این تب و تاب فیلم دیدن را از سر توتو بیرون کند چراکه معتقد است این موضوع به تحصیل او در مدرسه ضربه زده و البته باعث می‌شود تا توتو همواره تمام پول خود را خرج خرید بلیط سینما کند.

اما علاقه توتو فقط به یواشکی فیلم دیدن خلاصه نمی‌شود، توتو علاقه زیادی به اتاق آپاراتچی سینما نیز دارد. اتاقی که ظاهرا همه چیز از آنجا آغاز می‌شود. صدها نفر در سالن سینما منتظر هستند تا آپاراتچی از همین اتاق کوچک فیلم را برای آنان پخش کند. بنابراین توتو در کنار فیلم دیدن، گاهی دزدکی وارد این اتاق شده و به دقت تمام حرکات آلفردو ( آپاراتچی) را زیر نظر دارد. این کودک آرزو دارد تا در این اتاق کار کند.

آلفردو و مادر توتو مخالف کار کردن او به عنوان آپاراتچی هستند اما توتو تسلیم نشده و از راه‌های مختلف و با شیطنت خاص خود تلاش می‌کند تا آلفردو را راضی کند. در این مسیر رابطه‌ای به شدت تماشایی، به یادماندنی و انسانی بین توتو و آلفردو شکل می‌گیرد که رفته رفته به میزانی از پختگی می‌رسد که به نوعی رابطه پدر و پسری برای توتو که پدرش را از دست داده است، تبدیل می‌شود.

مهم‌ترین نکته در فیلم Cinema Paradiso تبدیل دغدغه توتو به دغدغه مخاطب است. فیلم موفق می‌شود تا حس توتو را کاملا به حس ما پیوند زده و هر بار همراه او یواشکی فیلم می‌بینیم، کتک می‌خوریم و باز هم با سماجت به عشق خود ادامه می‌دهیم.

کار عجیب دیگری که تورناتوره در فیلمش انجام می‌دهد شخصیت دادن به یک سالن بی‌جان است. او این سالن بی‌جان را تبدیل به شخصیتی دارای روح می‌کند به گونه‌ای که در اواخر فیلم کاملا حس وابستگی نسبت به آن داریم و دل کندن از آن بسیار سخت است. این اتفاق با تاکید زیاد تورناتوره بر روی این سالن در طول فیلم رخ می‌دهد. در طول فیلم بارها دوربین تورناتوره در درون این سالن سینما قرار گرفته و پر و خالی شدن آدم‌های عاشق فیلم دیدن را به تصویر می‌کشد. اشک ریختن، خندیدن، شور و هیجان، درگیر شدن بر سر خرید بلیط و… همگی با جزئیاتی خاص برای ما به تصویر کشیده شده و ساخته می‌شوند تا یک سالن معین و خاص سینما برای ما ساخته شود که با تمام سالن‌های دیگر متفاوت است. تورناتوره سالن سینما خاص می‌سازد و ما با یک سالن تیپیکال عمومی که می‌توان آن را در فیلمی دیگر نیز استفاده کرد روبرو نیستیم.

در پایان باید گفت که فیلم Cinema Paradiso از آن دست آثاری است که تماشای آن برای همه اهالی سینما و فیلم دیدن از واجبات می‌باشد. اثری در ستایش سینما، عشق و دنبال کردن هدف و علاقه که در این مسیر ما را با کودکی به نام توتو از دوران مدرسه تا نوجوانی و عاشق شدن او و سپس میانسالی و رسیدن او به هدفش همراه می‌کند. این فیلم دو شخصیت توتو و آلفردو را به گونهپای خلق می‌کند تا ابد در ذهن شما زنده خواهند بود و قطعا از بهترین ارتباطات خلق شده در تاریخ سینما می‌باشد. تماشای سینما پارادیزو شما را به دنیایی آشنا می‌برد که لحظه به لحظه آن قابل لمس و لذت بردن است.

منبع: گیمفا