بزرگترین دلایلی که منجر به نابودی E3 شدند

E3 رسماً مرده است و این مقاله به برخی از بزرگترین دلایلی اختصاص دارد که باعث شدند غول سابق صنعت بازی دیگر وجود نداشته باشد.

انجمن ESA از طریق واشنگتن پست (Washington Post) تایید کرد که آن‌ها تصمیم گرفته‌اند رویداد E3 را به طور رسمی پایان دهند. در حالی که ESA در سایر زمینه‌های صنعت به فعالیت خود ادامه می‌دهد، بزرگترین رویداد بازی‌های ویدیویی در سال‌های آینده دیگر وجود نخواهد داشت. تا زمان نگارش این مقاله، هیچ نشانه‌ای مبنی بر اینکه طرف دیگری تمایل یا برنامه‌ای برای بازگرداندن این رویداد در آینده به هر عنوان داشته باشد، وجود ندارد.

از جهات بسیاری این خبر تعجب‌آور نیست. ما در گذشته بارها مرگ احتمالی E3 را پوشش دادیم و بیشتر افکار قبلی من در مورد این موضوع، امروز نیز صادق هستند. با این حال، اگر در سال‌های اخیر وضعیت E3 را دنبال نکرده‌اید، این اعلامیه ممکن است برای شما شوکه‌کننده بوده باشد. حتی اگر نمی‌دانستید که E3 دیگر به فعالیت خود ادامه نمی‌دهد، احتمالاً متوجه این موضوع شده بودید که مراسم مورد بحث ما دیگر همانند گذشته در تیتر یک اخبار قرار ندارد و خبر مهمی از آن شنیده نمی‌شود. در حالی که مرگ E3 را می‌توان به چندین عامل پیچیده نسبت داد، در این مطلب به برخی از بزرگ‌ترین دلایل مرگ واقعی این نمایشگاه می‌پردازیم. لطفاً تا انتهای مقاله با من همراه باشید.

۱. همه‌گیری COVID-19 و مشکلات مالی

بیایید کار را با دو دلیل بسیار واضح شروع کنیم: «تأثیرات همه‌گیری COVID-19 و مبارزات مالی قابل توجه». بدیهی است که همه‌گیری COVID-19 تقریباً بر هر رویداد حضوری تأثیر منفی گذاشت (در میان بسیاری از جنبه‌های مهم دیگر زندگی). عدم امکان برگزاری رویداد E3 به صورت حضوری در سال ۲۰۲۰ ضربه بزرگی به این مراسم زد. در حالی که برگزارکنندگان E3 سعی کردند یک نسخه دیجیتالی از رویداد را در سال ۲۰۲۱ میزبانی کنند، استقبال تقریباً ضعیف جهانی از این تلاش بیهوده نشان داد که E3 در سال‌های گذشته تا چه حد افت کرده است. در ادامه بیشتر در این باره توضیح می‌دهم.

E3 به سرعت در حال تبدیل شدن به یک چاله بزرگ مالی برای تمام افراد درگیر بود. این موضوع قطعاً شامل میزبانان اصلی نیز می‌شد که شروع به صرف هزینه‌های سرسام‌آور برای غرفه‌های بزرگ خود کردند؛ اما این مسابقۀ تسلیحاتی در نهایت استودیوهای کوچک‌تر را نیز تحت تاثیر قرار داد. کسانی که از لحاظ تئوری می‌توانستند بیش‌ترین سود را از رویدادی مانند E3 ببرند، کم‌کم متوجه شدند که این مراسم برای توجیه نکات مثبت بالقوه‌ای که ارائه می‌دهد، بسیار پرهزینه است. حتی استودیوهای بزرگ‌تر هم رفته‌رفته به همین نتیجه رسیدند.

در حالی که شما قطعاً می‌توانید استدلال کنید حرص و طمع افراد درگیر در سازماندهی مراسم، مقصر واقعی مرگ E3 است، اما این تمام ماجرا نبود. اگر جنبه مالی E3 هنوز هم منطقی به نظر می‌رسید، رویداد محبوب ما در حال حاضر به فعالیت خود ادامه می‌داد. در حالی که چالش‌های مالی برای میزبانان مراسم مهم‌ترین دلیل نابودی E3 به شمار می‌رود، اما مهم است به سایر عواملی که در نهایت به ناپایدار شدن E3 برای تمام شرکت‌کنندگان کمک کردند نیز نگاهی بیندازیم.

۲. تأثیر Nintendo Direct و جایگزین‌های E3

در سال ۲۰۱۱، Nintendo برای اولین‌بار رویداد Nintendo Direct را به نمایش گذاشت؛ یک مراسم آنلاین که برای نمایش برخی از پروژه‌های آینده و سایر اطلاعیه‌های مرتبط طراحی شده است. در سال ۲۰۱۳، Nintendo با اعلام اینکه در نمایشگاه بزرگ E3 حضور نخواهد یافت و هیچ برنامه‌ای برای بازگشت با این ظرفیت در رویدادهای آینده ندارد، دنیای ویدیو گیم را شوکه کرد. اگرچه Nintendo همچنان در E3 حضور کوچکی داشت، اما آن‌ها بیشتر بر روی رویدادهایی به سبک Direct تکیه کردند که در نهایت به طور اساسی جایگزین کنفرانس‌های سنتی E3 شدند.

چه به طور مستقیم یا غیرمستقیم، Nintendo اولین شرکت بزرگ بازی بود که این ایده را آزمایش کرد. در حالی که برخی استدلال می‌کردند این کمپانی قصد دارد از کانون توجهات فرار کند (به دلیل مشکلات و حواشی مرتبط با کنسول جنجالی Wii U)، گذشت زمان در نهایت ثابت کرد که Nintendo در سمت درست ماجرا قرار داشته. مهم‌تر از آن، Nintendo نشان داد که می‌تواند اکثر مزایای عمومی E3 را نه از طریق یک ارائه سالانه بزرگ و گران‌قیمت، بلکه به وسیله یک سری رویداد آنلاین نسبتاً ساده دریافت کند.

در نهایت، استودیوها و شرکت‌های بزرگ دیگر نیز این پیام را دریافت کردند. در واقع، تصمیم Sony برای صرف نظر کردن از E3 در سال ۲۰۱۹، «آخرین میخ کوبیده شده بر تابوت مراسم» به نظر می‌رسید. علاوه بر این، موفقیت رویدادهای Nintendo Direct سوالات زیادی را در مورد نقش E3 در دنیای ویدیو گیم مدرن مطرح کرد؛ سوالاتی که برگزارکنندگان E3 هرگز نتوانستند پاسخ درستی به آن‌ها بدهند. دنیایی وجود دارد که در آن، برگزارکنندگان E3 پیام‌های هشدار را زودتر از توسعه‌دهندگان دریافت کردند و سعی نمودند خود را به درستی و به آرامی با دوران مدرن وفق دهند. با این حال، از نظر واقع‌بینانه، همیشه برای آن‌ها دشوار بود که بزرگترین استودیوهای بازی‌سازی را به چالش بکشند و ناگهان متوجه شدند که جهان دیگر به چنین رویدادی نیازی ندارد.

۳. فقدان فزاینده هویت و شخصیت

به راحتی می‌توان به تاریخچه تلخ‌ترین، غم‌انگیز‌ترین و به طور کلی، «بدترین» لحظات E3 نگاه کرد و این ایده را قبول نمود که چنین لحظاتی در نهایت به سقوط جشنواره کمک کردند. قطعاً بحثی وجود ندارد که آن‌ها به نوعی این کار را انجام دادند؛ اما جالب است که بسیاری از آن لحظات در دوره‌ای که بسیاری آن را دوره طلایی این رویداد می‌نامند، اتفاق افتادند.

ببینید، به همان اندازه که برخی از آن لحظات بد بودند، اغلب همتای اصلی چیزهایی به شمار می‌رفتند که زمانی E3 را خاص می‌کرد. در روزهای ابتدایی خود، E3 بیشتر یک رویداد صنعتی بود؛ برای دسترسی به کسانی که این نمایشگاه را در تقویم خود علامت‌گذاری می‌کردند؛ نه آن‌هایی که فقط چندبار در سال به یاد بازی کردن می‌افتادند. در واقع، E3 رویدادی برای حرفه‌ای‌ها بود. این رویکرد منجر به بیش از چند ارائه ناخوشایند و تلاش‌های واقعاً تأسف‌بار برای جلب توجه شد؛ اما لذتی را نیز ایجاد کرد که بعد از مدتی متوجه شدیم تکرار کردن آن دشوار است. تماشای اینکه مخاطبان و سازندگان تا این اندازه برای رونمایی از عناوین و سخت‌افزارهای بزرگ مشتاق هستند، آتشی را در روح تمام کسانی که این رویداد را از خانه دنبال می‌کردند، شعله‌ور ساخت.

تمام این ناهنجاری‌ها و هیجان‌ها با هم ترکیب شدند و چیزی را به وجود آوردند که فکر می‌کنم E3 در طول ۱۰ سال گذشته به آن احتیاج داشت: «احساس اصالت». ارائه‌ها بسیار ساده و ساختگی شده بودند و به نظر می‌رسید کل رویداد می‌تواند یک جلسه سازمانی باشد. مجریان مشهور هرگز نمی‌توانستند جایگزین توسعه‌دهندگان بی‌دست‌وپایی شوند که سعی داشتند حاصل تلاش‌های خود را به بهترین شکل ممکن ارائه دهند. همچنین حضور مخاطبان عام و بی‌علاقه باعث شد حتی ارائه‌های شایسته نیز کمی منزجرکننده به نظر برسند. شاید این مهم‌ترین عامل در سقوط E3 نبود؛ اما مطمئناً نمونه دیگری از تلاش‌های رویداد برای کشف اینکه چگونه می‌تواند با دوران مدرن هماهنگ شود، است؛ تلاشی که به درستی صورت نگرفت و نمایشگاه را از هویت اصلی خود دور ساخت.

۴. تلاش برای گنجاندن طرفداران در یک رویداد صنعتی

به راحتی می‌توان گفت E3 به عنوان نوعی «نمایشگاه تجاری» آغاز به کار کرد و در نهایت تلاش نمود تا در دنیایی که دیگر به چنین رویدادهایی در آن مقیاس نیازی نداشت، جذاب باقی بماند. با این حال، نگاه کردن به راه‌هایی که E3 به وسیله آن‌ها تلاش کرد تا درهای خود را به روی عموم مردم باز کند، بسیار جالب است.

اگرچه داستان‌های بسیاری درباره افرادی وجود دارد که موفق شدند به رویداد‌های اولیه E3 بدون مجوزهای مورد نیاز وارد شوند، اما نمایشگاه اصلی در روزهای ابتدایی خود به عنوان یک رویداد مطبوعاتی و صنعتی برگزار می‌شد. وقتی شرکت‌هایی مانند EA اعتراض کردند که چرا عموم مردم به این رویداد دسترسی ندارند، سازمان ESA تغییرات گسترده‌ای را در سیاست‌های خود اجرا کرد. در نهایت، آن‌ها حتی به عموم مردم اجازه دادند تا بلیت‌های ورود به این نمایشگاه را خریداری کنند.

در آن زمان شاید حرکت درستی به نظر می‌رسید؛ اما همه‌چیز به همین راحتی پیش نرفت. نه تنها قیمت بلیط E3 در نهایت کاملاً پوچ شد (قیمت تقریباً هر چیز دیگری که به E3 مربوط می‌شد نیز همین‌گونه بود)، بلکه تجربه E3 اغلب برای شرکت‌کنندگان متفاوت با آن چیزی بود که قبلاً تصور می‌کردند. کسانی که آرزوی رفتن به E3 را داشتند ناگهان با صف‌های طولانی، کنفرانس‌هایی که احتمالاً نمی‌توانستند جایگاه خوبی در آن‌ها داشته باشند و تلاش‌های بی‌پایان برای رد شدن از جمعیت متراکم انسان‌ها، مواجه شدند.

در اولین روزهای خود، E3 به عموم مردم نگاهی اجمالی به دنیایی ارائه کرد که در غیر این صورت، هرگز قادر به دیدن آن نبودند. باز کردن درهای این رویداد برای عموم به طور طبیعی باعث کشته شدن بخش مهمی از «جادوی E3» شد. واقعیت این است که E3 تا آن زمان یک چیز کاملاً متفاوت بود. نیاز به پذیرایی کردن از شرکت‌کنندگان باعث شد که این نمایشگاه نتواند شامل مواردی باشد که در وهله اول، مردم را به حضور در آن متمایل کرده بود. این هم یکی دیگر از تناقضاتی به شمار می‌رفت که برگزارکنندگان رویداد هیچ‌گاه راهی برای گذر از آن پیدا نکردند.

۵. زمان طولانی توسعه و پوشش رسانه‌ای گسترده

توسعه، انتشار و تبلیغ یک بازی ویدیویی همیشه فرآیندی پرهزینه و وقت‌گیر بوده است. با این حال، بازی‌های مدرن گران‌تر و وقت‌گیرتر از همیشه هستند. بسیاری استدلال کرده‌اند که هزینه تولید بازی‌های ویدیویی و زمان‌ مورد نیاز برای آن به سطحی ناپایدار و خطرناک رسیده. چه موافق باشیم و چه نه، واقعیت این است که صنعت امروزی تمایل دارد کندتر از گذشته حرکت کند (حداقل از نظر آثار جدید و بزرگ).

با این حال، نیاز به به‌روزرسانی‌های خبری و دریافت اطلاعات بیشتر در مورد بازی‌های ویدیویی افزایش یافته است. نشریات و خالقان محتوای متعددی ظهور کرده‌اند تا این عطش را برطرف کنند؛ اما هرچه استودیوها در مورد پروژه‌های وقت‌گیر و گران‌قیمت خود محتاط‌تر عمل می‌کنند، اطلاعات منتشر شده از بازی‌های مهم نیز کم‎تر می‌شود.

ترکیب عوامل بی‌رحمانه فوق در نهایت فشار زیادی را بر E3 تحمیل کرد و این رویداد نتوانست از آن فشار جان سالم به در ببرد. روزبه‌روز استودیوهای بیشتری خود را در حال تلاش برای ارائه نمایش‌های قابل توجه از پروژه‌های بزرگ خود در زمان برگزاری E3 می‎‌دیدند. این موضوع منجر به مشکلاتی مانند تریلرهای اغراق‌آمیز، بی‌تمایلی توسعه‌دهندگان و موارد دیگری شد که رفته‌رفته به شهرت E3 لطمه زدند.

از توجه و همراهی شما عزیزان صمیمانه سپاسگزارم.