بررسی بازی Bayonetta

از آن‌جایی که عادت کرده‌ایم که بیشتر بازی های جنجالی بد از آب دربیایند، از بازی Bayonetta هم همین انتظار می رفت. اما استودیویPlatinum Games ثابت کرد که این نظریه در مورد تمام بازی‌ها هم صدق نمی‌کند و در خیل عظیم عنوان های ضعیف و پر سر و صدا، عنوان‌های پر سر و صدایی هم هستند که موفق ظاهر می شوند

سازندگان Bayonetta نزدیک به سه سال بر روی عنوان خود کار کردند و در پایان هم به قولی که داده بودند عمل کردند؛ یعنی ساختن یک شاهکار و آغازی خوب برای یک سری خوب.
Bayonetta از یک روند سریع و تند و پر جنب و جوش بهره می برد که بازیکن را جلوی کنسول میخ‌کوب می کند. از همان سکانس شروع بازی می‌توانید حس پر جنب و جوشی که کارگردان بازی می خواهد به شما منتقل کند را حس کنید.

شخصیت اصلی بازی زنی عینکی به نام بایونتا است که از قدرت های فرابشری و غیر عادی بسیار زیادی بهره می برد. او از این قدرت خود سعی دارد در راه جنگی سنتی و بسیار قدیمی بین نژاد‌های جادوگران استفاده کند. این جادوگران که به چند دسته تقسیم می شوند سعی دارند با پیروزی و چیره شدن بر همدیگر به گنجینه‌های گران بها و ارزشمندی دست پیدا کنند و بر قسمتی از دنیا فرمانروایی کنند.
همانطور که گفتیم بایونتا هم در جریان همین درگیری‌ها قرار دارد و از قدرت های فرابشری خود در راه جنگ با این جادوگران و شیاطین استفاده می کند.
صحنه های مبارزات او با شیاطین باعث به وجود آمدن صحنه های خاص سینمایی می‌شود که هر بازیکنی را مجذوب خود می کند. این صحنه های اکشن زد و خورد از چنان کارگردانی و طراوت خاصی برخوردارند که بازی را بیشتر به یک اثر اکشن سینمایی نزدیک می کند تا یک بازی. مخصوصا سکانس‌های Hack & Slash که شما را کاملا به یاد کارکتر دانته از سری بازی‌های Devil May Cry می اندازد.
دشمنان درون بازی از هوش مصنوعی بالایی برخوردارند و فقط روی درجه‌ی آسان بازی است که می توانید به راحتی از پس آنها بربیایید.
آنها هم مانند خود بایونتا از سبک‌های مبارزه ای خاص خودشان برخوردارند، اما طبق معمول مانند همه بازی های اکشن تنوع کمبو‌های آن ها بسیار کم است و تنها نقطه عطف بایونتا در برابر آنها هم همین کمبو‌ها هستند.
از نظر مبارزه ایBayonetta هرگز از بازی های هم نسل خود کم نمی آورد. دقیقا مانندDevil May Cry کمبوهای فراوان بازی شما را شگفت زده می کنند.امکان آنخیلی کم است که شما یک بار بازی را تمام کنید و بتوانید از تمام کمبو‌های آن سر در بیاورید.
این تنوع در کمبو ها باعث شده که Bayonetta بیشتر به مذاق بازیکن‌های حرفه‌ای خوش بیاید. اما در این بین سازندگان به فکر بازیکن‌های آماتور هم بوده اند و هر بازیکن می‌تواند بدون زدن کمبو‌های سخت و طاقت فرسای بازی و فقط با زدن پشت سر هم کلید‌هابازی را به اتمام برساند؛ اما مسئله مهم اینجاست که در پایان هر مرحلهبازی به شما نمراتی می دهد که در لیست آن همه مبارزات و اعمال شما در آن مرحله در نظر گرفته می شود.

شاید تنها ایرادی که می شود ازBayonetta بگیریم گرافیک نه چندان مطلوب آن و آهنگ فریم (Frame Rate) کم و نه چندان ثابت آن باشد. البته طبق اطلاعات بدست آمده این مشکل فقط روی نسخه PS3 بازی وجود دارد که در این نقد هم هدف ما نسخه PS3 این بازی است.
البته نمی‌توان از افکت های بسیار استثنایی که سازندگان در بازی قرار داده اند بگذریم.
در حالتWitch Time می توان بیشترین لذت را از گرافیک بازی برد. در این حالت شما برای لحظاتی وقت پیدا می کنید که محیط پر از جزئیات و زیبایی را که سازندگان برای‌تان ساخته‌اند ببینید و لذت ببرید. در بین صحنه های پر جنب و جوش و بدون وقفه بازی، این حالت نقطه عطف بسیار خوبی است که قلب بازیکن لحظاتی آرام بگیرد!
دشمنان ضمن اینکه خیلی متنوع هستند، در صحنه های مبارزات فعال و پر تعداد هم هستند. اما طراحی سه بعدی نه چندان خوب آنها باعث می شود که به گرافیک بازی لطمه جدی وارد شود.
اما از نظر آیتم های دیگر گرافیکی بازی خوب ظاهر شده و بافت‌بندی یا طراحی سه بعدی محیط (غیر از دشمنان) به خوبی صورت گرفته و شما در بازی حسرت می خورید که چرا وقت ندارید که محیط های زیبای بازی را بیشتر تماشا کنید!؟
اما نکته ای که این اثر شاهکار را کامل می کند صداگذاری و موسیقی خوب آن است
صدای بایونتا کاملا نشانگر احساس و شخصیت اوست. او اصلا انسان مهربانی نیست و به قول معروف از آن شیرزن هاست! اما در بین جملات خود از نکات طنزآمیز ظریفی استفاده می کند که شما را به یاد دانته و برخی حرف‌های احمقانه‌اش می‌اندازد!
موسیقی بازی هم شما را کاملا به جو بازی می برد و شاید یکی از اصلی‌ترین عناصری باشد که در به وجود آمدن یک اکشن سریع دخیل شده باشد.
در کل Bayonetta یک اثر فانتزی کامل است که اگر مشکلات گرافیکی آن روی PS3 حل می‌شد می توانستیم آن را یکی از بهترین بازی‌های کنسولی سال بدانیم.