روزی روزگاری: رها شدگان | نقد و بررسی بازی Left 4 dead - گیمفا
روزی روزگاری: رها شدگان | نقد و بررسی بازی Left 4 dead - گیمفا
روزی روزگاری: رها شدگان | نقد و بررسی بازی Left 4 dead - گیمفا
روزی روزگاری: رها شدگان | نقد و بررسی بازی Left 4 dead - گیمفا

روزی روزگاری: رها شدگان | نقد و بررسی بازی Left 4 dead

محمد حسین باجلان
۰۹:۰۰ ۱۳۹۶/۱۱/۲۸
روزی روزگاری: رها شدگان | نقد و بررسی بازی Left 4 dead - گیمفا

روزگاران قبل یک بازی بود به نام کانتر. کانتر همه جا بود، روی کامپیوتر همه، داخل همه گیم نت ها، در مهمانی ها و حتی دانشگاه ها برای گذران عمر. قبل از CS GO همه دوست داشتند که بدون وقفه فقط و فقط در برابر یکدیگر، اسنایپ کشیده و همدیگر را نایف کنند. البته این فقط تاثیری بود که این عنوان بر زندگی ما گذاشت ولی تاثیر اصلی روی فکر و ذهن سازندگان دیگری بود که سال های سال به دنبال یک ایده خوب برای بازی های جدید بودند. البته چیزی سبب شد که عناوین سری کانتر تا این حد برای دیگر بازی سازان الهام بخش باشد، در هسته اصلی بازی نهفته بود و آن هم سرعت بالا در کنار راحتی بازی بود. این دوعامل به حدی زیبا با یکدیگر ادغام شده بودند که پیر و جوان و زن و مرد همه از این بازی لذت بردند و هنوز هم بعد از همه این سال ها هنوز روزانه صد ها هزار نفر مشقول تجربه این معجزه باروت و آتش هستند.

روزی روزگاری: رها شدگان | نقد و بررسی بازی Left 4 dead - گیمفا

روز یا شب، در هر صورت این بازی می داند چطور به شما هیجان تزریق کند

 

البته در ظاهر عنوانی که امروز قصد بررسی آن را داریم، به هیچ وجه در نگاه اول شبیه کانتر یا عناوین مشتق شده از آن به نظر نمی رسد. Left 4 Dead یک بازی سرعتی بود ولی در دنیایی متفاوت. بر خلاف کانتر که یک بازی فرد محور بود این جا دیگر کار تیمی حرف اول وآخر را می زد. بدون تیم شما مرده متحرک دیگری بودید همانند سایر NPC های بازی. داستان Left 4 Dead درست از جایی شروع شد که  باز هم عده ای آدم بی کار یا خلاق! تصمیم به ایجاد تجربه ای جدید در بازی کانتر گرفتند. نتیجه خلق ده ها یا شاید هم صد ها ماد متفاوت برای حالت زامبی در این بازی بود و باز هم ولو منتظر یک ایده خوب تا ان را به یک بازی مستقل خوب تبدیل کند.

L4D یک عناون چند نفره همکاری تیمی است. بر خلاف سایر عناوین ولو که تمرکز خاصی بر روی بخش چند نفره رقابتی خود دارند، این بازی فقط دارای یک بخش همکاری تیمی است. منطق بازی به این صورت است که شما به عنوان عضوی از یک تیم ۴ نفره باید از نقطه الف به ب برسید. به همین راحتی البته با اضافه شدن تعدادی زامبی هم چالش اصلی بازی به وجود می آید. در این میان باید تک تک زامبی های وحشی ای را که در راه می بینید، تکه تکه کنید و راه خود را به سوی محل فرار مشخص شده باز کنید.

هر تیم ۴ نفره شامل ۴ شخصیت است که از قضا هیچ تفاوت معنا داری هم با یکدیگر ندارند. تفاوت در ظاهر است و بس. حتی هر کاراکتر نیز در میانه نبرد توان آن را دارد که سلاح خود را نیز تعویض کند و با هر سبکی که می خواهد به جنگ زامبی ها برود. پیش از شروع هر مرحله شما در اولین پایگاه توانایی انتخاب یکی دو سلاح بسته به نوع مرحله یا سبک بازی خود دارید. سلاح های بازی شامل یک کلت دستی، مسلسل دستی، چندین نوع شاتگان سلاح تحاجمی و اسلحه تک تیر انداز می شود و شما بسته به علاقه و سلیقه می توانید یکی از آن ها را انتخاب کنید. همچنین توانایی به همراه داشتن یک کلت یا شمشیر و چوب و چنین چیز هایی را هم دارید.

با اندکی گذار از این مرحله ابتدایی، بازی اصلی شروع می شود. با شروع بازی شما دو راه پیش رو دارید، یک اینکه به تدریج و آرام دشمنان را از پیش رو بردارید و یا این که از همان ابتدا بزرگترین سلاحتان را زیر دست گرفته و زامبی های خسته از زندگی را به آرامگاه ابدی خود بفرستید و البته که در حالت دوم هر چیزی این زامبی ها را تحریک می کند. از صدای تیر اندازی و راه رفتن شما گرفته تا برخوردی کوچک به یک خودرو رها شده در خیابان که با شروع شدن آژیر این خودرو ها، دبراه زامبی های سرگردان در شهر هدفی برای زندگی پیدا می کنند. البته این مسئله که زامبی ها به سمت صدا جذب می شوند سبب شده که سازندگان یک سری تجهیزات  در بازی قرار دهند که با صدای خود زامبی ها را به سمت خودشان جذب می کنند. نمونه آن ها نوعی نارنجک است که با پرتاب شدنش، نوعی صدای بلند ایجاد می کند که زامبی ها را برای لحظاتی به خود جذب می کند و بعد هم منفجر می شود. به دلیل محدودیت تعداد این ادوات استفاده بهینه از آن ها بسیار مهم است و شما نباید در استفاده از آن ها عجله کنید و سعی کنید برای لحظاتی که زامبی ها از هر جایی بر سر شما سرازیر می شوند یا در جایی که دشمنان سطح بالاتر بر سر شما ریخته اند به فکر استفاده از چنین تجهیزاتی متمایل شوید.

روزی روزگاری: رها شدگان | نقد و بررسی بازی Left 4 dead - گیمفا

دوستان شما مهمترین دارایی شما در دنیای این بازی. بدون شک تک نفره نمی توان هیچ کدام از مراحل بازی را پشت سر گذاشت

برگردیم به جایی که این بازی شبیه سری عناوین کانتر استرایک است. به دلیل مشتق بودن بازی از آن سری، در این جا نیز شاهد فلسفه کلی این مجموعه یعنی سرعت بالا در کنار شلیک تیر زیاد هستیم. تعدادی از سلاح های بازی به سبک این عنوان قابلیت نشانه گیری دقیق ندارند و این بازی را بیشتر به یک Run & gun بدل می کند تا یک شوتر تاکتیکال. علاوه بر این در بازی ممکن است که در بعضی جا ها، به کمبود مهمات هم بر بخورید که بیشتر به دلیل عدم مهارت شما در تیر اندازی است تا تقصیر بازی، چون در جای جای هر کدام از نقشه ها می توانید تعداد زیادی سلاح و گلوله ببینید که برای استفاده شما رها شده اند.

با رسیدن به پایان هر مرحله و نزدیک شدن به محل خروج، شما به یک نبرد عظیم و بسیار ناجوان مردانه وارد خواهید شد. مهم نیست که در طول بازی چه قدر به اصول مخفی کاری وفادار باشید، در هر صورت نبرد پایانی و یکی دو نبرد در میانه بازی را تجربه خواهید کرد که با وجود هجوم صد ها زامبی ریز و درشت از هر سمتی، کار آسانی نیز پیش رو نخواهید داشت و اگر هم خوش شانس باشید شاید بتوانید از پس این چالش آخر هم بر آیید. علاوه بر هجوم صد ها زامبی به یک منطقه کوچک، چیزی که سبب سخت تر شدن این چالش آخر می شود، حظور چندین زامبی ویژه است که شاید در طول بازی یکی دو تا از آن ها را ببینید ولی در این بخش حداقل پنج شش عدد از آن ها به ناگاه تصمیم به قافلگیر کردن شما می گیرند. این زامبی های ویژه هم قطعا مردنی هستند ولی در برابر زامبی های معمولی که با یکی دو گلوله کشته می شوند، این غول های نا مهربان، به حداقل یکی دو خشاب نا قابل برای تلف شدن نیاز دارند.

به عنوان یک بازی که قرار نبود ترسناک باشد، به دلیل صدا گذاری فوق العاده سازندگان بر روی بازی، شاهد لحظاتی هستیم که مو  بر تن شما سیخ خواهد شد و این یعنی موفقیت سازندگان. در کل بازی یک تم صوتی آرام با صدا های وهم الود مشاهده خواهید کرد. این صوت آرام به شما کمک می کند که بتوانید با تمرکز بیشتر و آرامش دشمنان مناطق ابتدایی را بدون خبردار کردن سایرین کشته و نه مهمات و نه سلامتی خود را به خطر بیاندازید. البته این تنها بخش ابتدایی بازی است و با شروع پیشروی در بازی و رسیدن به دسته های عظیم زامبی به صورتی کاملا قابل پیش بینی، شاهد تغییر ریتم موسیقی بازی برای افزایش جریان آدرنالین در خون شما هستیم. جدای از موسیقی بازی، صدای زامبی ها و به خصوص غول آخر ها به شدت لذت بخش و تماشایی است. خصوصا صدای Widow ها که قرار است با ان ناخن های دراز و ترسناکشان و جیغ های دلهره آورشان برای لحظاتی هر چند کوتاه تا زمان کشته شدنشان، حسابی به شما استرس وارد کنند.

دیگر نقطه قوت بازی وجود نقشه های متنوع در بازی است. البته بیشتر محیط های بازی را مناطق شهری در بر می گیرند ولی تیم سازنده باز هم موفق شده است که از همین تکرار ساده نیز نقشه های متونع و زیبایی خلق کند. از محیط های قطار های زیر زمینی گرفته تا ساختمان های بلند و آسمان خراش ها همه با وجود دارا بودن یک تم ساده و معمول، باز هم به شدت جذاب هستند. البته نباید بد برداشت کرد و باید اذعان داشت که سایر نقشه های بازی هم حتی با وجود پهناور بودن، باز هم وحشت ناک، دلهره آور و پر استرس طراحی شده اند و از این جهت باز هم جای هیچ ناراحتی وجود ندارد. به نظر من البته یکی از بهترین نقشه های بازی، نقشه ای است که در ابتدای آن باید از میان یک مزرعه ذرت عبور کنید که شاید در ظاهر چیز خاصی نباشد، ولی با وجود ساقه های دو متری که سبب می شود در تمام مراحل ابتدایی بازی چیزی بیشتر از یکی دو متر جلوتر را نبینید، قطعا در تمام بازی هر صدایی مو بر تن شما راست خواهد کرد.

روزی روزگاری: رها شدگان | نقد و بررسی بازی Left 4 dead - گیمفا

نزدیک شدن به پایان مرحله به جای حس رهایی بیشتر حس استرس به شما وارد می کند

البته با وجود آن که بازی بسیار خوب، لذت بخش و نسبتا کامل طراحی و ساخته شده است، هنوز هم بعد از این سال ها نقاط ضعفی نیز در خصوص بازی وجود دارد که مهم ترین آن ها عدم وجود یک بخش  داستانی کامل در بازی است. با وجود آن که تمام مراحل ، توضیحات خود را دارند ولی باز هم داستان جامع و پیوسته ای وجود ندارد و این خود می تواند سبب اسیب رسیدن به بازی شود. در ثانی تنوع ظاهری بازی در خصوص سلاح ها بسیار کم بود و شاید بعد از چیزی حدود ۱۵ سال از عرضه و با در نظر گرفتن تمام بسته های الحاقی و ماد ها بازی اندکی قابل تحمل تر شده باشد. البته بخش زیادی از این کم کاری در خصوص بازی مربوط به موفقیت بازی در روز های نخستین بود که باعث شد در ابتدا، به جای تمرکز بر تکمیل تجربه این بازی، نسبت به ساخت نسخه دوم اقدام شود ک به مراتب بازی کامل تری نسبت به برادر بزرگترش بود.

در پایان باید گفت که Left 4 Dead یک عناون فوق العاده برای طرفدارانش بود که تا چندین سال پس از عرضه اش به راحتی توانسته بود سرگرمی روز و شب آن ها شود. با وجود کاستی های نسبتا قابل چشم پوشی بازی، به دلیل سبک گیم پلی و از همه مهمتر پشتیبانی از بازی تحت لن، سبب شد که تا حدی با یک مینی کانتر و البته با محبوبیتی به مراتب کمتر مواجه شویم. حتی با وجود عرضه دو نسخه از این سری و موفقیت نسبی هر دو شماره، باز هم به دلیل عدم توانایی های ذاتی ولو و گیبن در شمارش تا عدد سه و وجود عنوان دیگری در لیست این استدیو و یا تمرکز بیشتر بر روی عناوین در دست تماما آنلاین به نام تیم فورترس، شاید این سری را هم کم کم باید به تاریخ سپرد و فراموش کرد ولی اگر هنوز هم این بازی فوق العاده را تجربه نکرده اید، با حجمی کمتر ۵ یا ۶ گیگابایت یا پرداخت مبلغی کمتر حتی یک دلار در زمان تخفیف شما هم می توانید به خیل عظیم طرفداران و عاشقان این بازی فوق العاده بپیوندید.

روزی روزگاری: رها شدگان | نقد و بررسی بازی Left 4 dead - گیمفا

Aref

مطالب مرتبط سایت

تبلیغات

روزی روزگاری: رها شدگان | نقد و بررسی بازی Left 4 dead - گیمفا
روزی روزگاری: رها شدگان | نقد و بررسی بازی Left 4 dead - گیمفا
روزی روزگاری: رها شدگان | نقد و بررسی بازی Left 4 dead - گیمفا
روزی روزگاری: رها شدگان | نقد و بررسی بازی Left 4 dead - گیمفا
روزی روزگاری: رها شدگان | نقد و بررسی بازی Left 4 dead - گیمفا

نظرات

دیدگاهتان را بنویسید

  • مازیار گفت:

    بازیه خوبیه عاشق نسخه اولش بودم نسخه دوم مقداری مشکل داشت،جذابیت نسخه اول رونداشت.
    چه حالی میده نسخه سوم این بازی خاطره ساز ساخته بشه ولی از سازندش بعیده.در ضمن بابت مقاله ممنون .

    • Smoking Alien گفت:

      دوست عزیز قطعا در جریانی که ولو ۳ نداره

    • Dr.Gamer گفت:

      بعضی بازیا بهتره توی اوجشون بمونن تا اینکه یه نسخه جدید ازشون بسازن ولی به خوبی نسخه های قدیمی نباشه مثل هف لایف یا همین بازی یا یه مثال دیگش پرنس اف پرشیا هست من خودم میگفتم چرا نسخه جدیدشو نمیسازن همین چند روز پیش نشستم بازی کردم نسخه های قدیمیشو واقعا برام مسخره و خسته کننده بود همین بازی رو وقتی بچه بودم بازی میکردم لذت میبردم ولی الان کسی حوصله راه رفتن روی دیوار و پریدن و گذروندن تله ها رو نداره چون خیلی بازیای جذابتری هست میدونم ربطی به ولو و لفت فور دد نداشت فقط یه مثال بارز بود

  • Pejman hasani گفت:

    یادش بخیر واقعا بازی قشنگی بود.ترسناکترین جاش واسه من اون زامبی بود که یه گوشه نشسته بود و با کسی کاری نداشت بعد اگه بهش تیر میزدی میومد به بدترین شکل ممکن تیکه پارت میکرد

    • No Sony گفت:

      اره WITCH رو میگی اون زن جادوگر با ناخن های ده سانتی و چشم های اتشین.سرعت دویدنش هم بالا بود.فقط هم باید به سرش شلیک میکردی تا زود می مرد وگرنه با اون بطری های اتشین و گالن های سوخت هم نمیشد جلوشو گرفت. :laugh:

  • mohamad 47 گفت:

    بخش انلاینشو قسمت نشد بازی کنم ولی افلاینش هم خیلی عالی بود.بازی لذت بخشی بود.

    Aref
  • No Sony گفت:

    چه جالب بنده تازه دو روز پیش نسخه اول این بازی رو دانلود کردم و الان دارم.هنوز هم این بازی هیجان داره بخصوص اگه تو خونه با یک نفر به صورت LAN بازی کنید.تصاویری که گذاشتید البته برای نسخه دوم هست.نسخه دوم بنظرم مثل نسخه اول دلچسب نبود و کلا گیم پلیش با نسخه اول فرق داشت.واسه من که نسخه دوم دلچسب نبود ولی نسخه اول عالی بود.واقعا عالی.تو دشمن ها هم witch با اون گریه اش حس ترس رو به ادم القا میکرد.غوله هم که میومد انگار زلزله میشد یک مشت میزد بیست متر اونور پرت میشدیم.والو بهتره نسخه سوم رو بسازه و طلسم نسخه سوم رو چه تو این بازی چه تو هالف لایف و چه تو پرتال بشکنه.همونطور که مکس پین بعد سال ها با نسخه سوم برگشت و IGI هم با نسخه سوم داره برمیگرده.

  • MAX3D گفت:

    یکی از بهترین بازی های مولتی پلیر چه آنلاین چه آفلاین کلی خاطره سازی شد با این بازی مرسی..

  • shadowwarior گفت:

    من بازیش نکردم اما نسخه دومش رو توی استیم دارم فکر نمیکنم حالا حالا ها برم سراغش…….
    من از بازیای زامبی محور خوشم نمیاد چون واقعیتش از زامبی خیلی میترسم ینی از جن و پری و ارواح نمیترسم ولی از زامبی وحشت دارم- مثلا فکر کن یکی از بهترین دوستات زامبی بشه واقعا قدرت کشتنشو بخاطر نجات خودت داری؟
    بهرحال تنها بازی این سبک که جذبم کرد و با هر ترس و بدبختی بود تمومش کردم dying light بود که واقعا منتقدا متای کمی بهش دادن و این بازی لایق امتیاز خیلی بهتری بود اگه بازی نکردین اصلا از دست ندین

    • biosoroushock گفت:

      جالبه اولین باره میبینم کسی از زامبی بترسه دلیلتم جالبه والا چیزی که وجود نداره حداقل فعلا:) دلیلی برای ترسیدن نداره ترس از روح و شبح به خاطر نا شناخته بودم ماهیتشون و توانایی هاشون خیلی شایع تره و خوب منطقی تر هم هست به طور مثال فیلمی مثل conjuring بیشتر آدمو میترسونه یا مثلا world war z ????

      • shadowwarior گفت:

        world war z که نه مثلا همین واکینگ دد یه جاهایی تو فصل اولش رو من خیلی ترسیدم اونجا که ریک بهوش میاد توی بیمارستان اونجاش خیلی ترسناک بود یا یه قسمت دیگه بود نمیدونم فصل چندمش اون یارو پسر چینیه با یه رفیق سیاه پوستش توی یه در پاساژ گیر کردن بعد از بس زامبیا زور زدن دوستشو بردن و به طرز وحشتناکی تیکه تیکش کردن اونجارو من خیلی ترسیدم میدونم مسخرس ولی خب میترسم چیکار کنم

  • mamadii گفت:

    آقا یک دلار شده بخرید بریزید تو بازی حال میده من ۳ ساله که بازی رو دارم هنوزم برام تازگی داره بعضی وقت ها تو بخش آنلاین بازی اتفاقات دراماتیکی برای من و تیمم میوفته

  • r_313 گفت:

    این بازی زیاد قشنگ نبود. سیستم مبارزایش خیلی بد و کثیف بود. فضاسازی جالبی هم نداشت.

  • samiya گفت:

    گیبن لنتی فوبیا ۳ داره
    همونطور که این بازی خیلی خاطره ساز بود میتونست نسخه سومش هم تاحالا اومده باشه

  • Aref گفت:

    بازیای ولو شاهکارن امیدوارم بازی بازی بسازه

روزی روزگاری: رها شدگان | نقد و بررسی بازی Left 4 dead - گیمفا
روزی روزگاری: رها شدگان | نقد و بررسی بازی Left 4 dead - گیمفا