روزی‌ روزگاری: تخت گاز با چاشنی راک | نقد و بررسی بازی Flatout 2

همیشه ژانر ریسینگ، یکی از ژانرهای مورد توجه طرفداران بازی‌های رایانه‌ای بوده است. بازی‌های ریسینگ فوق‌العاده‌ای نیز از گذشته  تا کنون عرضه شده‌اند، از جمله بازی‌های قدیمی بسیار موفقی همچون Chase H.Q II بر روی سگا مگادرایو/جنسیس ، Driver بر روی پلی‌استیشن ۱و عناوین فوق‌العاده جدیدتر همچون NFS، Forza ،GranTurismo و بسیاری از عناوین بزرگ دیگر. این ژانر همچنان نیز طرفداران خاص خودش را دارد. در سال‌های اخیر طرفداران ریسینگ‌های شبیه‌ساز به نسبت توانسته‌اند عناوین خوب زیادی را تجربه کنند اما عطش طرفداران ریسینگ آرکید مدتی است که برطرف نمی‌شود. بدون شک یکی از مهم‌ترین دلایل این امر افول وحشتناک سریNeed For Speed است. عناوینی که زمانی آن قدر کامل و جذاب بودند که در میان بازی‌های هم‌سبک خود بی‌رقیب به نظر می‌رسیدند. اگرچه سقوط این سری، اتفاقی تلخ و دردناک برای طرفداران ریسینگ‌های آرکید به شمار می‌رود، اما زمینه‌ساز توجه بیشتر به عناوین موفق دیگر نیز شده است. یکی از این عناوین موفق بازیFlatout2  است که سال ۲۰۰۶ میلادی توسط استودیو Bugbear Entertainment توسعه یافت و بر روی پلتفرم‌های پلی‌استیشن ۲، اکس‌باکس و همچنین بر روی رایانه‌های شخصی برای سیستم‌عامل‌های لینوکس و ویندوز عرضه شد. بازی واکنش‌های مثبتی دریافت کرد و برآیند نمرات آن، متای نسبتاً قابل‌قبول ۷۶ بود. هر چند بسیاری از طرفداران این بازی، ارزش آن را بسیار بالاتر از این نمره می‌دانستند. در نتیجه بازی توانست در نظر مردم  UserScore یا نمره کاربران ۸٫۷ را کسب کند. این نمره، با توجه به این که عده‌ای همیشه از سر دشمنی به بازی‌های نسبتاً خوب هم نمرات ۰ و ۱ می‌دهند، نمره‌ای عالی محسوب می‌شود. Flatout 2 عنوانی است که با تمام نکات منفی و مثبت خود در نظر طرفدارانش بسیار دوست‌داشتنی و محبوب است و راستش را بخواهید از نظر بنده، تجربه آن پس از ۱۱ سال همچنان بسیار لذت‌بخش است. در واقع این بازی هم دارای جادوی ماندگاری در گذر زمان است و لذت بردن از آن، تنها محدود به زمان عرضه آن نیست. در این مقاله، به نکات منفی و مثبت این عنوان پرداخته خواهد شد و ابعاد گوناگون آن مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

یه دونه از این ماشینا زیر پات باشه … هوا صاف و آسمون آبی آبی … جاده خلوت خلوت … آپارتمانی هم کنار جاده نباشه که فک کنی تو یه فضای بسته‌ای … گاز بدی و راک گوش کنی … دیگه چی می خوای ؟

همیشه در ساخت یک بازی ریسینگ آرکید، سازندگان باید تصمیم مهمی را اتخاذ کنند. آن‌ها باید تصمیم بگیرند تا چه حد قرار است بازی نزدیک به واقعیت باشد. نزدیک شدن بازی به واقعیت از طرفی می‌تواند ارزش بازی را بالا ببرد و از طرفی می‌تواند از جذابیت مسابقات بکاهد. در واقع هنر سازندگان بازی‌های آرکید در آن خواهد بود، که بازی را هر چه قدر بیشتر هیجان انگیز و مفرح کنند، به شرط آن که غیرواقعی بودن آن توی ذوق نزند. در این بازی، سازندگان به معنای واقعی کلمه در این مورد عالی عمل کرده‌اند و با یک ریسینگ کاملاً مفرح و لذت‌بخش طرف خواهیم بود. به نظر می‌رسد یکی از عواملی که به این امر کمک زیادی کرده کاهش وزن اتومبیل‌های بازی است. سبک بودن اتومبیل‌ها باعث خواهد شد، راحت‌تر بتوان در پیچیدن‌ها اتومبیل را کنترل کرد.  این سبک بودن به خصوص در هنگام استفاده از nitro نمود بیشتری خواهد داشت زیرا خودرو سرعت زیادی پیدا می‌کند، گویی می‌خواهد هر لحظه از زمین بلند شده و پرواز کند. تار شدن گوشه‌های تصویر هنگام استفاده از نیترو هم سرعت بیشتر را به ذهن مخاطب القا می‌کند. بازی در بخش داشتن اتومبیل‌های متنوع و گوناگون حرف خاصی برای گفتن ندارد. تعداد اتومبیل‌ها کم بوده و شخصی سازی آن‌ها نیز بسیار ابتدایی است. در واقع به غیر از عوض کردن رنگ خودرو، شخصی سازی ظاهری دیگری نخواهیم داشت و بیشتر با ارتقا خودرو و قطعات آن سر و کار داریم. مسابقات در سه کلاس گوناگون Derby ، Race و Street انجام خواهد گرفت که هر کدام استایل و اتومبیل‌ها و جاده‌های مخصوص به خود را دارند. لوکیشن هایی که مسابقات در آن‌ها انجام خواهد شد نسبتاً متنوع اند و از آن‌ها خسته نخواهید شد. جاده‌ها و پیست‌ها در این عنوان طراحی بسیار خوبی دارند. پس از مدتی محل قرارگیری پیچ‌ها و راه‌های میانبر آن‌ها را یاد خواهید گرفت و بهره بردن از آن‌ها حس و حال خوبی خواهد داشت. در ابتدای بازی نام و جنسیت خود را انتخاب خواهید کرد و پس از آن باید از بین ۳ خودرو مختلف که هیچ کدام چنگی به دل نخواهند زد یکی را انتخاب کرده و کار خود را با آن آغاز نمایید. یکی از نکات مثبت این عنوان حضور هفت رقیب ثابت، از ابتدا تا انتهای مسابقات است. بدین معنی که مسابقات این عنوان همیشه هشت شرکت‌کننده خواهد داشت و آن‌ها هم همیشه ثابت‌اند. در واقع هر کدام اسم و تصویر مخصوص به خود را خواهند داشت. طراحی این هفت شخصیت تنها محدود به این اسامی و تصاویر چهره‌شان نخواهد بود بلکه رفتار آن‌ها نیز تفاوت خواهد داشت. برخی بیشتر به دنبال به وجود آوردن تنش و ضربه زدن به شما خواهند بود و برخی آرام تر رانندگی خواهند کرد. بعضی از آن‌ها بی‌پروا رانندگی خواهند کرد و بعضی هم محافظه‌کارند. این موارد تا حدود زیادی به آن‌ها جان می‌بخشد و حس رقابت را در گیمر به وجود خواهد آورد.

خبری از این سوسول بازیا نیست که بزنی به یکی بهت اخطار بدن و سریع هم طرف منحرف شه! خبری از برهم زدن تعادل حریف و مانع حرکتش شدن نیست! تنه قانونیه در حد پریمیرلیگ

در بازی تصادفات بسیار زیاد خواهند بود و رقبا مدام در حال تنه زدن به یکدیگر می‌باشند. تخریب پذیری خودروها طبیعتاً ضعیف‌تر از بازی‌های امروزی خواهد بود اما به هیچ وجه شما را ناامید نخواهد کرد. ماشین ها در اثر هر ضربه آسیب خواند دید و یک قدم به Wrecked شدن نزدیک تر خواهند شد. اگر این حالت رخ دهد مسابقه همان جا تمام خواهد شد و  Restart کردن معنی نخواهد داشت اما در حالت عادی پس از هر برخورد و یا انحراف از مسیر اصلی و یا توقف، می‌توان با زدن کلیدی دوباره به مسیر مسابقه بازگشت. در کنار مسابقات اصلی مراحلی هم تحت عنوان Event وجود دارند که هم جذاب و هیجان انگیزند و هم باعث ایجاد تنوع خواهند شد. این مراحل با تنوع بالایی که دارند تقریبا هیچگاه تکراری نخواهند شد و بین مسابقات اصلی انجام آن‌ها لذت‌بخش خواهد بود. به عنوان مثال در برخی از این مسابقات در یک محیط دایره شکل همه خودروها رها خواهند شد تا آزادانه به زد و خورد با یکدیگر بپردازند و در نهایت خودرویی که دیرتر از دیگر خودروها از کار بیفتد برنده خواهد بود. برخی از این Event ها نیز شامل رساندن سرعت خودرو به مقداری بالا و سپس فشردن کلیدی، به منظور پرتاب راننده از شیشه ماشین خواهند بود! در واقعاً راننده همانند بازی Angry Birds با سرعت اولیه و زاویه مورد نظر شما به بیرون پرتاب خواهد شد و سپس نقش‌های متفاوتی شامل توپ بولینگ ، تیر دارت و … خواهد داشت. این مراحل نیز فیزیک قابل قبولی دارند و سرگرم‌کننده خواهند بود.

یه آسه یه شاهه یه سرباز ! باید بزنی تو خال تو امتیازت بره بالا !

شاید اگر کسی نسخه سوم و یا حتی چهارم Flatout را بازی کرده باشد، باور نکند که Flatout 2 نسبت به زمان خود گرافیک خوبی دارد. در واقع هر چقدر گرافیک Flatout 3 و Flatout 4 افتضاح بودند ، گرافیک نسخه دوم چه از نظر فنی و چه هنری خوب است. محیط‌های جنگلی بازی در مجموع بهتر از محیط‌های شهری‌اند و از لحاظ بصری چشم نوازتر کار شده‌اند. بازی با توجه به زمان انتشار در قیاس با بازی‌های امروزی از بافت‌های باکیفیت و جلوه‌های گرافیکی قدرتمندی برخوردار نیست، اما این امر پس از گذشته مدتی عادی خواهد شد و باعث اذیت شدن گیمر نمی‌شود.

اما تمام بازی یک طرف و موسیقی‌های لایسنس شده برای آن یک طرف. موسیقی‌های هارد راک که شامل صداهای خش دار و فضای سنگین اند، به همراه سرعت بالا و برخوردهای پرتعداد بازی، همه و همه شما را غرق در لذت خواهند کرد. قطعات بازی شامل کارهایی از گروه‌های Yellowcard ، Audioslave  ، Fall Out Boy و … می‌باشند که یا باعث لذت بردن طرفداران این نوع موسیقی‌ها خواهند شد و یا دیگران را طرفدار این سبک خواهند کرد.

عنوان Flatout 2 اگرچه بی نقص و شاهکار نیست، اما دوست داشتنی است. عنوانی پر از هیجان و برخورد خودروها به یکدیگر. ترکیب این موارد با موسیقی‌های راک سنگین بازی، لحظات خاطره‌انگیزی را برای گیمر به وجود خواهد آورد. تعداد خودروها و موارد شخصی‌سازی و گرافیک بازی در حال حاضر در قیاس با دیگر بازی‌های ریسینگ حرف خاصی برای گفتن نخواهند داشت، اما عنصر لذت بخش بودن و حس خوب رقابت با رانندگان دیگر در این بازی بسیار قوی است و بدون شک طرفداران سبک ریسینگ آرکید از تجربه آن لذت خواهند برد.