زندگی تاریک:نقدی بر دو نقد بازی مکس پین۳

مکس پین ۳ منتشر شد و واقعا بازی خوبی بود این بازی با نقد من(سجادسعیدی)و نقد همکار و دوستم (بنیامین درخشان) مورد ستایش قرار گرفت.

اما واقعا سوالی که برای من پیش آمده این است:
آیا بازی واقعا لیاقت نمره ی ۱۰ را داشت؟؟؟
پاسخ من چیست؟
بله یا خیر؟
طرح چنین سوال هایی برای خودم سخت بود.
علاقه ای که به عنوان یک بازی کننده ی  کلاسیک به مکس پین دارم نسبت به هیچ بازیی ندارم.
شاید اگر مکس پین نبود من الآن این مطلب را نمینوشتم!
این بازی اولین بازیی بود که تموم کردم.
شاید من بگویم بازی بد بود ولی چنین چیزی را نگفتم بازی را ستایش کردم ولی پرسیدم چرا
یه سری چیز ها رفتند؟
جواب سوال ساده است:چون بازی باید نو آوری داشته باشد.
مکس پین ۳ عالی بود از همه ی جهات به غیر از یک جهت:داستان

گیم پلی خسته کننده نبود، گرافیک عالی بود ، بخش چندنفره بی نقص بود ، چی بگویم دیگر.

دوستانی که می گویند بازی باید ۱۰می گرفت فقط مکس پین بازی کردند.
اون ها با مکس پین باید زندگی کنند تا بفهمند چرا ۹.۵ بهتر از ۱۰ است.
شما وقتی در آخر مکس پین ۱ هلیکوپتر نیکول هورن رو منفجر می کنید انتقام را احساس میکنید.

نسخه ی بعدی یعنی شماره ی ۲ انتقامی نبود. داستان عشقی و به شیوه ی زیبایی روایت می شد. مکس خود را بدست آورده بود ولی در آخر دوباره از دست می دهد.
این آن حسی بود که من بهش علاقه داشتم.
وقتی در مرحله ی قبرستان در قسمت ۳ بازی مکس را بر سر قبر همسر و فرزندش دیدم گریه ام گرفت.
یاد خاطرات گذشته افتادم. وقتی دیدم بر سر قبر وینی گاگنیتی چه میگوید میفهمم که چه شده است.
“بدبخت بیچاره از جنازه اش هیچی نمونده بود حالا قبر هم براش زدن!”
یا سر قبر والیر وینترسون همکارش که در قسمت ۲ مکس او را کشت: “این هم جزو کسانی بود که بخاطر من با بیگناهی مرد.”
سر قبر نیکول هورن وقتی صحبت کرد اشک در چشمانم جاری شد: “این باعث شد من الآن اینجا باشم”
نگاه کنید این دیالوگ چقدر تاثیر گذار است.
جیووانا همسر رائول پاسوس در یکی از دیالوگ ها میگوید:من و رائول میخواهیم یک زندگی راحت داشته باشیم. مکس در جواب میگوید:آرامش،قبلا دنبالش بودم ولی مرد با یک گلوله(اشاره به مونا)  دقت کنید دن هاوسر چقدر زیبا دیالوگ ها را نوشته است.
ولی اگر بازی داستانش مقداری عشق هم داشت بازی کامل بود.

مکس را باید در دنیای بازی ها نامید:اسطوره ی رنج و درد.
من یک سوال داشتم.
چرا مکس از سایتEDGEنمره ی ۷ گرفت؟؟؟
جواب آسان است:برای مخاطب کلاسیک جالب نبوده است.
برای من هم  داستان جالب نبوده است ولی یقیه قسمت های بازی بازی عالی بود.
بازی به من مخاطب یک هیجان وصف نشدنی داد. مشکل اصلی بازی داستان نبوده است. مشکل راک استار عزیز است.
آقای راک استار!مثلا خواسته یک اثر واقع گرایانه بسازد ولی یه سری موارد را از بازی حذف کرد.

یادتان است در شماره های ۱و۲ چقدر حال میداد با وسایل اطراف ور میرفتیم؟
این موضوع به سادگی حذف شد و در قالب چیزی به نام سرنخ رفت.
آن چرخش های زیبای مکس در شماره۲ را یادتان است.
همه ی این چیز ها رو برایتان گفتم که ذهنتان بیدار شود و با یک نگاه واقع بینانه تری به بازی نگاه کنید.
من اگر با مکس پین۳ بد بودم پوسترش در اتاقم نمیچسباندم!
دوست عزیزم “دانیال نوروزی”در یکی از کامنت هایش در نقد من گفته بود:من به بازی ۱۰ میدهم و به بعضی نکاتم اشاره کرد و برای بعضی دلایل خوبی را آورد.
ولی یه سوال از ایشان دارم:شمایی که استاد مایی.شمایی که دوست مایی.جواب ما رو درست میدی؟؟
آیا شما فکر میکنید سم لیک از دن هاوسر ضعیف تر است؟
آیا شما در مجله ای که کار میکنید(گیم لند)به بازی ۱۰ میدهید؟
قبول کن که رمدی بازی را بهتر روایت کرد.
یادم است یکی از کاربر ها در کامنت اش نوشت:عشقی را که رمدی آغاز کرد راک استار با نفرت به پایان رساند.
قبول کردن چنین فلسفه ای در دنیای گیم سخت است:شماره ی سوم هر بازیی به خوبی شماره ی شماره ی دوم بازی نیست.
دقت کن:حسی که در آنچارتد ۲ بود و در۳ نیست.
حسی که در چرخ های جنگ۲ بود و در ۳نیست.
حسی که در خدای جنگ ۲ بود و در ۳ نیست.
حسی که در مکس پین ۲ بود و در ۳ نیست.
باور کنید مکس پین ۳ بازی عالیی بود ولی نه در حد نمره ی ۱۰.
۹.۵ بهترین نمره ای است که به بازی میتوان دادو نمره ی ۸.۵ کمترین نمره.
دوستان باور کنید درگیر امتحانات خرداد ماه هستم ولی هیچ چیز بیشتر از صحبت با شما به من آرامش نمی دهد.
کسری نراقی میگوید:این بازی باز هم جای بحث دارد. حرفت کاملا میتن است.
کلام آخر:مکس پین ۳ برای همه ی مخاطبان عالی بود و فقط مشکل کوچکی در داستان بود که با آن هم سوختیم و ساختیم ولی بهتر از هر چیزی دیدن دوباره ی مکس است!

با تشکر از همه ی شما
(من به نظر دیگران احترام میگذارم)
سجاد سعیدی.