همکاری، بخش جدایی ناپذیر بازی مستقل جدید Together: Amna and Saif

برای بسیاری از ما، لذت بخش ترین لحظات، بازی با دوستان یا خانواده بوده است، چه بر روی یک سرور باشد یا در یک اتاق.  همه با هم یک تجربه خاص و لذت بخش را تقسیم می کردیم. این ایده، تمرکز اصلی Lyle Cox، موسس استودیو Mount Olympus Games ، و بازی او، یعنی Together: Amna and Saif، است.

بازیکن کنترل Amna یا پسرش Saif را در سفرشان به دنیایی امپرسیونیستی به دنبال دختر/خواهر گمشده شان، بر عهده می گیرد. چیزی که این بازی را منحصربفرد کرده است، ساخت بازی بر پایه مفهوم وابستگی است، و حل تمامی پازل ها به ارتباط و کار تیمی بستگی دارد.

Cox توضیح می دهد:

بعد از ماه ها تلاش برای حل تکنفره پازل، نتوانستم چیزی پیدا کنم که تجربه اصلی را به خطر نیندازد. بهمین دلیل تمام بخش تکنفره را حذف کردم.

رو به روی Cox نشتیم که در مورد بازی در یک اتاق، از او سوال کنیم، و دلیل او برای ساخت بازی، که بازیکنانش را مجبور می کند، همراه پیدا کنند، را جویا شویم.

با وجود بازی های انلاین، از تشویق به بازی در یک اتاق چه چیزی بدست می آورید؟

اول از همه باید بگم که من مشکلی با بازیهای آنلاین ندارم و نمیخوام شما را از آن دور کنم، برعکس خوشحالم که این نوع بازی وجود دارد.

چیزهایی هست که تنها زمانی اتفاق می افتد که یک نفر در کنار شما باشد. های فایو، ارتباط با حرکات دست و اشاره به صفحه نمایش، دیدن لبخندها و شوکه شدن ها و ترس ها در صورت یکدیگر، بعضی از آنهاست. این چیزها بودن در یک اتاق را بهتر از بازی آنلاین، که در آن ارتباط کلامی، مسائل زننده، و شوخی وجود دارد، می کند. در بازی های رقابتی می توانید به مبالغه در مورد level، و رجزخوانی بپردازید.

هرکدام از این ها، لحظات خاطره انگیز بوجود می آورند. تجربه ای که تاثیر خود را می گذارد. که من فکر می کنم لذت بخش ترین بخش بازی کردن است، و این لحظات معمولا هنگامی رخ می دهند که در یک اتاق هستید.

 چرا رابطه مادر/پسر را انتخاب کردید، در حالی که می توانستید آنها را دو دوست، خواهر و برادر، یا دو غریبه در نظر بگیرید؟

زمان طراحی بازی، در اصل من به فکر تعدای شخصیت قابل بازی بودم، که هر کدام ماموریت های مختلفی انجام دهند. این شخصیت ها شامل، خواهر و برادر، یک زوج رومانتیک، و تعدادی دیگر، اما همه حذف شدند. رابطه مادر پسری را نگه داشتم، زیرا علاقه خاصی به آن داشتم. در واقع عمدی در کار نبود، اما اگر تنها دو شخصیت باید وجود داشته باشد، یک فرد مذکر و یک مونق معقولانه است. من رابطه مادر/پسر را انتخاب کردم، زیرا که رابطه ای وابسته و مربوط به هسته بازی است.

من فکر می کنم که مادرها و به طور کلی زنان می توانند در رسانه ها حضور بهتری داشته باشند، و من می تونم با Together نقشی در این کار داشته باشم.

زمانی که مردم بازی شما را تست می کردند، چه چیزی شما را بیشتر از همه غافلگیر کرد؟

اینکه چقدر پیش فرض ها اشتباه است، و چقدر مهم است که بازی را تست کرد. تعدادی پازل وجود دارد که من روش خاصی را برای حل آنها در نظر گرفته بودم، و سپس دو نفر آن را از روش کاملا برعکس طراحی من حل کردند. این لحظات جالب بودند، و در بعضی موارد متوجه شدم که بهتر است راه حل جدیدی طراحی کنم. در بقیه موارد فکر می کردم که راه حل واضح یا مرحله بسیار ساده است، و سپس تعدادی از شرکت کنندگان در آن مرحله گیر کردند. بهمین دلیل آن مراحل را تغییر یا حذف کردم.

با کمپین موفق در کیک استارتر، برای حمایت از بازی، بنظر می رسد Together  مخاطبانی را پیدا کرده که به اندازه سازندگان نگران بازی در یک اتاق هستند.